De goede moeder van Eleanor Barker-White is een psychologische thriller die onder je huid kruipt.

Niemand weet waarom de veertienjarige Eden op weg naar huis bijna verdronk in een meertje. Maar nu haar dochter veilig is, ziet Lucy het als een tweede kans om een goede moeder te zijn. De moeder die ze had moeten zijn, al die jaren dat ze door verdriet in beslag werd genomen na het verlies van Edens tweelingbroer tijdens de zwangerschap. 

Wanneer Eden wakker wordt in het ziekenhuis is echter alles anders. Ze heet helemaal geen Eden, beweert ze. Ze heet Eli, de naam die Lucy had uitgekozen voor haar ongeboren tweelingzoon. Heeft Lucy altijd gerouwd om de verkeerde helft van de tweeling? De vraag die maar in haar hoofd rond blijft spoken: wie is het kind in dat ziekenhuisbed nu eigenlijk echt?

De veertienjarige Eden valt op onverklaarbare wijze in een meer en overleeft dat nipt. Met schuldgevoelens overladen besluit haar moeder Lucy om vanaf dat moment een betere moeder te zijn. Sinds de geboorte van Eden treurt Lucy al om het verlies van Edens tweelingbroertje Eli, die vroeg in haar zwangerschap als embryo verdween. Na het ongeluk is Eden zichzelf niet meer. Ze wil Eli genoemd worden, ze kleedt zich als jongen en beweert dat niet hij, maar Eden dood is. Dit stelt Lucy en haar man voor grote raadsels. 

De originele titel My name was Eden klinkt onmiddellijk onheilspellend, het geeft de kern van het boek uitstekend weer. Veel beter dan het Nederlandse, een beetje slap aandoende De goede moeder, dat wellicht een heel ander soort roman doet verwachten. Het verhaal wordt grotendeels opgetekend vanuit Lucy. Ertussendoor zijn stukken van Charlie, Eden's beste vriendin, die een goede kijk op hun vriendschap geeft en er een duister randje aan toevoegt. De auteur schrijft heel levendig, De lezer is getuige van de diepste gevoelens van Lucy die hevig lijdt aan het Vanishing Twin Syndroom. De tragiek van het als embryo verdwenen tweelingbroertje komt schrijnend aan de oppervlakte. En het blijkt ook nog dat Lucy zelf als kind ook het nodige op haar bord gehad heeft. Ze weet zich geen raad als zij als enige lijkt te constateren dat de drukke, slordige, vaak vijandige Eden helemaal opgaat in een totaal ander, rustig, evenwichtig kind. 

Barkers inlevingsvermogen is fenomenaal, ze gaat heel diep in Lucy's trauma als onderhuidse spanningen en misverstanden in het gezin zich opstapelen. De dramatische ontknoping doet naar adem happen, de daaropvolgende dubbele twist zal niemand zien aankomen. Met De goede moeder stelt Eleanor Barker-White zich voor als een belofte voor de toekomst. Het is een psychologische thriller van formaat, die diep in de menselijke psyche boort.