Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Wendy Wenning op 15 oktober 2019:
Sophie is negentwintig en woont nog bij haar ouders. Tien jaar geleden heeft ze iets verschrikkelijks gedaan. Zelf kan ze het zich niet meer herinneren. Maar het schijnt wel zo erg te zijn geweest dat ze onder strenge curatele van haar ouders staat. Haar ouders waken als waakhonden over haar. Ze mag niet alleen weg, haar enige uitje is haar parttime baantje bij een bloemisterij. Haar vader brengt en haalt haar, terwijl hij tussendoor zijn werk doet. Het begint Sophie flink te benauwen en ze vraagt zich ook af of zij nu echt zoiets ergs heeft gedaan.
De zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke schreven eerder onder de naam Eva Monté. De twee spannende romans kregen goede recensies. Hun Storytel Original De mooiste tijd van je leven stond lange tijd in de top tien van best beluisterde series. Nu hebben ze onder de naam Eva Nagelkerke Stille wateren geschreven. De zussen schrijven via brainmerge. Alexandra zit achter de toetsen, maar de tekst komt uit beider hoofden.
Op de cover staan tulpen afgebeeld. Van een van de tulpen is de bloem afgesneden. Of is het geknakt? Dat zou wel symbool staan voor het hoofdpersonage.
Stille wateren start in het verleden waarna er direct overgeschakeld wordt naar het heden. De verhaallijn van Sophie wordt op een gegeven moment afgewisseld met andere verhaallijnen zoals die van Annet. Ook wordt er in de verhaallijn van Sophie teruggeblikt naar situaties uit het verleden. In en het heden en het verleden wordt neergezet als een labiele jonge vrouw. Veel is veroorzaakt in haar jeugd, door haar opvoeding. Continu hoort Sophie dat het haar schuld is. Haar broer kon alles beter. Sophie mag geen eigen wil hebben, ze wordt voortdurend door haar ouders en haar broer Oscar onderdrukt. Is dit vanwege wat er gebeurd is of is er een andere reden?
'Als Sophie bang is hoort ze krekels. Heel veel en steeds meer.'
De auteurs zetten Sophie zo intens neer dat ze onder je huid kruipt. Al haar gevoelens en angsten worden bijna ook jouw angsten. Haar onzekerheid, haar twijfels zijn zo tastbaar neergezet. Sophie is een personage die nog geruime tijd met je mee blijft lopen en een indrukwekkend gevoel achterlaat. Zo levensecht, beangstigend gewoon. En heel typisch, als ik nu aan Sophie terugdenk dan moet ik ook terugdenken aan het waargebeurde verhaal Zondagskind van Judith Visser. Op de een of andere manier geeft Sophie een beetje eenzelfde soort gevoel...
'Ze voelde zich veiliger nu ze niet meer alleen was. Toch ging er bij elke prikkel, hoe gering ook, een siddering door haar heen alsof er iemand met een krijtje over een schoolbord kraste.'
Gedurende het verhaal geven de auteurs regelmatig plaagstootjes door kleine hints te geven, en proberen hiermee de lezer het verkeerde pad op te sturen. Ze slagen hier best goed in, toch is er een bepaalde intuïtie die steeds weer naar dat ene personage wijst. Maar dan wordt er vlak voor de plot toch weer verwarring geschept en dat maakt onzeker. Stille wateren sluit af met een plot dat deels in de verwachting lag, maar de toegevoegde plottwist maakt even sprakeloos. Enkele momenten is er absolute stilte om dit te laten bezinken. Al was er een 'krekeltje' op de achtergrond die hier al voor waarschuwde.
Stille wateren maakt indruk, vooral door de wijze waarop het hoofdpersonage is neergezet. Sophie wordt een onderdeel van je leven, en het afscheid zal niet makkelijk zijn.
Bezoekersreacties:
Erika Houkes (65) op 8 juni 2023:
De schuchtere, onzekere Sophie is 29 jaar en ze woont bij haar ouders, als gevolg van iets dat in het verleden is gebeurd. Ze mag niets mag, wordt overal van weggehouden en ze mag nergens heen. De sfeer is zeer beklemmend, dat laten de auteurs goed overkomen. Langzaam schemert ook de al dan niet acceptabele reden voor deze onaangename situatie door.
Het verhaal speelt deels in het heden, en deels tien jaar eerder, als Sophie net aan haar studie is begonnen en op kamers woont. Ze heeft last van fobieën, haar zelfvertrouwen is nihil en als er iets onomkeerbaars gebeurt, zadelt ze zichzelf automatisch op met schuld en een enorm schuldgevoel, dat nooit meer verdwijnt.
Door hun realistische beschrijvingen van Sophies angsten, haar twijfels en gigantische onzekerheid laat Nagelkerke haar diep onder de huid kruipen. Maar terwijl ik haar af en toe best irritant vinden haar meer verweer toe wil schreeuwen is zij aan de andere kant een heel meelijwekkend meisje, dat niet tegen de wereld en zeker niet tegen haar ouders opgewassen is.
Nagelkerke zorgt plotseling voor een verrassende wendingen, waardoor alles, ook de personages, in een heel ander licht komen te staan. De manupulatieve spelletjes die iemand met Sophie speelt, zijn angstaanjagend. Naarmate Sophie zichzelf steeds meer twijfel toestaat of zij daadwerkelijk wel schuld heeft aan de gebeurtenissen destijds, spelen de manipulaties steeds geniepiger in op haar wanen en fobieën. Een en ander leidt tot een verbijsterende plot, die op zich al erg genoeg is. Maar Nagelkerke heeft op het allerlaatste moment nog een twist in petto, die nog verrassender had kunnen zijn als zij die niet als enigszins had voorbereid.
Weer een erg goede thriller van deze auteurs!
Oordeel:
Thea (61) op 20 mei 2020:
Vlot geschreven boek, leest lekker weg. Wel af en toe beklemmend, je ziet de ellende al aankomen. Maar met een verrassend einde.
Oordeel:
Prijs: € 7,99
