Lena woont met twee kinderen, Hannah en Jonathan, in een afgelegen hut in het bos. De hut is donker en volledig afgesloten. Hun leven wordt volledig beheerst en geregeld door de man des huizes. Alles is aan strenge regels onderworpen en strikt getimed. Op een dag weet Lena te ontsnappen uit de hut. In haar haast om weg te komen, loopt Lena blindelings een weg op en wordt aangereden. Wanneer de ziekenwagen haar komt ophalen, merkt ze tot haar verbazing dat Hannah er ook is. Samen worden ze weggevoerd uit hun hel. Denken ze. 

Hausmann heeft een vlotte schrijfstijl. Gedurende het hele verhaal wisselt ze constant van perspectief, zodat we stilaan iedere hoofdpersoon goed leren kennen. Behalve de dader, die blijft mooi tot op het einde ongekend en mysterieus. Toch is het boek hier en daar wat verwarrend om te volgen. Vooral in de passages van Lena is het niet altijd duidelijk of ze een gewone flashback heeft of dat ze haar verhaal verteld. Met de psychologische uitdieping van de karakters is ook te merken dat ieder hoofdpersonage een donker kantje heeft. Bovendien laten ze nooit het achterste van hun tong zien, waardoor je als lezer geïntrigeerd aan het verhaal blijft hangen en steeds maar verder wil lezen. 

Dag en nacht zit niet boordevol actie, maar dat is zeker niet nodig om het gevoel van spanning te behouden. Met Dag en nacht heeft Romy Hausmann een schitterende psychologische thriller neergezet die de lezer op het puntje van zijn stoel laat balanceren.