De titel Na 72 uur laat niets aan de verbeelding over, want na 72 uur vermissing wordt de kans dat iemand levend gevonden wordt steeds kleiner. Rechercheur Manon is verantwoordelijk voor het oplossen van de vermissingszaak rond de studente Edith. De druk rondom de vermissing van Edith is mede groot, omdat haar vader een hooggeplaatst persoon is en connecties heeft in de hoogste kringen. Niets is wat het lijkt te zijn en Edith had allerlei geheimen die Manon en haar team langzaam proberen te ontrafelen. De druk is voelbaar en dat is origineel in vergelijking met veel andere thrillers, waarbij politieagenten soms alle tijd van de wereld lijken te hebben bij het oplossen van een zaak en er geen druk is van hogerhand, nabestaanden of media.

Na 72 uur wordt verteld vanuit vijf gezichtspunten. Dit voegt waarde toe aan het verhaal. Het blijft niet alleen bij een politieverhaal, maar ook het perspectief vanuit de moeder van Edith, haar vriendin en de partner van Manon worden uitgelicht. De karakters zijn goed uitgewerkt en in hun verhalen leert de lezer ook Edith steeds beter kennen. Dit is het eerste boek met Manon in de hoofdrol. We leren haar kennen als een ambitieuze vrouw met, niet al te origineel, een problematisch privéleven. Ze date bijna dagelijks met mannen die ze ontmoet via internet. Tot op heden is dat niet bepaald succesvol. Tijdens deze vermissingszaak wordt de lezer meegenomen op verschillende dates. In haar werk is ze een stuk succesvoller en ze zet alles op alles om Edith terug te vinden. Dit zoekproces is tot in detail uitgewerkt. Het karakter van Manon heeft genoeg diepgang en potentie om een serie rondom haar te schrijven, zoals ook de intentie was. Dit geldt ook zeker voor haar collega Davy vanuit wiens perspectief het verhaal ook deels verteld wordt. Hij is een totaal andere persoonlijkheid dan Manon en dat zorgt voor een mooie balans. Het tweede boek met Manon in de hoofdrol is inmiddels in het Engels verschenen. Susie Steiner heeft jarenlange schrijfervaring als journalist. Dit is goed te merken in de zorgvuldige manier waarop de plot is uitgewerkt. Hier en daar valt de spanning een beetje weg, maar dit wordt aan het eind van het boek weer helemaal goed gemaakt door een verrassende wending.