Een oude vrouw wordt dood gevonden in een bos, hangend aan een boomtak. Politiecommissaris Paula Pihlaja ontdekt dat de vrouw terminale kanker had en haar appartement al had leeggemaakt, in het besef dat ze binnenkort zou sterven. Haar dood wordt afgedaan als zelfmoord, maar Paula is het niet eens met deze conclusie. Er klopt gewoon iets niet…

Kort daarna wordt het lichaam van een beroemde bergbeklimmer gevonden bij een wiptoestel in een speeltuintje. Paula vindt hetzelfde soort zand dat op de plaats delict van de oude vrouw werd gevonden en realiseert zich dat er een verband is tussen de moorden. Ze is nog maar net begonnen met het onderzoek als er een derde lichaam opduikt: een tienerjongen, opgehangen op een andere speelplaats. Loopt er een seriemoordenaar rond?

Een vrouw op leeftijd wordt dood gevonden in een speeltuin, ze hangt aan een boomtak. Ze had terminale kanker en niet lang meer te leven. Haar appartement is al van alle persoonlijke spullen ontdaan. Paula Pihlaja gelooft niet dat de vrouw zelfmoord heeft gepleegd. Haar gevoel zegt dat er iets niet klopt. Wanneer het lichaam van een beroemde bergbeklimmer wordt gevonden in een speeltuintje waar hetzelfde soort zand ligt als bij de speeltuin waar de oude vrouw hing, realiseert Paula zich dat deze moorden iets met elkaar te maken moeten hebben. Samen met haar team start ze het onderzoek. Het derde slachtoffer duikt op. Een tienerjongen is opgehangen op alweer een speelplaats. Is hier sprake van een seriemoordenaar? Deze vraag speelt door haar hoofd. 

Speelplaats start met een proloog om verder te gaan in een chronologische volgorde. Het verhaal vindt plaats tussen april en juni in Finland. De schrijfstijl van Ollikainen is lekker vlot, levendig en sfeervol. Finland wordt duidelijk neergezet. Verschillende verhaallijnen zijn te volgen, zoals bijvoorbeeld het verhaal van het privéleven van Paul Pihlaja en de zoektocht naar de dader door het team. Tussendoor staan stukken tekst, brieven van een moeder aan haar zoon. Alle verhaallijnen zijn interessant en nodigen uit tot verder lezen. Voornamelijk is het te volgen door de ogen van Paula. De onderlinge relaties tussen de teamleden zijn zo beschreven dat ze voor de ogen van de lezer verschijnen. De spanning wordt niet vergeten en het verhaal zakt nergens in. De spanning is constant aanwezig. 

Het is het tweede deel waarin Paula Pihlaja de hoofdrol speelt maar Speelplaats is ook als een losstaande thriller te lezen. De levens van de personages en de slachtoffers komen goed uit de verf. De dialogen voelen reëel en menselijk aan. Uiteraard speelt een speelplaats een rol, daar worden immers de slachtoffers gevonden. De plot wordt goed opgebouwd en heeft nog een verrassing aan het einde. De laatste zin beneemt veel lezers de adem is de verwachting en wellicht is dit overbodig om een goede thriller neer te zetten. 

Speelplaats is een heerlijke Nordic Noir en de personages zijn nog lang niet uitgespeeld. Hopelijk volgt er snel een vervolg.