Als Alex en Adana hun eerste kindje krijgen, is Alex dolgelukkig. Adana is ook heel blij, maar Adana heeft ook een carrière. Alex kan makkelijk thuiswerken, dus neemt hij de zorg van hun kind op zich. Dit is ook net wat voor Alex, een lieve, zorgzame man. Maar dan overlijdt zijn petekind, het zoontje van zijn beste vriend. Alex voelt zich machteloos en soms zelf schuldig over zijn eigen geluk. Als hij hoort dat er een achtjarige jongetje vermoord is, besluit hij mee te gaan speuren naar de moordenaar. Het is niet de eerste moord die de dader heeft gepleegd, en de dader is duidelijk zijn grenzen aan het verleggen. Eerst was er een duidelijk patroon, maar plots wijkt de dader hiervan af. Wat is de reden hiervan? En lukt het Alex om deze persoon te ontmaskeren? 

'Mijn bestaansrecht centreert rond macht. Macht die telkens weer opnieuw bewezen, getoond en gevoed moet worden.'

Instinct is geschreven vanuit een wisselend perspectief. Vanuit het oogpunt van Alex, in de derde persoon, en vanuit die van de dader in de eerste persoon. In het eerste hoofdstuk lezen we hoe de dader een vrouw van het leven berooft en het is duidelijk dat dit een vooropgezet plan was. Na dit hoofdstuk maken we kennis met Alex en zijn gezin. Opvallend is dat Alex geeneens precies weet wat voor werk zijn vrouw doet, maar zijn vrouw is niet zo'n openhartig type. We krijgen dan ook een beter beeld van Alex dan van zijn vrouw, deze blijft veel op de achtergrond. Alex is zo'n man die alles goed vindt en zolang zijn vrouw gelukkig is met haar werk, steunt hij haar daarin en zorgt dat het thuis op rolletjes loopt. Een personage die door iedereen sympathiek wordt gevonden. De dader is uitgebreid aan het woord, richt zich regelmatig rechtstreeks tot de lezer, en aan de ene kant leren we hier veel van, maar aan de andere kant blijven toch de motieven onduidelijk. Dat we te maken hebben met een psychopaat is al wel snel helder maar de persoon achter deze dader blijft een mysterie. 

'Een volledig zelfstandig opererend organisme met zijn eigen organen, metabolisme en bloedsomloop had ik gereduceerd tot losse onderdelen die niets voorstelden.' 

De auteur is nauwkeurig te werk gegaan en heeft zo ook haar uiterste best gedaan om geen voorspelbaarheid toe te laten. Dit is ook wel gelukt, alleen is er een hele kleine hint die een 'doorgewinterde' thrillerlezer al een beetje wakker zal schudden. Maar toch is er ook een grote kans dat er overheen gelezen wordt. Al blijft er nog lang wat twijfel hangen, als de plot daar is blijken vermoedens waarheid te zijn. De weg naar die waarheid is alsnog intrigerend genoeg om te genieten van dit debuut, dat afgesloten wordt met een verpletterend einde. Een afsluiting waar nog mogelijkheden overblijven, waarbij de vraag rijst of dit bewust of onbewust is gedaan door de auteur. 

De wijze waarop Wilken in het hoofd van de dader kruipt, laat afvragen hoe het zit met haar eigen duistere kant. Een andere manier om te zeggen dat Instinct een prima debuut is en dat er wordt uitgekeken naar de volgende thriller.