ISBN: 9789461091017
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: 2015
Pagina's: 320
Overige edities:
E-book
|
Omschrijving: Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega’s. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Wendy Wenning op 22 maart 2015:
Karine is samen met haar man Rob en dochter Sofie verhuisd naar Venlo. Ze wonen daar in een mooie boerderij midden in de natuur. In Haarlem, waar ze eerst hebben gewoond, werkte Karine als docente. In Venlo vindt ze al snel weer een baan als docente Engels op de school aldaar, alleen is het moeilijk om een goede kinderopvang te vinden. Rob heeft een drukke baan en is veel weg van huis. Ze besluiten een nanny in huis te nemen en Heleen, een verpleegkundige zal gedeeltelijk de zorg van Sofie op zich te nemen. De klassen die Karine onder haar hoede heeft, zijn niet de makkelijkste klassen. Karine heeft moeite zich staande te houden in de voor haar vreemde omgeving en het dialect dat de mensen spreken kan ze maar moeilijk verstaan. Met haar collega’s heeft ze nauwelijks contact. Als dan ook Sofie steeds ziek is, wordt het Karine teveel. Ze ziet dingen die er niet zijn en raakt in de war.
'Op dat moment besef ik hoe vreemd mijn woorden moeten klinken. Als het een zinsbegoocheling was, dan was hij levensecht.'
Gedurende een groot deel van Vergeten grond is er sprake van een soort kriebelende spanning. Er klopt iets niet, maar ik kan er de vinger niet op leggen. Er gebeuren vreemde dingen, maar is het nu de verbeelding van Karine of niet. Er waren vermoedens maar toch ook een constante twijfel of ik het wel bij het rechte eind had. Het verhaal van Karine wordt in de ik-vorm verteld en ik voel me daardoor altijd iets dichter bij de hoofdpersoon staan. De gedachten en gevoelens van Karine zijn op zo'n wijze neergezet waardoor je als lezer je goed in haar kan verplaatsen. Haar wantrouwen tegenover een aantal mensen is misschien niet juist maar wel begrijpelijk.
‘Ik kan hem toch niet vertellen dat ik bijna drie uur uit mijn geheugen mis? Dadelijk denkt hij nog dat ik gek ben.’
Als de ontknoping daar is, blijkt mijn voorgevoel toch juist te zijn geweest. Maar daar moet ik wel bij zeggen dat ik onlangs een boek heb gelezen waarin hetzelfde thema besproken werd. Vergeten grond is een verhaal dat voortdurend intrigeert en de flarden mysterie die er doorheen lopen geven het boek net dat beetje extra spanning mee.
Bezoekersreacties:
VrouwenThrillers.nl (00) op 23 mei 2015:
In ‘Vergeten grond’ verhuizen Rob en Karine met hun dochter Sophie (2) voor zijn werk van Haarlem naar Venlo. Ze wonen daar in een prachtige, maar een beetje afgelegen boerderij. Karine vindt snel werk als docente Engels en gaat parttime werken. Omdat zij niet direct kinderopvang voor Sophie kunnen vinden, besluiten ze om een nanny in huis te nemen. Zo trekt Heleen, met haar verpleegkundige achtergrond, in bij het gezin.
Maar Karine heeft het moeilijk in haar nieuwe omgeving. Ze verstaat het Limburgse dialect niet, heeft geen leuk contact met collega’s en ook haar leerlingen zijn moeilijk. Omdat Rob meer dan zestig uur per week werkt en soms wekenlang in het buitenland is, heeft ze Heleen hard nodig. Als Sophie regelmatig valt en ook nog in het ziekenhuis belandt wordt het Karine allemaal teveel. Ze ziet beelden die er niet zijn en raakt verward. Omdat Heleen steeds meer in haar element lijkt en steeds overheersender wordt, krijgt Karine haar bedenkingen en gaat ze eindelijk de referenties van haar nanny na.
Vergeten grond bestaat uit achttien hoofdstukken met Karine in de ik-vorm. Extreem is de keuze om direct een nanny in huis te nemen als er even geen kinderopvangplaatsen zijn. Een oppas of gastouder had ook gekund. Maar de nanny was voor het verhaal nodig. Anne Nicolai heeft gekozen voor een klein aantal personages. Daardoor speelt veel in het boek zich af in het huis, met Karine, Sophie en Heleen. Het verhaal is soms wat langdradig: weer eten, weer opruimen, weer op de tablet kijken. Maar leuk is de afwisseling met het werk van Karine als docente en collega Myrthe die haar continu dwars zit. Ik vond het jammer dat met die verhaallijn verderop in het boek niets meer is gedaan. En of ook collega Kathy overspannen raakte door Myrthes pesterijen.
Het boek leest lekker, maar was niet spannend. Wel is er een soort trigger, waardoor ik toch door wilde lezen. Al had ik al snel in het verhaal door wat er mis was met Heleen. Door de titel ‘Vergeten grond’ had ik andere wendingen in het verhaal verwacht. De titel past niet echt bij het boek, alleen op de laatste bladzijde is er een verwijzing en een uitleg van de schrijfster dat ze de titel al voor het schrijven had. Toch is het een fijne Nederlandse thriller en heb ik het boek graag en met plezier gelezen.
Oordeel:
Emmy (44) op 6 mei 2015:
"Vergeten Grond" van Anne Nicolai speelt zich af in het zuiden van ons land. Karine, Rob en hun dochterjte Sofie wonen sinds kort in de omgeving van Venlo ver buiten de bebouwde kom. Vrij vlot na hun verhuizing trekt Heleen, een nanny met medische kennis, bij het gezin in.
Karine kan maar moeilijk wennen aan haar nieuwe leven in het zuiden en tot overmaat van ramp wordt Sofie ook nog ziek. Nanny Heleen blijkt de rots in de branding, met name omdat ze natuurlijk een medische achtergrond heeft, maar ook kan ze veel zorg wegnemen bij Karine, die zich ook steeds slechter begint te voelen.......
Het boek leest vlot en de spanning is heel goed verdeeld, zowel met Sofie, Heleen als Karine in de hoofdrol. Hoewel het verhaal verzonnen is, zag ik duidelijk voor me hoe een gezin ten onder gaat op langzame, geheimzinnige en ongrijpbare wijze.
Aanrader voor de liefhebbers van de vrouwelijke thrillerschrijfsters onder ons!
Oordeel:
|
|
|
|