Op de cover van Het dorp staan, in de schemering, een aantal huizen afgebeeld die in een bosrijke omgeving staan. Een cover die een gevoel van duistere spanning oproept. Het boek omvat een proloog, vier delen en een epiloog. In de proloog lezen we het verhaal van André, die na de overstromingen in 1976 in een diep dal was geraakt. Overstromingen die veel levens had gekost en André, toen brandweerman, kon niets doen om deze levens te redden. Hij verweet het zich nog dagelijks dat hij niets had gedaan. Na een jarenlange depressie was hij gestopt met zijn baan bij de brandweer. Maar achtendertig jaar later ontrolde zich weer een drama, pal voor zijn ogen. Toen ging bij André het licht uit en sinds die tijd bestonden zijn dagen alleen nog maar uit wezenloos voor zich uit staren en was hij gestopt met praten.

'Alles dreef, het kolkende water beukte met volle kracht tegen de rotte boorden van van de dijk. Het ging razendsnel.'

De proloog heeft genoeg in zich om de lezer met veel nieuwsgierigheid verder te laten lezen. Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven, te beginnen bij Eline, die deel 1 voor haar rekening neemt. Er is een duistere sfeer voelbaar in dit deel en soms lijkt het alsof het dorpje waar ze in terecht is gekomen, een soort van sprookjesdorp is, maar dan wel met een heel mysterieus tintje. Deel 2 verhaalt vanuit het perspectief van Hugo, en je zou verwachten dat er een verband is met deel 1, maar dat is vooralsnog wat onduidelijk. Als in deel 3 de vrouw van Hugo aan het woord komt, worden er wat zaken opgehelderd, maar hier zit wel een stukje ongeloofwaardigheid. In deel 4 nemen we een sprong in de tijd en zijn we plots drie jaar later. Dit deel is een soort van samenvatting van de eerdere delen.

'Ze zat daar alleen en toch voelde het alsof iemand haar in de gaten hield.'

Eerdere boeken van Aebi heb ik met veel plezier gelezen en mijn verwachtingen lagen dan ook best wel hoog. Het dorp is spannend en mysterieus genoeg om te blijven lezen, maar toch is er regelmatig wat verwarring. De verhaallijnen sluiten niet helemaal goed aan en er lijken wat losse eindjes over te blijven. En ook al mag een thriller van mij best wat ongeloofwaardigheden hebben om bijvoorbeeld de spanning wat op te drijven, in Het dorp was het misschien net iets te. De personages bleven voor mijn gevoel net iets te vlak waardoor er geen goede klik kwam en de personages zijn mij ook niet lang bijgebleven. Het is alsof Aebi iets heeft willen veranderen in haar schrijven, zichzelf heeft willen uitdagen met iets wat mijn inziens niet helemaal bij haar past.

Toch waren er ook fragmenten in Het dorp die juist een andere kant lieten zien en waarbij het gevoel was dat deze volledig op waarheid berusten. En dit samen met het mysterieuze tintje en de fijne schrijfstijl van Aebi maakte dat het boek toch met plezier gelezen is.