De cover is erg aantrekkelijk wat optiek betreft, je wordt er echt door aangetrokken. Ook past het heel goed bij het verhaal. De brug en de nachtegaal zijn elementen die terug komen, al dan niet symbolisch, in het verhaal. Het verhaal is opgebouwd met korte hoofdstukken waarbij het perspectief soms wisselt tussen Joël, diens moeder en Hanna. Het taalgebruik is prettig leesbaar, terwijl er toch vrij gedetailleerd en beeldend verteld wordt. Je merkt dat de auteur de omgeving goed kent, want als lezer waan je je er daadwerkelijk te zijn. Het verhaal speelt zich in het heden af, maar er zijn regelmatig flashbacks naar het verleden. Dit is echt een toevoeging want dit vormt een soort uitleg van wat er nu gebeurt en waarom Hanna zo handelt. De spanningsboog is constant en vrij hoog. Er zijn verschillende verdachten voor de moord op Joël en als lezer kun je goed meedenken, maar als je dan denkt te weten hoe het zit is er een onverwachte wending en lijkt dit niet te kloppen. Johanna Mo zet de lezer op het verkeerde been. En je leeft enorm mee met Hanna als ze op zoek gaat naar de waarheid omtrent haar vader. De twee verhaallijnen, de dood van Joël en de veroordeling van Hanna's vader, lopen naast elkaar. Die van Joël eindigt in dit boek en die rondom Hanna's vader heeft een open einde. De karakters van de personages worden redelijk goed uitgewerkt, het is voldoende om de achtergronden te krijgen voor het verhaal. Hanna leren we ook steeds beter kennen, maar je houdt het gevoel dat er nog heel wat verborgen is en dat er meer speelt.  

De nachtegaal is een goed opgebouwde en uitgewerkte psychologische thriller.