Het Tate Modern-museum in Londen houdt een tentoonstelling over ‘Beeldhouwwerken en natuur’. Een van de werken in bruikleen is van Vanessa Chapman, een beroemde – sommigen zouden zeggen beruchte – kunstenares. Als de tentoonstelling net geopend is, ontvangt het museum een verontrustend bericht. Een zeer vooraanstaand forensisch antropoloog claimt dat in het kunstwerk gebruik is gemaakt van een menselijk bot. En dat terwijl de notoir ontrouwe echtgenoot van de kunstenares twintig jaar geleden op miraculeuze wijze is verdwenen…

Kunstkenner James Becker reist af naar de Schotse kust om de waarheid boven water te halen. Vanessa’s nalatenschap wordt beheerd op een geïsoleerd eiland dat alleen met eb bereikbaar is. Ga je erheen, dan kom je er de komende zes uur niet meer weg. Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Hawkins heeft voor deze thriller weer een duistere sfeer gekozen, het beklemmende van een eiland dat alleen tijdens het blauwe uur via een smalle weg benaderd of verlaten kan worden. Het ruige Schotse weer en de grillen van twee vrouwen die samen op een eiland woonden maken het helemaal af. James Becker is een groot fan en hier zit ook een heel verhaal aan vast wat de setting van het geheel wat breder maakt. Het speelt zich niet alleen op dat ene eiland af. De scènes zijn bijna filmisch beschreven en er lijkt zich hier al een hele spannende film af te spelen. Mooie dialogen die goed weergegeven zijn zorgen voor een onderlinge spanning die het hele boek vastgehouden wordt. 

De personages zijn allemaal heel zorgvuldig gekozen en op het juiste moment worden er details prijsgegeven uit de levens van de drie personen waar dit verhaal om draait. Daardoor lijkt er meer diepgang in het verhaal te zitten en er lijkt echt research te zijn gedaan naar de kunstwereld en alles hieromheen. Tijdens het lezen is het wel vaak schakelen van het heden naar brieven en verhalen uit het verleden om alle details van de uiteindelijke plot te kunnen begrijpen. De aandacht moet er echt bij gehouden worden om de kern van het verhaal vast te houden. Het wordt dan steeds meer een psychologisch verhaal waarin gedrag beschreven en begrepen dient te worden. Midden in het boek lijkt Hawkins toch wat regelmatiger af te dwalen en het boek leest dus meer en meer als een spannende roman. De plot is goed uitgewerkt en laat een geschokte lezer achter, het was niet onverwacht maar is wel goed beschreven. 

Het blauwe uur is een filmisch geschreven thriller met veel aandacht voor de setting en de personages.