Mijn naam is Elliot Chase, en ik zal jullie een verhaal vertellen zoals je nog nooit hebt gehoord.

Dit is het relaas van een moord.

Of misschien is dat niet helemaal waar, gaat het uiteindelijk niet altijd over de liefde?

Lana Farrar leidt een teruggetrokken bestaan, na een tumultueus leven als beroemd actrice. Elk jaar nodigt ze haar beste vrienden uit op haar idyllische Griekse eiland om de paasdagen te vieren en aan het Engelse weer te ontsnappen.

Maar dit jaar worden de zeven vrienden ’s nachts overvallen door de furie, een plaatselijke storm die plotseling opsteekt en het eiland afsluit van de bewoonde wereld. Een nacht die zal eindigen in geweld en een moord.

Een van hen moet de dader zijn en de oude vriendschappen maken plaats voor haat, jaloezie en wraakzucht. Er volgt een kat-en-muisspel, dat in een dag vol onvoorziene ontwikkelingen naar een onvergetelijke finale leidt.

Alex Michaelides is geboren op Cyprus. Hij heeft een MA in Engelse literatuur, alsmede in scenarioschrijven. De stille patiënt was zijn eerste roman en deze kwam terecht op nummer één van de New York Times bestsellerlijst. 

In De furie vertelt Elliot Chase een verhaal over een gepleegde moord. Hij spreekt vanuit een bar rechtstreeks tot de lezer. Het gaat over Lana Farrar, een beroemde actrice die nu een teruggetrokken leventje leidt. Zoals elk jaar nodigt ze ook dit jaar haar beste vrienden uit om de paasdagen door te brengen op haar Griekse eiland. 's Nachts steekt de furie, een grote storm, op. Het eiland wordt afgesloten van de bewoonde wereld en die nacht zit vol geweld en zelfs een moord. Wie van de vrienden is de dader? Er volgen verwikkelingen die leiden naar een onverwachte finale. 

De verteltrant van Alex Michaelides in De furie is apart en enorm wennen. Het verhaal start met een proloog en is verder verdeeld in vijf bedrijven die onderverdeeld zijn in scènes. Het eindigt met een verrassende uitkomst in de epiloog. Elk bedrijf start met een quote. Elliot is de verteller die het geheel aan elkaar praat. Hij springt regelmatig van de hak op de tak en blikt terug naar eerdere gebeurtenissen. Elliot is scriptschrijver en is een ster in de lezer misleiden. De schrijfstijl is vertellend en voelt afstandelijk. Het is een aparte manier van schrijven en het lijkt alsof er een toneelstuk gaande is. De spanning is weinig tot niet aanwezig. De furie voelt dan ook meer als een roman in plaats van een thriller. Het thema liefde is overduidelijk aanwezig in De furie maar ook haat speelt een rol. De opgevoerde personages die belangrijk zijn voor het verhaal komen duidelijk naar voren. Lana is bijvoorbeeld best kwetsbaar en een ingewikkeld persoontje. Nikos blijft een beetje duister, hij is de eilandbeheerder en visser. Regelmatig brengt hij zijn vangst naar de huishoudster Agathi. De furie, een Egeïsche wind, heeft een kleine rol in het geheel. De spanning komt heel traag op gang en pas helemaal op het einde is het waarneembaar. Het einde is wel een complete verrassing.

Alex Michaelides schreef met De furie een roman met een onverwacht einde, geschreven op een originele manier.