Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789403156514
Uitgever: Cargo
Verschenen: 2022
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Karin Bisschops op 17 maart 2022:
In eerste instantie roept de mooie cover geen associatie op met een thriller, echter op de details gelet valt het pistool in de handtas van de dame op. De naam van de auteur Corine Hartman staat garant voor een goed geschreven spannend verhaal. In De dode die niet werd gemist is de hoofdrol weggelegd voor Eva Romeijn, een kunstschilder. Ze woont in het dorpje Vorden in de Achterhoek. Eva neemt een opdracht aan van haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud van Lijndenburg om een portret van zijn moeder te schilderen. Tijdens de uitvoering van deze opdracht, lijkt de baron verdwenen te zijn en niemand weet waar hij zich bevindt. Eva is ervan overtuigd dat hem iets vreselijks is overkomen, maar tot haar verbazing deelt niemand haar mening. In het dorp wordt flink geroddeld over de baron die niet bij iedereen geliefd is. Wie wenst hem dood? Of is er iets geheel anders aan de hand? Eva laat zich door niemand en niets tegenhouden en gaat op onderzoek uit.
De spannende proloog roept direct een beklemmend gevoel op en is niet gelijk te plaatsen. Dat komt later pas. Boven de hoofdstukken staat een zin die later terug te vinden is in dat hoofdstuk. Corine Hartman neemt voldoende tijd om het verhaal rustig op te starten. Zo wordt er kennis gemaakt met het dorp, de omgeving en natuurlijk met de dorpsbewoners. De lezer wordt aan de hand gepakt en gaat samen met Eva Romeijn op onderzoek uit. Eva is een echte volhouder. Ze laat zich door niemand tegenhouden en bijt zich vast in haar zoektocht naar de baron. De andere personages krijgen voldoende body en ook het dorpse karakter spat van de bladzijdes af. De schrijfstijl is aangenaam en vlot zonder enige poespas zoals de stijl van Hartman is. De term cosy crime wordt genoemd en dit klopt helemaal. Het is geen harde actiethriller of een thriller met gruwelijke details maar een heerlijke whodunit in de trant van Miss Marple. Een spannend moordmysterie dat een groot publiek zal aanspreken en waarderen. Natuur, liefde en vriendschap komen sterk naar voren in het verhaal. De plot is rustig en goed opgebouwd en het einde is mooi gesloten. Er blijven geen vragen meer over, wel het verlangen om meer over Eva Romeijn te gaan lezen. Naast Faye van der Laar en Jessica Haider is Eva Romeijn een boeiend personage en zeer geschikt om nogmaals te schitteren in een cosy crime.
Corine Hartman behoort tot de top van onze Nederlandse auteurs en laat haar veelzijdigheid zien met het schrijven van De dode die niet werd gemist.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Demi Stein (meer boe (24) op 30 maart 2022:
Korte samenvatting:
Eva is kunstschilder. Ze is geboren en getogen in het idyllische dorp Vorden, in de Achterhoek.
Ze krijgt een mooie opdracht van haar buurman baron Frederick van Zonnewoud. Wanneer ze vervolgens met hem wil afspreken om haar tot dan toe gemaakte werk te bekijken, blijkt hij van de aardbodem te zijn verdwenen.
Het dorp roddelt erop los, maar Eva vindt dat het maar roddels zijn en besluit een zoektocht te starten.
Intieme whodunnit
Cosy Crime is een vrij nieuw sub-genre van de crime-fictie boeken. Het bevat vaak intiemere locaties, detective scenes en een thriller gevoel zonder de bloederige details. Dit vind je ook zeker terug in De dode die niet werd gemist.
Het boek is onderverdeeld in korte hoofdstukken. In combinatie met de prettige schrijfstijl van Corine Hartman vlieg je door het boek heen. Het leest vlot weg en het verhaal is goed te volgen. De zinnen lopen soepel over in elkaar en opvallend is de zeer gedetailleerde beschrijvingen.
De omgeving is bij een cosy crime erg belangrijk en dit weet Hartman dan ook goed neer te zeten. Het gehele boek ademt een dorpse sfeer en je kunt je door de bloemrijke omschrijvingen echt in het dorp wanen. Daarbij lijkt men alles te weten over de bewoners van het dorp en wordt er flink wat af geroddeld, wat het dorpse gevoel alleen maar versterkt. De setting van deze cosy crime is sterk uitgewerkt en zeker interessant om over te lezen.
Waar blijft de spanning?
De spanning in deze whodunnit is spijtig genoeg ver te zoeken. Als lezer wil je graag weten wat er met baron Frederick van Zonnewoud is gebeurd, maar meer dan een nieuwsgierig gevoel is het niet. Eva komt algauw met het vermoeden dat iemand een moord moet hebben gepleegd, door één aanwijzing. Dit is wat vergezocht en geeft een wat té dramatisch effect. Het realistische gevoel vloeit hierdoor uit het verhaal.
Hoe verder Eva vervolgens komt met haar zoektocht, hoe dringender ze eigenlijk overkomt en hoe onrealistische het geheel aan lijkt te voelen. Op dit punt is de setting van het verhaal eigenlijk een stuk interessanter dan wat er met de baron is gebeurd.
Wanneer een neef van de baron om de hoek komt kijken, raak je toch wel weer benieuwd naar wat er gebeurd zou kunnen zijn. Door Eva haar sterke overtuiging dat de baron is vermoord, ga je zelfs, door wat je in de tussentijd over de verschillende personages te weten bent gekomen, vermoeden wie de moordenaar dan is. Dit maakt het een tikkeltje spannend, maar helaas niet voldoende. In het gehele boek ligt het spanning niveau laag en blijft het gevoel ‘ik moet weten hoe dit eindigt’ uit.
Unieke wendingen
Richting het einde van het verhaal brengt Hartman een aantal wendingen in. Wendingen die je absoluut niet ziet aankomen en die zeker weten uniek zijn. Dit maakt dat je toch vol verbazing verder leest en graag wilt weten hoe het eindigt. Wanneer je weet hoe de vork in de steel zit, voelt het echter juist weer overdreven en enorm onrealistisch, waardoor je het boek met een onprettig gevoel weglegt.
Corina Hartman is een Nederlandse auteur en heeft inmiddels meerdere boeken op haar naam staan. Ze heeft een paar prijzen en nominaties gewonnen.
De dode die niet werd gemist is een cosy crime thriller die zich afspeelt in de Achterhoek. De dorpse sferen komen goed naar voren en het geheel leest gemakkelijk weg. De spanning blijft echter aan de lage kant, wat spijtig is.
Oordeel: 
Denise (68) op 29 maart 2022:
Een mooi, warm en spannend verhaal.
Eva woont nu weer een tijdje in de Achterhoek. Ze schildert, heeft een vriend die druk bezig is en niet veel thuis is, een hond die haar gezelschap houdt en een aantal vrienden waar ze close mee is. Wanneer haar buurman de baron Frederick van Zonnewoud van Lyndenburg. haar vraagt een schilderij van zijn overleden moeder te maken stemt ze er mee in. Maar Frederick laat niets meer van zich horen en komt niet meer opdagen op de afspraak. Eva wordt ongerust en begint haar zoektocht naar de baron…
Het plot steekt goed in elkaar, er is goed over nagedacht. Het begint met een intrigerende proloog. Er wordt een zekere spanning opgebouwd rond de verdwijning van Frederick en rond de andere personages. Het verhaal ontrolt zich beetje bij beetje, elk hoofdstuk vloeit van het ene in het andere en brengt je dichter bij de waarheid en het slot van het verhaal. Je ontdekt zo veel van de personages en je kan ook je eigen oordeel vormen over Frederick’s verdwijning. De laatste hoofdstukken zijn als een epiloog waar alle gevoelens en gebeurtenissen worden verwerkt.
De personages worden goed beschreven en krijgen net zoals het verhaal beetje bij beetje vorm. De gevoelens van de figuren worden goed weergegeven. Je voelt wat ze denken of niet denken. Eva leer je heel goed kennen, hoe ze denkt en handelt, een gevoelig warm en gedecideerde persoon vol kwaliteiten, ze wordt als een mooi en oprecht mens geschetst die meeleeft met anderen.
Al vanaf het begin voel je dat de natuur heel belangrijk is voor de auteur. De beschrijvingen geven de realiteit weer. Het is als ‘thuiskomen’.. je herkent jezelf en je omgeving door haar beschrijvingen heen. De auteur spreekt over de mooie omgeving, de prachtige gebouwen en vooral over de natuur maar ook over de duurzaamheid ervan en de waarde . Alles wordt beeldend beschreven met mooie details zonder overdreven clichés.,. Hier en daar vind je ook wat humor in het verhaal verweven, bvb wanneer Eva vertelt dat ze betere nachten heeft gehad, zelfs die met opvliegers.
P 16 De dauw hing over het land en het rook naar de belofte van nieuw leven. Bij de vijver met waterlelies, tussen de goudenregen en de seringen, werd ze rustig.
P128 Overleven, een sfeervol zomers tafereel met wilgen en lindebomen en uitbundig bloeiend duizendblad, margrieten, kattenkruid, met op de achtergrond een keur aan bijenkasten.
Er worden veel verschillende thema’s aangekaart: de natuur, fraude, homosexualiteit, verdrukking van vrouwen, verkrachting, rechtschapenheid versus recht…In feite zou je denken dat het verhaal rond de moord eigenlijk een doel is om al deze thema’s te bespreken of in elk geval om de lezer erover te doen nadenken.
P126 hoe kan een beginnend ongemak uitgroeien tot een ongeneeslijke tumor.
Ik verwachtte meer spanning maar was toch zeer aangenaam verrast. Zonder het thriller effect krijg je hier een vlot en mooi geschreven verhaal. Je kijkt uit naar het vervolg en leest door. De spanning wordt licht verhoogd tot het einde om dan in een boog af te zwakken. Het geheel is een aangename leeservaring.
Het was een plezier om dit boek te lezen. Een rustig, ontspannend cosy verhaal vol mooie beschrijvingen Ik ben blij dat ik kennis gemaakt heb met deze auteur en denk nog boeken van haar te lezen.
Oordeel:
Jeanet Moorman (53) op 29 maart 2022:
Met De dode die niet werd gemist slaat Corine Hartman een andere weg in. Hiermee zoekt ze meer de cosy crime dan de harde thrillers met personages zoals Jessica Hayder en Faye van Laar. Ze zegt hier zelf over, dat ze zichzelf ook wil blijven uitdagen met schrijven en dat is zeker gelukt.
Het moordmysterie speelt zich in de Achterhoek af en wel in de omgeving van de acht kastelen bij het dorp Vorden. Hoofdpersonage Eva Romeijn wordt goed neergezet, ze heeft haar buurman baron Frederick van Zonnewoud al een paar dagen niet gezien en hij kwam ook niet op hun afspraak opdagen. Zou hij de ergens de bloemetjes buiten zetten of is er iets met hem aan de hand?
Het verhaal begint met een spannende proloog. Waarna je in korte hoofdstukken de personages en omgeving leert kennen en natuurlijk leest wat er zich precies heeft afgespeeld. Hartman heeft een fijne manier van schrijven. De dode niet werd gemist is geen boek waarbij de spanningsboog hoog gespannen staat, maar het maakt wel nieuwsgierig en daardoor wil je doorlezen.
Eva is natuurlijk de hoofdpersoon, maar de andere personages worden ook goed neergezet. Je leert ze voldoende kennen voor dit verhaal, al hoewel ik sommige wel iets beter had willen leren kennen.
Zelf wonende in de Achterhoek zijn de plekken die genoemd worden bekend en dat maakt het extra leuk, sommige plekken zal ik nu met andere ogen bekijken. Maar dat kan alleen als pluspunt benoemd worden voor de auteur.
Het is een heerlijk boek om even elders te vertoeven met opmerkelijke personages en geen ingewikkelde gebeurtenissen.
Oordeel:
Dini van Heumen (65) op 26 maart 2022:
In De dode die niet werd gemist volgen we kunstschilder Eva Romeijn, geboren en getogen in het dorpje Vorden in de Achterhoek.
Tijdens een expositie van haar werk wordt ze benaderd door haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud, die haar de opdracht geeft om een portret te maken van zijn overleden moeder.
Eva is blij met de opdracht en wanneer ze later nog wat details wil bespreken om het schilderij te kunnen voltooien met Frederick krijgt ze geen contact meer.
Hij lijkt van de aardbodem verdwenen.
Eva is ervan overtuigd dat er wat gebeurd moet zijn.
De dorpsroddels doen haar vermoeden dat hij misschien wel om het leven is gebracht.
Vastbesloten gaat ze op onderzoek uit.
De cover doet in eerste instantie meer aan een roman denken dan aan een thriller.
Tot je deze beter bestudeert en het pistool ziet in de handtas van de vrouw op de cover.
Een beetje Agatha Christie achtig doet de cover aan en zo is eigenlijk ook de inhoud van het boek.
Als een soort Miss Marple gaat Eva op onderzoek uit.
Het verhaal start met een spannende proloog die je pas later kan plaatsen.
De opbouw van het plot is erg goed en de personages worden goed uitgewerkt.
Hoewel het niet bol staat van de spanning en je ook al een vermoeden krijgt over het verloop van het verhaal word je wel vanaf het begin het verhaal in gesleept.
Door de korte hoofdstukken leest het vlot en wil je doorlezen om te weten wat er nu met Frederick gebeurd is.
Met De dode die niet werd gemist is Corine Hartman weer een andere weg ingeslagen dan haar eerdere werk zoals de Faye van Laar-trilogie, de Jessica Haider-serie of de IJsselmoorden-trilogie om maar wat te noemen van deze veelzijdige auteur.
Maar ook met deze cosy crime zoals het genoemd wordt heeft ze weer een heerlijk meeslepend verhaal geschreven en de lezer weer een aantal uurtjes leesplezier bezorgd.
Corine Hartman is een van onze beste auteurs van Nederlandse bodem en dat heeft ze dan ook met dit boek weer bewezen.
Hopelijk laat een volgend deel met Eva Romeijn niet lang op zich wachten.
Oordeel:
Jet Spanjersberg (59) op 24 maart 2022:
Eva Romeijn is kunstschilderes, geboren en getogen in het idyllische dorpje Vorden in de Achterhoek. Eva krijgt een mooie opdracht van baron Frederick van Zonnewoud. Als hij vervolgens van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn gaat ze op onderzoek uit. Corine Hartman is bestseller autuur van onder meer de Jessica Haider-serie. De cover geeft eigenlijk al aan dat het boek niet super spannend is. Ook omdat er op de achterflap staat een "nieuwe" Miss Marple. Geen thriller, maar een cosy crime. De schrijfstijl van Corine Hartman is heel plezierig en doordat het korte hoofdstukken zijn leest het vlot weg. Het is dan ook een prima boek voor tussen door. De personen in het boek leer je steeds beter kennen, behalve eigenlijk Eva's vriend, maar voor dit verhaal is dat ook niet echt belangrijk. Het geeft tevens aan dat Eva prima in staat is beslissingen zelf te nemen. Wanneer de baron van wie ze een mooie opdracht heeft gekregen, zich niet aan zijn afspraak houd , begint Eva te denken dat er iets mis is. Ze luistert dan ook niet naar de roddels uit het dorp maar gaat op haar eigen gevoel af. Beetje bij beetje ontrolt het verhaal zich, waarbij vanalles aan bod komt qua onderwerpen. Corine Hartman doet dat heel goed.
Oordeel:
Corine Smans (59) op 24 maart 2022:
Corine Hartman laat ons kennismaken met een nieuw personage, Eva Romeijn. Na de Faye van Laar trilogie is het tijd voor een nieuw genre, cosy crime. Eva Romeijn is de Nederlandse Miss Marple.
Kunstschilder Eva is geboren en getogen in het dorpje Vorden in de Achterhoek. Haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud vraagt haar een portret te schilderen van zijn moeder en doet zelfs een aanbetaling. Als vervolgens Frederick verdwenen lijkt te zijn, is Eva de enige die zich zorgen maakt. Ze bedenkt zich ineens dat toen ze op bezoek was bij Frederick een rouwkaart zag liggen. De naam die er op stond was niet van een overleden persoon maar die van Frederick. Als ze hem hiermee confronteert doet hij er nonchalant over. Zou dit iets met zijn verdwijning te maken hebben? De roddels zijn niet van de lucht in het dorp en niemand schijnt zich er druk om te maken dat de baron is verdwenen. Waren ze hem liever kwijt dan rijk? Eva besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
De cover doet een beetje denken aan een roman. Een landhuis op de achtergrond, een vrouw in een witte jurk op de voorgrond. Om haar schouder hangt een tas en daaruit steekt een pistool. Is het dan toch geen roman? Het is een cosy crime.
Het boek begint met een spannende proloog. Deze is beklemmend geschreven en pas veel later besef je wat er werkelijk aan de hand is. Het verhaal begint vrij rustig met vrienden van Eva, Winand en Annemarie die een galerie beheren in Vorden. Daar gebeuren later wat dingen die hoogst opmerkelijk zijn voor de rest van het verhaal. En dit verhaal verloopt een beetje traag, maar dat is niet erg want het decor van de Achterhoek wordt intussen mooi beschreven. Het is af en toe net of je er zelf bij bent, zo beeldend komt het over. Het doorzettingsvermogen van Eva is heerlijk om te lezen. Het dorpse karakter, het naar elkaar omkijken, maakt de situatie van de zoektocht naar de baron soms verwarrend. De meeste mensen maken zich niet druk om de verdwijning van de baron en zeggen dat hij zelf vertrokken is uit Vorden. Eva denkt dat er meer aan de hand is, maar wat dan?
Het boek leest lekker door de korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl van de auteur. De natuur is heel beeldend beschreven en daardoor wil je alleen maar door blijven lezen. Na ieder hoofdstuk kom je een klein beetje meer te weten, de auteur geeft het niet zomaar weg. Het is niet superspannend, maar je wil toch weten hoe het nu eigenlijk in elkaar zit.
Corine Hartman heeft mij verrast met dit genre. Knap hoe ze telkens weer een ander verhaal kan schrijven. Het is een boek wat je snel uitleest en dat houdt in dat het goed geschreven is. Geen ellenlange uitleg maar gewoon "to the point". Van mijn mag er nog een verhaal met Eva verschijnen.
Oordeel:
Agnes (66) op 24 maart 2022:
Ik was één van de gelukkigen die mee mocht doen met de leesclub van vrouwenthrillers van het boek: de dode die niet werd gemist van Corine Hartman.
Als fan van de boeken van Corine Hartman, vooral de boeken die zich in de Achterhoek afspelen, was ik hier heel blij mee.
Ik heb genoten van het boek en geef het ⭐️⭐️⭐️⭐️.
Het verhaal.
Kunstschilder Eva Romeijn woont in Vorden. Een mooi dorp in de Achterhoek met kastelen en bijzondere gebouwen.
Eva ‘s buurman Frederick van wie het landgoed is dat aan haar grond grenst, komt ook op de expositie van de schilderijen die Eva gemaakt heeft.
De expositie is in de galerie de Verbeelding die toebehoort aan haar vrienden Winand en Annemarie Staring.
Frederick heeft een mooie opdracht voor haar waar ze erg blij mee is, mede omdat ze er flink geld mee verdiend en alvast een aanbetaling krijgt.
De volgende dag gaat ze naar het landgoed om met Frederick over de opdracht te praten en ze worden het eens over hoe het worden moet.
Als Eva hem een paar dagen later belt omdat ze graag wil dat hij de vorderingen komt beoordelen kan ze hem niet bereiken, en de dagen erna ook niet.
Eva neemt contact op met zijn vriend en andere bekenden maar niemand heeft iets van hem gehoord en ze maken zich er ook niet druk om.
Eva gaat door met het schilderij en haar andere bezigheden maar het zit haar toch niet lekker dat ze Frederick niet kan bereiken. Ze loopt vaak met haar hond Bo over het landgoed en kijkt dan of er iets veranderd is, maar helaas.
Intussen hoort ze ook minder fraaie verhalen over Frederick.
Maar ook vraagt ze zich af of haar vrienden wel eerlijk en open tegen haar zijn
Wat is er met Frederick gebeurd? Is hij ontvoerd, vermoord of gewoon lekker met vakantie?
Het boek leest fijn en het verhaal loopt vlot.
Oordeel:
Nel Crea (62) op 24 maart 2022:
Dit boek speelt zich af in het mooie plaatsje Vorden in de Achterhoek.
De zeer getalenteerde kunstschilder Eva Romein is er geboren en getogen. Tijdens een expositie van haar werk raakt zij in gesprek met haar buurman Frederick van Zonnewoud, hij vraagt haar of zij er iets voor voelt een portret van zijn overleden moeder te maken. Eva is blij met deze opdracht en stelt voor om even langs te komen om de sfeer in haar op te nemen van de plek waar het zou moeten komen te hangen.
Als zij een ruwe schets van het schilderij klaar heeft belt zij haar buurman om te komen kijken, zij kan hem niet bereiken die dag en probeert het de volgende dag nog eens.
Vanaf die tijd is niets meer wat het lijkt, vrienden gedragen zich vreemd, de buurman is onvindbaar en Eva snapt het zelf ook niet echt meer.
Zij doet er alles aan om de buurman te vinden, dit tot groot ongenoegen van haar omgeving en met gevaar voor zichzelf.
Eva geeft niet op en gaat door en stuit dan op heel veel vreemde verhalen vanuit het verleden. Klopt dit allemaal wel, is het echt zo erg, dit vraagt zij zich regelmatig af.
Heel langzaam komt de ontknoping in zicht en deze is heel interessant om te lezen en niet voorspelbaar.
Het boek zit knap in elkaar en de spanning wordt heel langzaam opgebouwd en de karakters goed beschreven.
Als lezer leer je de dorpsmentaliteit kennen en ook de liefde voor de natuur.
Er komen een aantal actuele thema’s in het boek ter sprake, zoals natuurbescherming, discriminatie en misbruik.
De hoofdstukken zijn kort en de titels zijn cursief gedrukt wat wel iets heeft.
Een quote uit het boek wat mij wel wat deed is deze:
Moet je altijd de waarheid verkiezen boven vriendschap.
Dat is toch even nadenken voor de lezer.
Een geweldig boek zoals alleen Corine Hartman dit kan schrijven
Oordeel:
Sietske Bierma (25) op 24 maart 2022:
Eva Romeijn is een kunstschilder en krijgt een opdracht van haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud. Wanneer hij niet komt opdagen bij hun afspraak is ze ervan overtuigd dat er iets mis is. Hij neemt zijn telefoon niet en blijkt zelfs niet thuis te zijn. Ze bespreekt haar gevoelens met haar vrienden, maar zij denken dat er niets mis is. Daarnaast is de baron niet bepaald geliefd in het dorp en komt het erop neer dat niemand hem mist. Eva besluit om onderzoek te gaan naar de waarheid, maar is dat wel zo verstandig?
De cover van “De dode die niet werd gemist” lijkt meer op die van een roman dan van een thriller, maar past wel bij het verhaal. Het verhaal wordt verteld vanuit Eva’s perspectief. Ze is goede vrienden met de eigenaren van de galerie waar haar schilderijen hangen en ze kan het goed vinden met de dochter van haar vriend. Alles lijkt goed te lopen, totdat ze zich verdiept in het mysterie van de vermiste baron en haar wereld op de kop lijkt te slaan. Eva’s perspectief is goed uitgewerkt en door het verhaal heen leer je haar steeds beter kennen. De andere personages in het verhaal blijven wat op de achtergrond en leer je niet echt kennen, maar voor dit verhaal is dat geen probleem. De schrijfstijl is prettig om te lezen en de hoofdstukken zijn kort, waardoor het vlot doorleest. Het plot is prima uitgewerkt, al had ik vanaf het begin al mijn vermoeden over bepaalde dingen. Het verhaal is niet ingewikkeld om te volgen en spannend is het niet. Verder zou ik het boek niet omschrijven als een thriller, eerder een cosy crime. Het is een heerlijk boek voor tussendoor als je iets luchtigs wilt lezen.
Oordeel:
Terug naar De dode die niet werd gemist...
|
