Met de komst van de wolf krijgen Imke en haar gezin – net als de rest van de regio – te maken met een nieuwe werkelijkheid waarin vee en misschien zelfs kinderen niet meer veilig zijn.

Terwijl de spanningen oplopen, krijgt Imke ook te maken met haar eigen demon: de 'Wolvenman'. Hij haalt nare streken met haar uit en eist haar dochtertje Sterre op. Imke is helemaal op zichzelf aangewezen, want als ze haar man vertelt wie haar lastigvalt, loopt ze het risico hem kwijt te raken. Lukt het Imke haar dochter uit de klauwen van de wolf te houden?

De doorgewinterde thrillerlezer zal bij het zien van de titel de overeenkomst opvallen met de Britse auteur M.J. Arlidge, die een serie thrillers schreef met als titel regels uit kinderversjes. Bij Pas maar op voor de boze wolf denkt men gelijk aan Roodkapje. Dit is inderdaad de rode draad in het verhaal en tevens de oorzaak van de dramatische gebeurtenis een aantal jaren geleden, waar Imke nog steeds mee zit. Kleine valt met de deur in huis. Nog voordat ze haar lezer laat kennismaken met de hoofdpersonages, is daar al de wolf. Met korte, cursieve stukjes tussen de hoofdstukken door verweeft zij de aanwezigheid van dit dier met Imkes leven. Deze stukjes kunnen steeds vaker dubbel geïnterpreteerd worden, waarmee de auteur de sinistere sfeer nog meer verhoogt. 

De auteur pakt haar lezer gelijk mee in Imkes stille paniek, in het trauma en haar geheim. Een geheim dat Imke met niemand kan delen en dat haar verstikt. Haar angst wordt steeds groter door stiekeme pesterijen door de Wolvenman, waardoor ze iedereen in haar omgeving begint te wantrouwen. Ze is niet meer veilig in haar eigen huis. Haar innerlijke strijd, haar angst om haar gezin te verliezen, dringen door tot onder de huid. Hoewel de lezer wel vrij snel op de hoogte komt van de aard van Imkes geheim, lukt het Kleine toch om de benauwende sfeer omtrent de Wolvenman vast te houden. Een benauwdheid die op de adem slaat, omdat Imke haar mond tegen niemand open durft te doen. Dit is precies waar de spanning in dit verhaal zit. Naar eigen zeggen laat Marcella Kleine haar personages balanceren op de dunne scheidslijn van goed en kwaad. Dat is haar in ieder geval gelukt in Pas maar op voor de boze wolf. De lezer zit voortdurend op het puntje van de stoel, in spanning of iemand dat randje niet over gaat. 

Pas maar op voor de boze wolf is gebaseerd op waargebeurde feiten. In Nederland zorgt de komst van de wolf voor een maatschappelijke verdeeldheid die ook in dit boek terugkomt, zelfs binnen families onderling. Akelig maar eveneens realistisch is het aantal dieren dat door de wolf wordt gedood of ernstig toegetakeld. Kleine heeft dit in haar thriller niet mooier gemaakt dan het is. Met Pas maar op voor de boze wolf laat Marcella Kleine zien dat zij groeit als thrillerauteur. De ontknoping is onverwacht verrassend op verschillende fronten en hij wordt uitstekend gedoseerd uitgewerkt.