Als kind was Naomi de Meer elke week in de bibliotheek te vinden en pas rond haar twintigste begon ze met schrijven. De Cozy & Crime wedstrijd van De Verhalenfabriek in 2023 zorgde ervoor dat ze onder contract kwam te staan en dat ze haar debuut maakte met De vrouw die moord riep. Ondanks dat het psychologische werkveld haar na de studie niet aansprak, verwerkt ze de opgedane kennis wel in haar thrillers. 

De vrouw die moord riep volgt het verhaal van Aesa die sinds haar ouders vermoord zijn in een onverdraaglijke angst leeft. De traumatische ervaring waarin haar ouders voor haar ogen zijn vermoord, heeft ervoor gezorgd dat ze vaak gevaar ziet op plekken waar die niet is. De politie is dan ook al meerdere keren uitgerukt zonder geldige reden. Als ze aangeeft een stalker te hebben, gelooft niemand haar. De vreemde berichtjes zal ze wel zelf verzinnen. Enige die ze nog een beetje in vertrouwen kan nemen is haar vriendin Evi, psycholoog. Alleen heeft Evi zo ook haar eigen problemen. Dus gaat Aesa voornamelijk zelf op eigen onderzoek uit en wordt er opnieuw iemand vermoord waar ze veel om geeft. Of zit het toch echt allemaal in haar eigen hoofd?

Afwisselend krijgt de lezer het verhaal mee vanuit Aesa of Evi. Op deze manier bouwt zich langzaam een web rondom de gedachtespinsels van Aesa. Als lezer voel je namelijk hoe Aesa worstelt met het onbegrip en de eenzaamheid die daarmee gepaard gaard. Maar tevens krijgt de lezer ook mee hoe het moet zijn om iemand dichtbij je te zien worstelen met hun angst en die eigenlijk niet te kunnen helpen. Wat de Meer knap voor elkaar weet te krijgen is om zelfs de lezer daardoor te laten twijfelen over wat echt is en wat verzonnen is. Mooi gegeven is dat dit plot gebaseerd is op een oud-Griekse fabel, namelijk Aesopus: De jongen die wolf riep. De boodschap die zowel achter dit fabel als het plot van De vrouw die moord riep ligt, is dat leugenaars nooit zullen worden geloofd ook niet als ze wel de waarheid spreken. 

De kracht van dit plot zit hem dan met name in het onderhuidse gevoel en daardoor past deze goed in het plaatje van een psychologische thriller! 

De vrouw die moord riep is het debuut van Naomi de Meer. Het verhaal is gebaseerd op de Griekse fabel De jongen die wolf riep van Aesopus (600 v. Chr.) Dit legt de Meer in een nawoord uit aan de lezer. De moraal van deze psychologische thrillernovelle: “Leugenaars worden niet geloofd ook al spreken ze de waarheid.”

Angst wordt gezien als een nuttige emotie. Als deze het overneemt van gezond verstand komen we in de gevarenzone en beïnvloed angst ons dagelijks leven. Niet geloofd worden door de politie en te boek gezet worden als iemand die geestelijke bijstand nodig heeft, is niet fijn. Helemaal als hulp nodig is, en het daardoor niet geboden wordt.

Aesa heeft een angststoornis ontwikkeld sinds haar ouders voor haar ogen vermoord zijn. Ze ziet en hoort dingen die er niet zijn, en is hiervoor onder behandeling. Door berichtjes die ze krijgt, gaat ze steeds meer aan zichzelf twijfelen en als er dan ook nog vreemde telefoontjes volgen wordt ze radeloos. De enige waarmee ze dit kan bespreken is haar vriendin Evi die basispsycholoog is. Het privéleven van Evi is onrustig. Op het werk staat ze onder druk en is bang om fouten te maken. Toch probeert ze er voor haar vriendin te zijn, maar leugentjes maken dat Aesa haar geloof in Evi aan het verliezen is.

Het plot is goed opgebouwd en wordt afwisselend verteld vanuit Aesa en Evi. De Meer weet met zorgvuldig aangebrachte dwaalsporen de lezer mee te laten nadenken wie Aesa stalkt. De gevoelswereld van de personages zijn realistisch vormgegeven. Evi is onzeker over haar relatie met Lars, waarin ze als voetveeg door hem behandelt wordt, en de oorzaak bij zichzelf zoekt. Ze heeft faalangst, ergert zich aan Aesa’s angsten en heeft moeite haar te geloven. Aesa heeft last van nachtmerries, krijgt houvast door het begrijpen van haar gedachten en twijfelt aan de vriendschap met de ambitieuze Evi. De deur uitgaan is voor haar een grote overwinning, maar waarbij een paniekaanval op de loer ligt als er zich iets onvoorziens voordoet. 

In De vrouw die moord riep zit een voelbare onderhuidse spanning. Spanning wordt in het verhaal gebracht door het zaaien van twijfel en de manier waarop steun aan iemand geschonden wordt door leugentjes om bestwil te vertellen. De Meer heeft een vlotte schrijfstijl die dreiging en vragen oproept voor de lezer. Ze weet dit in ongeveer honderd bladzijdes neer te zetten. In deze novelle zijn thema’s als leunen op een steun en toeverlaat, geloof in de medemens en het oppikken van signalen afgegeven door de omgeving verwerkt. Het einde is niet helemaal onverwacht maar past heel goed bij deze novelle.

De vrouw die moord riep is een spannend tussendoortje waarin vertrouwen schenken niet zo vanzelfsprekend is en voor problemen zorgt.

Naomi de Meer is een Nederlandse auteur die psychologische thrillers schrijft. Ze studeerde psychologie en chemie en verwerkt haar interesses in haar verhalen. Dat doet ze ook met haar fascinatie voor mythologie. Typerend aan haar schrijfstijl zijn de uitwerking van gedachten en gevoelens van haar personages. In 2023 debuteerde ze met deze De vrouw die moord riep nadat ze met haar manuscript deelnam aan de cozy & crime wedstrijd van De Verhalenfabriek.

Aesa heeft een angststoornis, die ze ontwikkelde toen ze getuige was van de moord op haar beide ouders. Ze is erg achterdochtig en ziet problemen die er niet zijn. Ook bij de politie kennen ze haar als degene die steeds onnodig hulp vraagt. Wanneer Aesa vreemde berichten krijgt en haar nieuwe vriend voor haar ogen levenloos in een wagen wordt gedumpt, wordt ze niet geloofd. Ze zal een andere manier moeten zoeken om de waarheid aan het licht te brengen. Tenzij ze opnieuw spoken ziet…

In De vrouw die moord riep wordt afgewisseld tussen het perspectief van Aesa en haar beste vriendin Evi. Terwijl de hoofdstukken rond Aesa in de ik-vorm zijn geschreven, lees je bij Evi vanuit de derde persoon. Dit stoort de leeservaring helemaal niet. 

Opvallend zijn de innerlijke monologen, gedachtenspinsels en innerlijke gevoelswereld van de personages, waar Naomi de Meer bewust op inzet. Hierdoor leer je de hoofdfiguren echt goed kennen, ondanks dat het verhaal een novelle is.

De opbouw van het verhaal is zeer goed uitgewerkt. In het verhaal zit meerdere soorten spanning verweven. Enerzijds zijn er de psychologische twists en paranoia, anderzijds de onderhuidse, sluimerende spanning. Als kers op de taart worden de situaties zelf ook echt spannend. Over dit verhaal heeft de auteur duidelijk goed nagedacht. De lezer wordt op een verkeerd spoor gezet, maar dat is vrij duidelijk geënsceneerd, waardoor men ook mag hopen en verwachten dat er nog een plottwist aankomt. 

De vrouw die moord riep heeft misschien een eigenaardige titel, maar inhoudelijk is deze wel passend. De cover is aantrekkelijk en ook het verhaal smaakt naar meer. Een mooi debuut waarbij de auteur haar eigen stijl weet neer te zetten en de uitwerking van zowel verhaal als personages zeer goed is.

Aesa heeft iets verschrikkelijks meegemaakt waardoor ze een angststoornis heeft ontwikkeld. Dat is niet gek, gezien haar situatie maar zorgt ervoor dat haar angsten ook vaak irrationeel zijn. Het is zelfs zo erg dat de politie en haar beste vriendin haar niet meer altijd geloven. Totdat er echt iets gebeurt en dus niemand iets doet. Of zit het ook dit keer weer allemaal in Aesa’s hoofd? 

Het verhaal is psychologisch ontzettend goed in elkaar gezet. De mensen om Aesa heen vertrouwen haar angsten niet en ook Aesa zelf begint te twijfelen aan wat ze wel of niet echt gezien heeft. Het maakt dat de lezer ook geen flauw idee heeft hoe het in elkaar zit. De personages zijn geheel in stijl, dan ook niet uitvoerig uitwerkt. Het blijft een raadsel wie juiste bedoelingen heeft en zelfs hoofdpersonages Aesa en Evi blijven lang mysterieus. 

De vrouw die moord riep is een verhaal dat de speculaties flink laat opladen en doordat de twijfel al vroeg toeslaat, komt de ontknoping dan ook als een grote verrassing. Het plot blijkt goed in elkaar gezet. Het is een novelle die de nodige spanning met zich meebrengt en een sterke indruk achterlaat.

Naomi de Meer woont samen met haar man in Meppel. Ze studeerde Psychologie en Chemie. In haar jeugd heeft ze veel boeken gelezen en nu schrijft ze psychologische thrillers waarbij ze de kennis van haar studie meeneemt. In 2023 heeft ze meegedaan met de Cozy & Crime wedstrijd van De Verhalenfabriek. Ze heeft hierna een contract aangeboden gekregen. De vrouw die moord riep is haar debuut. Inmiddels is het vervolg hierop, De vrouw in de scherven, ook uitgegeven.

Aesa heeft gezien dat haar ouders vermoord werden. Hierdoor heeft ze een angststoornis ontwikkeld en komt ze bijna haar huis niet meer uit. Ze is hiervoor onder behandeling van Psycholoog Tom. In alles ziet ze een gevaar en heeft daarvoor al meerdere keren gebeld met de politie. Omdat de politie regelmatig voor niks gekomen is, geloven ze haar niet meer. Als ze een stalker achter zich aankrijgt en hiervoor contact opneemt met de politie, wordt ze al snel afgewimpeld. Ziet ze spoken of is ze echt in gevaar?

Naomi de Meer heeft een leuk debuut geschreven met De vrouw die moord riep. Het is het eerste deel van een serie. Zoals we gewend zijn van de verhalen van De Verhalenfabriek is het een klein verhaal van rond de honderd pagina’s en zijn het verhalen die lekker weglezen. De vrouw die moord riep begint haar verhaal met het omschrijven van de angststoornis. Aesa krijgt hiervoor hulp van een therapeut en ze legt al snel uit hoe ze aan hem gekomen is. Ze durft niet ver van huis te gaan, en heeft haar therapeut dicht bij huis gezocht. Na een therapiesessie komt ze Nik tegen, ook een cliënt van Tom. Ze krijgt gevoelens voor Nik en al snel gaan ze op date.

Er is aandacht besteed aan de verschillende personages en hun onderlinge relaties. Daarbij krijgen we een duidelijk beeld van de angststoornis van Aesa. De angsten zijn op een reële manier zichtbaar en komen geloofwaardig over. Er spelen niet heel veel mensen mee in het verhaal, maar toch zijn er voldoende mensen om te verdenken. Is er überhaupt een stalker? Er kunnen minimaal vijf mensen deze rol op zich genomen hebben. Naomi de Meer bouwt de spanning op door de schijnwerpers elke keer op iemand anders te laten schijnen. Tot op het eind blijft het verrassend wie de dader kan zijn en blijft het nog raden wat de stalker zal gaan doen met de obsessie op Aesa. Het verhaal eindigt met een open einde, waardoor we uitkijken naar het vervolg.

Naomi de Meer heeft met De vrouw die moord riep een originele thriller geschreven waarin een duidelijke boodschap verborgen zit; “Een leugenaar wordt niet gelooft, zelfs als die de waarheid spreekt”.  

   

Het verhaal wordt verteld vanuit Aesa’s perspectief en vanuit dat van Evi, haar vriendin, die tevens psycholoog is. Aesa leeft met enorme angst sinds ze getuige was van de moord op haar ouders. Dit neemt dusdanige proporties aan dat ze gevaar ziet waar het helemaal niet is. Als ze op haar telefoon vreemde berichten krijgt, is ze ervan overtuigd dat ze een stalker heeft. Maar niemand gelooft haar, zelfs Evi niet. Daarom besluit ze om zelf op onderzoek uit te gaan. De vrouw die moord riep is een verhaal over stalkers, bedreigingen en moord. Aesa’s leven wordt bepaald door nachtmerries en paniekaanvallen. Dat niemand haar gelooft maakt het er niet beter op voor haar. Haar wantrouwen naar de wereld zit diep, haar twijfel over iedereen is pijlijk voelbaar. Ook Evi heeft strubbelingen in haar leven, ook zij kan bij iemand terecht en is ten einde raad. De twee vrouwen proberen elkaar ondanks alles te vinden. Allebei doen ze onafhankelijk van elkaar schokkende ontdekkingen. De Meer draait hier omheen door het uitsluitend over hun hun gedachten en emoties te hebben. Ze houdt de feiten voor zich, ze houdt de lezer in spanning tot de uiteindelijke verrassende ontknoping. Jammer van het woordje ‘einde’, aan het slot. Hoewel dat ook weer een knipoog kan zijn naar de oude fabel. Maar met De vrouw die moord riep heeft Naomi de Meer een zeer onderhoudend, vlot verteld debuut neergezet.