Het verhaal vloeit niet over van de spanning en omdat het lang duurt voordat er schot in komt, voelt het soms wat langdradig aan. Er blijft iets onderhuids knagen, wat je af doet vragen of er enige verband tussen al deze zaken is, er is wel erg veel gaande. Een zacht sluimerende nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat het verhaal gestaag verder vordert. De personages van Freyja en Huldar blijven oppervlakkig voor een lezer die enkel De pop leest. Je kunt merken dat ze in voorgaande delen wel diepgang gekregen hebben, maar dit komt er nu niet uit. Er is sprake van een connectie tussen deze personages maar je komt er niet achter wat deze is of geweest is als je voorgaande delen niet gelezen hebt. Het zorgt voor een gemis omtrent hen maar maakt voor de plot verder niet uit. De overige personages zijn vrijwel allemaal nieuw en deze worden goed genoeg neergezet om het hoofdverhaal te kunnen volgen. Enige mysterie omtrent de personages blijft en dit past perfect in het milieu waarin ze zich bevinden. Hoewel het lange tijd niet duidelijk is waar het verhaal heen leidt, blijkt de plot perfect en tot in de puntjes uitgedacht. De lezer heeft alleen een lange adem nodig om tot dat punt te geraken, maar het is het meer dan waard. Alles wordt uitgewerkt en komt op de een of andere manier samen en lijkt te passen in een land als Reykjavik waar bijna iedereen elkaar lijkt te kennen. Toch is het raadzaam om de serie in zijn geheel te lezen, het zal dit boek net dat beetje extra geven.