Margot, een studente verpleegkunde, loopt stage op de spoedafdeling van een ziekenhuis. Tijdens een nachtshift komt een meisje binnen met verschillende verwondingen en een blauw oog. Bij Margot, ooit zelf slachtoffer van een gewelddadige relatie, gaan de alarmbellen af. Ze krijgt echter weinig tijd om de nodige zorgen toe te dienen, want al snel stormt de moeder van het meisje binnen om haar onmiddellijk mee naar huis te nemen. De moeder is geen onbekende: als minister prijkt ze op meerdere posters in het straatbeeld. Kort nadien wordt diezelfde minister vermoord. Het onderzoek naar de dader wordt geleid door rechercheurs David en Lina, bijgestaan door Jade, die als psychologe een daderprofiel moet schetsen. Margot raakt betrokken bij het onderzoek en zal haar demonen uit haar eigen verleden moeten trotseren.

Gebroken zielen heeft een cover die duidelijk wordt tijdens het lezen. De stijl van het eerste deel wordt hiermee doorgetrokken. Het boek start met een sterke proloog waarin meteen een heftig thema wordt geïntroduceerd. Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon en is afwisselend opgebouwd. Elk hoofdstuk bevat meerdere tijdstippen en locaties. Ook de perspectieven van waaruit de feiten worden verteld wisselen tussen verschillende personages. Margot is één van de hoofdpersonages, maar daarnaast komen meerdere bekenden uit het vorige boek opnieuw opdraven: rechercheurs David en Lina, maar ook hun sidekick Jade. Dit tweede deel kan als een apart verhaal gelezen worden, maar dan mist de lezer hier en daar de voorgeschiedenis. Die kennis is niet noodzakelijk om het huidige verhaal te kunnen volgen, maar het is aangenamer om deze serie vanaf het begin te lezen. 

Een verschil in opbouw is dat Gebroken zielen in de eerste plaats vanuit Margot wordt beleefd, waar dat in het eerste deel het onderzoeksteam is. Dat maakt meteen dat er variatie in de serie zit. Vanaf het begin komen heel wat personages aan bod, waardoor het lezen toch enige focus vraagt. Sporadisch is een hij/zij-verwijzing niet helemaal duidelijk bij scènes met meerdere personages. Er zit een chronologische opbouw in het boek en er worden voldoende elementen verwerkt om het verhaal boeiend te houden. De lezer dient er wel rekening mee te houden dat Leenaerts heftige thema's niet schuwt. De spanning is soms beangstigend, maar overwegend psychologisch. Naar het einde wordt het tempo opgedreven en daarmee ook de nagelbijtende agitatie. Lotte Leenaerts laat de lezer speculeren over de mogelijke daders en het blijft wachten tot het einde om duidelijkheid te krijgen. De fans van Sofie Delporte zullen deze serie weten te appreciëren. 

Gebroken zielen is door de combinatie van diverse soorten spanning de moeite waard om te lezen, zowel voor de serielezer als voor de liefhebbers van standalones.