Vera Stupenea schreef eerder ruim zestig educatieve boeken en de twee thrillers Moord om de hoek en High class date. Compacte en spannende thrillers geschreven in een toegankelijke schrijfstijl die doet denken aan boeken van Linda van Rijn en Suzanne Vermeer. Al kiest Stupenea voor meer originele thema's. Zo ook met deze thriller Bullseye waar het draait om een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Al bij het lezen van de achterflap worden er gelijk associaties opgeroepen wat betreft de beroemde darter. Die associatie zorgt ervoor dat de beroemde darter in dit boek gelijk een (bekend) gezicht krijgt. Als we iets verder gevorderd zijn in het verhaal is er een fragment dat doet denken aan de televisieserie Meisjes van plezier. Een aantal vergelijkingen die toch de originaliteit weten aan te tasten. 

Bullseye verhaalt vanuit het heden en het verleden. Het verleden is een jaar geleden en dit staat steeds duidelijk bovenaan de hoofdstukken aangegeven. De uitwerking van de personages is wat matig, en terwijl het hoofdpersonage een auteur is, nergens is te lezen dat ze aan het schrijven is. Het duurt wat lang voordat de spanningsboog op goede hoogte is, dit komt pas halverwege een beetje op gang. Er is sprake van verkeerd of onlogisch woordgebruik. Het lijkt dat er wel genoeg inspiratie was, maar met te weinig body om er een goed sluitend en almaar spannend en interessant verhaal van te maken. Er zijn veel tegenstellingen wat het allemaal wat ongeloofwaardig maakt. Hierdoor komt ook het thema niet goed tot zijn recht. De eerdere thrillers van deze auteur gaven een mooie belofte af, maar met deze thriller wordt die belofte helaas niet goed waargemaakt. Bullseye is meer een erotische roman dan een spannende thriller en af en toe lijkt het of dit boek door een ander geschreven is. Toch zie ik uit naar de volgende thriller, omdat de eerdere thrillers hebben laten zien dat de auteur over genoeg talent beschikt. Iedereen heeft wel eens een minder goede periode.