Het begint met een verhaal van een alleenstaande vrouw. Bij de politie geeft ze aan dat ze het idee heeft dat er af en toe een vreemde in haar huis rondloopt. Vanuit de tuin heeft ze de gordijnen in haar slaapkamer zien bewegen. Een verhaal dat door de politie niet echt serieus wordt genomen. Ondertussen worden in de volkse wijk Seefhoek katten ritueel vermoord, hun lijkjes verminkt en vastgespijkerd op deuren en hekken. Ook hier kan de politie voorlopig niets mee, maar als er steeds meer dode katten worden aangetroffen krijgt Liese een onderbuikgevoel. Het lijkt er op dat iemand aan het oefenen is en dat het slechts een kwestie van tijd is dat er in plaats van katten mensen vermoord gaan worden. 

De eerste bladzijde van Nooit meer alleen laat een cursief geschreven fragment zien. Vaker zullen we cursief geschreven fragmenten tegenkomen en het wordt al snel duidelijk dat deze tot de dader toebehoren. Want uiteraard is het gevoel van Liese niet onterecht. Naast de perikelen van deze zaak heeft Liese voor zichzelf nog het een en ander uit te zoeken, iets waar ze haar vriend nog even buiten houdt. En ook Masson, haar collega en schoonvader heeft enig denkwerk te verrichten. 

De zaak in Nooit meer alleen is op zichzelf staand, maar in de privélevens van de hoofdpersonages is door de jaren heen veel gebeurd. Af en toe wordt er in dit boek wel iets verteld over vroeger, maar om meer gevoel bij de personages te krijgen is het wel een pre als de eerdere delen gelezen zijn. Al zijn er een aantal schokkende situaties die intens doen meeleven en zijn de kleine dingen die meegegeven worden aan de personages genoeg om ze een beetje te leren kennen, hun karakter iets te doorgronden. Als je je alleen op het vinden van de dader richt en de zaak op zich, heeft de lezer genoeg denkwerk te doen en het blijkt ook niet zo makkelijk te zijn om de juiste man en/of vrouw te vinden. Geen enkele hint die wordt gegeven geeft een idee en de plot is dan ook een grote verrassing. Met andere woorden, gewoon weer een topthriller van Toni Coppers!