“Ik was elf en voor de tweede keer had ik iemands leven kapotgemaakt. Ik mag niet meer van iemand houden.”  

De manipulator heeft 238 bladzijden met een mooi duidelijk gedrukt lettertype dat prettig leest. Het boek verhaalt vanuit het perspectief van Claire, in de eerste persoon en gaat meteen in volle vaart van start. Ze heeft net een nieuwe opdracht aangenomen als ze die opdracht krijgt die haar carrière voorgoed naar een hoger niveau kan tillen. Voorwaarde is dat ze tussendoor geen andere opdrachten doet en die waar ze nu mee bezig is zo snel mogelijk af moet handelen. Het lijkt haar allemaal geen probleem alleen de tussenkomst van Guido gooit roet in het eten. En het blijkt dat hij niet de enige is die wraak wil. Maar wie dan?  

Claire geeft eerst de indruk een sterke persoonlijkheid te zijn en het lijkt alsof haar niets kan raken. Zodra er stukjes uit het verleden onthuld worden zien we een ander beeld van haar tevoorschijn komen. Diep van binnen kwetsbaar en de diverse gebeurtenissen laten de kwetsbaarheid steeds meer naar buiten komen. Minuscule hints wekken vermoedens op en lijken te wijzen naar een bepaald persoon. Maar er worden steeds meer twijfels gezaaid en tot gedachten gezet. Soms denk je als lezer het te voorzien, toch zal een twist zelfs de doorgewinterde thrillerlezer het nakijken geven. 

Anne Daniel slaagt er prima in de vaart en de spanning in De manipulator op een mooi niveau vast te houden en voortdurend weet ze nieuwsgierig te houden naar de plot. Er is een gevoel, er zijn vermoedens maar toch ligt de ontknoping niet helemaal in de lijn van verwachting en is deze deels onverwacht. Alleen de afronding geeft het gevoel dat het verhaal nog niet af is en het is mij onduidelijk of dit een bewuste keuze is en dat de auteur voor haarzelf de mogelijkheid tot een vervolg subtiel wil open houden. 

De manipulator is een spannende thriller met een aantrekkelijk stukje psychologie en ook een vleugje romantiek ontbreekt niet. Een origineel debuut dat verwachtingen schept.