Privédetective Julia Stark krijgt onaangekondigd bezoek van Per Günter Mott, eigenaar van een succesvol familiebedrijf. De ochtend na een grote familievergadering op zijn landgoed heeft hij in zijn telefoon een foto gevonden van een bebloede man, vastgebonden met een zak over zijn hoofd. 

Per Günter heeft geen idee waar de foto vandaan komt en wie de man op de foto is, en hij wil Stark Detective Agency inhuren om dit op te lossen voordat de politie zich ermee gaat bemoeien. Julia vraagt haar ex-man Sidney Mendelson om vrij te nemen van zijn baan bij de politie om haar te helpen bij het onderzoek. Julia en Sidney worden als gasten verwelkomd op het weelderige landgoed, en ontmoeten de familieleden, die stuk voor stuk bij de moord betrokken zouden kunnen zijn.

Julia Stark neem de zaak aan van Per Günter Mott, telg uit een welgestelde houthakkersfamilie. De dag na de jaarlijkse familievergadering ontdekt Per Günter een bizarre foto op zijn telefoon waarvan hij zich niet kan herinneren hem gemaakt te hebben. Voordat hij de politie inschakelt vraagt hij Julia te onderzoeken wie de persoon op de foto is en of deze nog in leven is. Samen met haar ex-man Sidney, die bij de politie werkt, vertrekt Julia naar het landhuis waar ze kennismaakt met de excentrieke familie Mott. Al snel ontdekt ze dat de familie aan elkaar verbonden is door geheimen en clausules uit testamenten. 

Het boek bestaat uit een raadselachtige proloog, 41 middellange hoofdstukken en een korte epiloog. Het verhaal zelf is opgezet als een detective uit vroegere tijden en zo voelt het ook. Als een ware Miss Marple baant Julia zich een weg door een moeras van motieven, middelen en gelegenheid. Om uiteindelijk, zoals het in een echte whodunit betaamt, de verdachten bij elkaar te roepen in de bibliotheek om de dader te ontmaskeren. De titel verwijst dan ook naar de woorden die Julia uitspreekt tegen Sidney, dat ze de sleutel zal vinden om het mysterie op te oplossen. 

Julia Stark is duidelijk een hoofdpersoon dat nog eventjes mee moet. Haar personage is omgeven met geheimzinnigheid. Zoals waardoor ze zo getraumatiseerd is geraakt dat ze als volwassene geen lichamelijk contact kan verdragen. Of waarom zij degene is die haar huwelijk met Sidney heeft beëindigd, terwijl ze overduidelijk niet zonder hem kan. Voor een eerste boek is Julia interessant genoeg, maar of ze net als Joona Linna ook op de lange termijn blijft boeien, zal de tijd uitwijzen. Ik zal de sleutel vinden voelt in ieder geval niet als een Lars Kepler boek, vandaar waarschijnlijk een nieuwe variatie op de auteursnaam. Spanning ontbreekt, het verhaal moet het voornamelijk hebben van het mysterie en natuurlijk de vraag: whodunit? In dat opzicht doet het wat het moet doen, Ik zal de sleutel vinden is een detective waar de vraag wie de dader is centraal staat. Dit gegeven is op zich prima uitgewerkt en het verhaal komt met een paar twists tot een -niet al te schokkende- ontknoping. De lezer blijft daarna wel achter met het gevoel niet iets bijzonder origineels gelezen te hebben. Hopelijk brengen de auteurs wat meer spanning in het volgende deel en wordt er verder gebouwd aan het personage Julia. 

Ik zal de sleutel vinden van het echtpaar Ahndoril is een onderhoudende detective, maar mist uiteindelijk wel wat spanning en originaliteit.