Dochter Josje die nog maar net uit huis is gegaan, staat opeens weer op de stoep. Josje heeft een borderline-persoonlijkheidsstoornis: een laag gevoel van eigenwaarde, extreme oordelen over mensen en ze kan geen relatie, vriendschappen, baantjes en woonruimte behouden. Zodra Josje financiële problemen krijgt, besluit ze weer thuis te gaan wonen en de zorg voor haar moeder op zich te nemen. Josje ontslaat de verpleegster die Myrna tot dan toe al jaren zorg biedt en betaalt zichzelf met vergoeding uit het persoonsgebonden budget. Helaas is Josje niet in staat om haar moeder daadwerkelijk te verzorgen. 

Naast de verwaarlozing en slecht zorg voor Myrna staat Moederziel in het teken van verstoorde relaties, het leven met een geestelijke of een lichamelijke handicap en de zwaarwegende en alles verzwelgende eenzaamheid. De frontcover toont een dame die eenzaamheid en hulploosheid uitstraalt. Bij Myrna en Josje zijn dit de emoties die al jaren centraal staan in het leven en een dagelijks gevecht vormen. Moederziel is prettig geschreven thriller, korte hoofdstukken, bondig en krachtig taalgebruik, waardoor je in een sneltreinvaart door het boek heen dendert. De personages blijven boeien ook al zijn ze niet echt sympathiek en soms is de hulpeloosheid erg frustrerend. De chaos in het hoofd van iemand met een persoonlijkheidsstoornis wordt erg mooi beschreven en laten een realistisch beeld zien. Halverwege het boek krijg je al een gevoel welke richting het verhaal kan gaan en wie de slechteriken zijn, jammer dat de ontknoping die 100 pagina’s verder volgt dan ook daadwerkelijk die kant op gaat. Voor mij is dit maar een klein minpuntje, want de drang om de ontknoping te lezen is al die tijd sterker geweest dan het voorspelbare einde. Wat ik wel echt jammer vind zijn de overige losse eindjes, die maken het verhaal voor mij net niet helemaal af. 

Moederziel is een spannend en beklemmend verhaal, na het lezen ben je weer extra dankbaar voor je eigen gezonde lichaam en geest.