Maya's moeder werkt als sociotherapeut bij een tbs-kliniek. Als zij verliefd wordt op een client, Nico, wordt dit breed uitgemeten in de media en het hele dorp is op de hoogte. Maya is een opvallende verschijning met haar lichtbruine huid en zwart krullend haar, en had tot nu toe gewoon een leuk leven. Maar dit verandert zodra het van haar moeder bekend wordt. Vanaf dat moment wordt Maya gepest op school en zelfs die leuke jongen ziet haar niet meer staan. Ook is het huwelijk van haar ouders niet meer te redden en haar vader gaat ergens anders wonen. Tot overmaat van ramp komt Nico binnenkort vrij en komt bij hen wonen. Maya gelooft niet dat moordenaars veranderen, ook niet na een paar jaar dwangverpleging. 

TBS is onderverdeeld in een proloog en vier delen. De proloog is best heftig en geeft al een kleine indruk van iets wat te gebeuren staat. Het eerste deel speelt zich af vanaf november 2019 en hier vinden we nog niet zoveel verrassingen omdat dit deels al in het kort op de achterflap staat vermeld. Wel worden hier al heel goed de spanningen in het gezin beschreven en vooral wat het met Maya doet. Het verhaal speelt zich af in chronologische volgorde en tussendoor komen we krantenartikelen tegen en een verslag van het televisieprogramma 'Misdaad loont', waar de moeder van Maya te gast is. Maar ook zijn er cursief gedrukte stukken waaruit gevaar spreekt en het is nog niet duidelijk vanuit wiens perspectief dit verteld wordt. 

'Het voelt alsof mijn hele leven in duizend stukken uit elkaar is geknald. En de stukken weer aan elkaar lijmen lijkt onmogelijk. Mijn veilige leven is in een paar uur tijd onveilig geworden en er is niets wat ik daaraan kan doen.'

Dat het leven van Maya flink op de kop staat mag duidelijk zijn. Haar eerdere veilige wereld is nu een wereld vol onzekerheden. Tardio weet de gevoelens die hierbij horen goed tot uitdrukking te brengen waardoor het voor de lezer mogelijk is zich in het personage te verplaatsen. Zoals Maya denkt en reageert is ook goed te begrijpen en je wilt niet graag in haar schoenen staan. Helaas weet Tardio mij niet genoeg op het verkeerde been te zetten en zijn een aantal situaties enigszins voorspelbaar. Dit heeft wel wat invloed op de spanning, maar daar zit dan ook de kracht niet in van dit boek. De kracht zit hem het verhaal zelf, hoe kinderen dit gebeuren ervaren, het verlies van een stabiele thuissituatie en dat een voormalig tbs'er de plaats van hun vader inneemt. Wat doet dit met hen en wat kunnen de gevolgen zijn. 

TBS is een heftig verhaal dat het niet zozeer van de spanning moet hebben, maar het is vooral de indringende boodschap. Een verhaal waar het gaat om vooroordelen die zorgen voor misverstanden. Vooroordelen die tot situaties leiden die niet te overzien zijn en die uitmonden in een verschrikkelijke, en toch nog onverwachte climax.