Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789464641431
Uitgever: Godijn Publishing
Editie: E-book
Verschenen: 2023
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Wendy Wenning op 13 januari 2024:
Antoinette Kalkman publiceerde in 2019 haar thriller Bonuszoon. Een thriller die door vele thrillerlezers enthousiast werd ontvangen en met smart liet wachten op de volgende thriller van deze auteur. Eind 2023 was het eindelijk zover, toen verscheen Uitgedokterd. Een thriller waarin een aantal hoofdstukken gebaseerd is op de waarheid. De royalty's van deze thriller doneert Kalkman aan de Stichting ALS Nederland.
Valérie, de dochter van Eveline en Matthijs is een veelbelovend hockytalent. Als ze tijdens een wedstrijd instort lijkt het een soort van epilepsieaanval. Helaas blijkt ze een tumor in de wervelkolom te hebben en ze moet geopereerd worden. Een operatie waar de artsen positief over zijn, maar na de operatie is het tegendeel waar. Een zenuw is onherstelbaar beschadigd, Valérie is invalide. Eveline, in het dagelijks leven journaliste, laat het er niet bij zitten, vooral als bekend wordt dat het ziekenhuis een fout heeft gemaakt. Ze is vastbesloten de betreffende artsen ter verantwoording te roepen, koste wat het kost.
'Valérie is door haar knieën gezakt. Haar armen hangen slap langs haar lichaam. Ze valt voorover, met haar gezicht plat op de grond.'
Het boek start met de eed van Hippocrates, de eed waarin artsen zichzelf verplichten bepaalde beroepsregels te zullen handhaven. Dan is er de proloog, waarvan de inhoud doet denken aan een ernstig ongeluk. Uitgedokterd is verdeeld in seizoenen: Lente, zomer, herfst, winter en sluit weer af met Lente. Het verhaal gaat voortvarend van start, met genoeg gebeurtenissen die de volle aandacht vragen. Daarnaast is er een uitgebreide kennismaking met de personages: Eveline, Justus en Ferdinand waarvan de laatste het minst symphatieke karakter heeft. Een man die zichzelf helemaal geweldig vindt en meestal hoog van de toren blaast. Justus is zijn zwager en daar Ferdinand hoofd van de afdeling is heeft Justus maar te luisteren. De dingen die Eveline doet zal elke moeder kunnen begrijpen. Uitgedokterd verhaalt vanuit de drie personages, allemaal vanuit de eerste persoon. Waar de auteur in haar vorige thriller mee uitblonk, ziet men in deze thriller weer sterk terug. Een verhaal dat sterk wordt gedragen door de personages en de psychologie die daarmee van doen heeft. De spanning komt grotendeels voort uit de gedragingen van deze personages en de vragen die door hun gedrag voortdurend worden opgeroepen. Situaties die doen afvragen hoe het gaat aflopen. Een aanrader in deze om voor deze thriller op te pakken, eerst de novelle Groeistuipen te lezen om nog een beter beeld van de personages te krijgen.
'Nooit eerder is het hazenpad kiezen in mijn gedachten opgekomen, voor welke uitdaging in mijn leven ik ook stond. Op dit moment smeekt echter elke zenuw in mijn lijf om het op een lopen te zetten.'
Uitgedokterd is niet zomaar een thriller. Het is een spannend verhaal over misstanden en over de kwetsbaarheid van (zieke) mensen. Het vertrouwen dat men in artsen heeft, en hoe dat helaas ook beschadigd kan worden. En hoe iemand dan kan reageren is door Kalkman uiterst tastbaar neergezet. Maar ook wordt in deze thriller duidelijk belicht dat artsen ook maar mensen zijn, en dat er redenen kunnen zijn waarom er iets mis gaat. De auteur heeft een pittig thema uitgekozen, maar dat ze hier perfect mee uit de voeten kan is wel duidelijk. Dit is een boek dat niet makkelijk weg te leggen is en Kalkman weet door thrillerwaardige situaties naar een mooie afsluiting toe te werken. Door de gedegen uitwerking van het geheel blijkt dat haar vorige thriller Bonuszoon geen toevalstreffer is geweest. Regelmatig voelde het lezen als het kijken naar een spannende dramaserie die vraagt om te bingewatchen, juist door het fijne gehalte aan psychologie.
Een waardige opvolger van Bonuszoon en het is super genieten van het hoge psychologische niveau.
Oordeel:
Alle bezoekersreacties:
Diane Kooistra (48) op 28 mei 2024:
Antoinette Kalkman debuteerde in 2019 met Bonuszoon. Hierover schreef ik:
“Ik kon niet geloven dat “bonuszoon” een debuut is, het niveau van schrijven is erg hoog.”
In 2020 werd ze uitgeroepen als Zoutschrijver van het jaar. Dit jaar stond ze op het podium als een van de top 3 in de VN publieksthrillerprijs 2024
Uitgedokterd komt dichtbij haar eigen leven (op enkele aspecten na) en de ziekte van hun dochter stimuleerde Kalkman tot het schrijven van een thriller over een moeder die tot het uiterste gaat om haar kind te beschermen tegen diegene die haar kind hadden moeten helpen.
Dat overkomt Eveline Johansen en ze dient een klacht in. Ondertussen blijkt er achter de schermen al veel mis te zijn in het ziekenhuis zelf, bij de artsen thuis en in de omgeving waar ze wonen……..
“Maar ik ben een moeder, En moeders weten alles.”
De sfeer in het boek is heel erg spannend, meer dan je verwacht als je net begonnen bent met het boek. Na een bloedstollend proloog volgt er een rustig verhaal over een gezin wiens leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Om na uren leesplezier te eindigen in een plottwist dat niemand verwacht.
Ouders die aan de bel trekken komen nooit gelegen en de lezer kijkt al snel door het masker van de artsen heen. Kalkman vertelt niet letterlijk wat er gebeurt waardoor de vaart van het verhaal bewaard blijft. En de dreiging neemt met elk hoofdstuk toe…
De woordkeuze van Kalkman is zorgvuldig uitgekozen. Het past goed bij de personages en met name het woordgebruik bij de mensen van adel valt hierbij op. Het geeft kleur en nuances die getuigen van een groot schrijftalent.
In dit boek worden meerdere kanten van het verhaal toegelicht, het verhaal van Eveline, de moeder van Valerie. Haar gezin lijdt erg onder de gebeurtenissen die zich opstapelen.
Daarnaast zijn er stukken vanuit de betrokken artsen van het ziekenhuis. Zij werken zich verder en verder in de problemen en dat zorgt ervoor dat er tijdens het lezen er steeds meer draadjes aan het verhaal worden toegevoegd.
Uitgedokterd is een thriller waarin de verhaallijnen rauw en puur zijn beschreven.
Ouders die aan de bel trekken komen nooit gelegen en de lezer kijkt al snel door het masker van de artsen heen. Kalkman vertelt niet letterlijk wat er gebeurt waardoor de vaart van het verhaal bewaard blijft. En de dreiging neemt met elk hoofdstuk toe…
In een persoonlijk woord schreef Antoinette naar mij dat je het leven moet vieren omdat het zo fragiel is en daar draait het allemaal om!
Oordeel: 
J.N. Kingma Postma (47) op 17 april 2024:
Recensie van:
Uitgedokterd
Auteur:
Antoinette Kalkman
debuteerde in 2019 met de psychologische thriller Bonuszoon. In dat jaar werd zij tweede bij de verkiezing ‘Beste Nederlandse Thriller’ van Thrillers & More. In 2020 werd zij uitgeroepen tot Zout schrijver van het jaar.
Wijze van lezen:
Boek ontvangen van uitgeverij Godijn Publishing en Antoinette Kalkman in ruil voor mijn recensie. Gewonnen bij Vrouwen thrillers.nl
Uitgeverij: Godijn Publishing
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een vrouwengezicht doemt op uit de duisternis. Haar ogen kijken me aan alsof ze diep in mijn ziel willen kijken. Indringend, confronterend wat is er aan de hand.
Een huiveringwekkende flaptekst.
De auteursinformatie en foto vind ik een waardevolle toevoeging.
Quote:
Proloog
Het is alsof iemand mijn adem uit me perst en ik verlies de controle over mijn lichaam. Ik heb een enorme smakker gemaakt. Alles doet me zeer. Moeizaam druk ik me met mijn onderarmen iets op. Met de souplesse van een schildpad die op zijn schild terecht is gekomen beweeg ik zo snel ik kan weg van het gevaar. Het gaat alleen niet zoals ik wil. De hitte likt aan mijn schoenen en lijkt me in te halen.
Mooie teksten:
Lente
Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt elke moeder krankzinnig!
Zomer
Een deur scheidt ons slechts fysiek mijn gedachten vlechten zich om de jouwe omarmen ik ben bij je dochterlief
Herfst
Hoe meer ik dichterbij kom
Hoe vaker ik aan je denk
Wellicht gaat het gebeuren
Ontkomen zul je niet
Winter
Voor alles is een eerste keer
Behalve de dood, dat is gelijk de laatste keer
Lente
Goed zorgen is een Kunst
Het verhaal:
Journaliste Eveline Johansen stelt een misstand aan de kaak als haar dochter na een verkeerde ziekenhuis ingreep invalide wordt. Slaagt zij in haar missie of wordt de drang naar gerechtigheid haar fataal?
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal volgt de levens van Justus, Ferdinand en Eveline. Intens door de gehanteerde ik-vorm. Drie levens die eerst niets met elkaar te maken (lijken te) hebben. Maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer ze met elkaar vervlochten raken.
Ieder woord komt binnen of met vernietigende kracht of zachtjes binnen sijpelend. Als moeder van twee dochters vond ik dit een aangrijpend en confronterend boek. Maar iedereen met een kind, ook met zonen, of geen kind kan zich inleven in dit verhaal.
Ik heb meerdere malen aan den lijve ondervonden hoe fragiel het leven kan zijn. Hoe tijden van fladderende vlinders in je buik van geluk kunnen veranderen in een ijskoude douche die met zijn kilte zich vastbijt in je lijf.
Hoop is dan maar zo’n strohalm. Overgeleverd aan de deskundigen, diegene met kennis en vaardigheid en al ogenschijnlijk toverend met materiaal in vaardige handen kan helen. Althans als externe factoren als tijd is geld niet in je nek hijgen. Als iemand die zijn functie misbruikt niet manipuleert. En zo te werk gaat dat hij of zij uit het zoeklicht van hen die strijden voor genoegdoening.
Vlijmscherpe en voelbare observaties en dialoog tussen gedetailleerd uitgewerkte personages en gebeurtenissen zorgen ervoor dat dit verhaal onder de huid kruipt. Zich vastzet in je hoofd en je emoties keer op keer beroerd. Tranen achterlaat op je gezicht van medeleven, verdriet. Of je bloed doet borrelen omdat je kwaad wordt over zoveel onrecht, zoveel moedwillig leed.
Of dat je de rillingen over je lijf voelt gaan omdat het angstaanjagend spannend is. Als de dreiging van mensen die over lijken gaan om geld te verdienen alles overheersend en bepalend wordt. Een toewerking naar een macabere finale.
Daar waar alle verhaallijnen in elkaar grijpen, confronteren met elkaar en voor een sublieme plot zorgen.
Antoinette Kalkman heeft mij wederom omver geblazen. Bonuszoon vond ik destijds ook al zo magnifiek.
Ik lees en recenseer graag meer van haar.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een bloedstollende, emotionele, gruwelijke, intense achtbaan aan gebeurtenissen die na een geloofwaardige opbouw bij elkaar een sublieme plot vormen.
Een beeldende schrijfstijl en gedetailleerd uitgewerkte personages. Een verhaal dat nog intenser wordt door de gehanteerde ik-vorm.
Oordeel:
Karina Hoekerswever (39) op 12 april 2024:
De cover van Uitgedokterd is voor mij geen aantrekkelijke. Ik kan weliswaar bedenken dat dit waarschijnlijk het hoofdpersonage moet voorstellen maar het geeft me verder weinig clou waar het over gaat. De quote op de voorpagina “Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt welke moeder krankzinnig” doet dat zeker wel, want daar moet ik als moeder zijnde toch echt niet aan denken.
De proloog waar Antoinette Kalkman mee start maakt direct duidelijk dat er iets heftigs is gebeurt of gaat gebeuren, maar roept ook enige vraagtekens op over wat er nu precies plaatsvind. Waar dit in de proloog nog onduidelijk is vallen op een gegeven moment de puzzelstukjes absoluut op hun plaats.
Uitgedokterd wordt verteld vanuit de perspectieven van Eveline, Justus en Ferdinand. Eveline is moeder van Valerie, een jongedame die volledig onverwacht een heftig ingreep moet ondergaan met de nodige gevolgen. Na eerst haar aandacht aan haar dochter te hebben gegeven blijft de misstand in het ziekenhuis haar bezighouden. Doorzettingsvermogen, vasthoudendheid maar ook enorme boosheid drijven haar voort in haar zoektocht. Justus is de chirurg die de ingreep heeft uitgevoerd op de afdeling geleid door Ferdinand. Waar Justus over zich heen laat lopen en zich tot dingen laat aanzetten waar hij niet achter staat wordt Ferdinand juist meer de bepalende persoon die vind dat hij vanuit zijn achtergrond recht heeft op bepaalde zaken en vooral egocentrisch overkomt.
In haar boek spelen twee verhaallijnen door elkaar, de medische misser en het daarop volgende onderzoek loopt gelijk op met zicht krijgen op de wijze waarom Ferdinand zijn afdeling runt en welke invloed macht kan hebben op de samenwerking. Hier krijgt je als lezer meer zicht op de tweede verhaallijn terwijl de eerst verhaallijn juist op bepaalde momenten wat diepgang lijkt te missen. Meer lezen over hoe het onderzoek van Eveline in elkaar stak had nog meer haar wanhoop en onmacht kunnen aantonen en haar acties nog begrijpelijker kunnen maken. Wel weet Kalkman een zeer geloofwaardig beeld te schetsen van hoe het er op een afdeling van een ziekenhuis uit zou kunnen zien en welke last je daar als patiënt en familie van zou kunnen hebben. Hoe een afdeling gerund wordt, welke visie er aan ten grondslag ligt, hoe macht en geld soms bepalend kunnen zijn en hoe moeilijk het kan zijn om je mond open te doen wordt meer dan duidelijk.
De spanningsboog is bij momenten duidelijker aanwezig dan op andere momenten en zit hem vaak vooral in de onmacht en wanhoop die je als moeder kan voelen wanneer jouw dochter wat wordt aangedaan. En ook in de verhoudingen tussen de werknemer en leidinggevende zit onderhuidse spanning, die maakt dat je wel blijft doorlezen om te ontdekken hoe het zal aflopen.
Of de afloop bevredigend is zal per lezer verschillen, maar Antoinette Kalkman weet de aandacht tot aan de laatste pagina vast te houden.
Oordeel: 
Marja Legius (57) op 10 april 2024:
Het boek begint met de artseneed De eed van Hippocrates waar elke arts zich aan moet houden waarna een proloog volgt die gelijk spannend is.
Het boek is ingedeeld in 4 delen. De 4 seizoenen van één jaar. Met hoofdstukken waarbij afwisselend één van de drie hoofdpersonages aan het woord is. Eveline Johansen, journaliste, die als moeder van Valerie precies wil weten wat er misgegaan is bij de operatie van haar dochter en daarvoor een journalistisch onderzoek start. Justus Zuiderwijk, neurochirurg die de operatie heeft uitgevoerd en een verslavingsprobleem heeft en Ferdinand van Grunsven, medisch afdelingshoofd, die financieel moeite heeft om zijn familie Landgoed Welgelegen te onderhouden.
Door deze wisseling van perspectief wordt het hele verhaal telkens in kleine stukjes aangeboden en blijf je nieuwsgierig hoe het verder gaat met elk van hen. De personages zijn zeer geloofwaardig en echt. Je voelt de sympathie of antipathie voor hen. Elk woord en elke zin klopt gewoon. Het boek leest daardoor prettig en het verhaal blijft boeiend.
De gebeurtenissen volgen elkaar op en ondertussen kom je meer te weten over de achtergronden en de wantoestanden in dit specifieke ziekenhuis. Eveline die steeds krankzinniger wordt om de schuldigen te straffen en de afgrond die steeds dichterbij komt voor de artsen Justus en Ferdinand.
In de Verantwoording door Antoinette lees je wat haar aanleiding was dit boek te schrijven en vertelt ze haar ervaringen. Maar ook hoe de marktwerking werkt. Dat farmaceuten invloed hebben op de keuze van artsen en hoe zorgverzekeraars mede de budgetten voor een ziekenhuis bepalen. Hoe er omgegaan dient te worden met medische missers en dat altijd de patiënt bovenaan dient te staan. Dat eerlijke en duidelijke communicatie tussen arts en patiënt het meest belangrijke is omdat je als patiënt al zo kwetsbaar ben. Vandaar de artseneed.
Een mooie aanvulling is dat de royalties van dit boek gedoneerd worden aan de Stichting ALS Nederland.
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en zal zeker nog vaker een boek van deze auteur willen gaan lezen.
Ik mocht dit boek lezen namens Vrouwenthrillers en wil hen en Antoinette Kalkman hartelijk danken voor het beschikbaar stellen van het boek.
Oordeel: 
M.Piersma (76) op 28 maart 2024:
Indringend, aangrijpend verhaal !!
Mijn vorige boek van deze schrijfster was “Bonuszoon “ waar ik erg van gecharmeerd was, dus was het voor mij een hele prettige verrassing dat ik “Uitgedokterd” toegestuurd kreeg van Antoinette Kalkman met een mooi schrijven voorin, wat ik heel erg waardeer….Via vrouwenthrillers.nl heb ik de kans gekregen om dit boek te lezen.
Het boek begint met de Eed van Hippocrates Artsen-eed en dan de proloog…dat beloofd een heerlijk spannend verhaal te worden.!
We maken kennis met Matthijs , Eveline en hun dochter Valérie. Zij is een zeer getalenteerde hockeyster en door een blessure van de keepster, mag Valérie deze belangrijke wedstrijd uitspelen.
Een drama voltrekt zich aan de ogen van de ouders als Valérie met een gil neervalt en vreemde schokkende bewegingen maakt. Met loeiende sirene’s wordt ze naar het ziekenhuis vervoerd.
Daar werd geconstateerd dat ze een tumor in haar wervelkolom heeft en dat ze geopereerd moet worden.
Ferdinand is afdelingshoofd en Justus is neurochirurg. Deze beide artsen hebben onenigheid over de methode waarop geopereerd moet worden. Justus wil een aanvullend onderzoek doen om helemaal overtuigd te zijn van de juiste methode, maar Ferdinand is het daar niet mee eens en wil dat ze direct geopereerd wordt. Deze twee artsen zijn zwagers, maar zoals altijd moet het gebeuren zoals Ferdinand het wil. En dan gaat het faliekant fout en zal Valérie nooit meer hockey kunnen spelen. Overtuigend en intens weet Antoinette Kalkman het gevoel van wanhoop en radeloosheid over te brengen. Ik voelde het in mijn lijf en leefde mee met dit getroffen gezin. De woede begrijp ik zo goed, vooral omdat deze misstanden onder de pet worden gehouden.
. En zò waar wat voor op het boek staat: “Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt elke moeder krankzinnig! “
Eline, de moeder van Valérie is strijdlustig en wil de onderste steen boven hebben. Ze rust niet eerder voordat er gerechtigheid is en de erkenning dat er grove fouten gemaakt zijn.
De boodschap wat we er van geleerd hebben is duidelijk. De medische missers brengen geestelijk en lichamelijk veel schade toe. Ondanks dat dit een spannend verhaal is, stemt het je ook tot nadenken.
Antoinette Kalkman heeft een fantastisch boek geschreven met een hele vlotte en prettige schrijfwijze. Een indringend verhaal wat je raakt en lang in je hoofd blijft.
Oordeel:
Lees.beestje (35) op 13 maart 2024:
Wow, dit boek is een binnenkomer... Heel heftig als je zelf in de gezondheidszorg werkt! De werkdruk, besparingen en kostenefficiënt werken, zijn begrippen die tegenwoordig niet meer weg te denken zijn, zelfs niet als je met kwetsbare patiënten werkt.
Valerie wordt door een epilepsie aanval in het hospitaal opgenomen en na onderzoek blijkt er een tumor vlakbij haar ruggenmerg gelocaliseerd te zijn. De neurochirurg zal deze verwijderen om nadere gezondheidsrisico's in de kiem te smoren.
Maar de operatie loopt niet zoals gepland en Valerie zal nooit meer op topniveau kunnen hockey-en. Haar grote droom spat uit elkaar en door een parese belandt ze in een rolstoel. Met veel wilskracht en intensieve therapie zal ze misschien ooit weer kunnen stappen.
Mama Eveline is radeloos, verwijt zichzelf dat ze haar instinct niet gevolgd heeft en eist een zondebok. Deze zoektocht zet heel wat in beweging. Ze bijt zich als een pitbull hierin vast en rust niet voor er gerechtigheid komt.
Het einde is enorm verrassend! Ik kan er echt niks over kwijt zonder spoilers prijs te geven.
Een must-read voor lezers die houden van een maatschappelijk thema met heel wat medische en psychologische achtergrond .
P. 's. Antoinette doneert haar royalties aan de ALS Liga, wat ik een heel mooi gebaar vind!
Oordeel:
Kat (43) op 18 januari 2024:
Antoinette Kalkman maakte in 2019 haar thrillerdebuut met Bonuszoon bij Godijn Publishing. In november 2023 verscheen haar nieuwste thriller Uitgedokterd. Een voor mij nieuwe schrijfster en dat vind ik altijd super leuk, ik hou van nieuwe schrijvers ontdekken. Heeft Antoinette mij weten te verrassen? De achterflap en de titel spraken mij heel erg aan, ik was dan ook blij dat ik het boek mocht lezen en recenseren van Godijn. Gaandeweg het lezen kom je erachter dat de titel een dubbele betekenis heeft en heel goed gekozen is.
Uitgedokterd begint op een originele manier met de Eed van Hippocrates, de artseneed. Het verhaal is opgedeeld in seizoensdelen en bestaat uit 29 hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Eveline, Justus en Ferdinand. En gaat van start met een mysterieuze proloog, wat is er aan de hand? Een proloog waarvan je aan het einde denkt ahá geniaal. Hij zet direct aan tot heel snel verder lezen.
Aan het eind verantwoord Antoinette nog over het hoe en waarom zij dit boek heeft geschreven. Dat vond ik erg interessant om te lezen. Ze vertelt dat Uitgedokterd niet gerust op autobiografische gebeurtenissen en toch in zekere zin ook weer wel. Tijdens de zoektocht naar de juiste arts en behandelmethodes, in de tijd dat haar oudste dochter een heftige diagnose kreeg stuitte zij op een documentaire van Zembla over ziekenhuiscalamiteiten en medische missers. Voor haar dochter precies op tijd, daarmee zijn ze door het oog van de naald gekropen. Maar hiermee werd wel een zaadje gepland voor dit boek.
Antoinette Kalkman heeft een enorm toegankelijke schrijfstijl. Realistisch, inlevend en ontzettend aangrijpend, meeslepend, eigentijds, spannend en beeldend. Vanaf het moment dat je begint met lezen is wegleggen geen optie meer, je moet doorlezen.
In Uitgedokterd maken we kennis met drie totaal verschillende personages, wiens wegen elkaar plotseling kruisen. Moeder Eveline, neurochirurg Justus en hoofd van de afdeling neurochirurgie Ferdinand.
Journalist Eveline is getrouwd met ex hockey international Matthijs Johansen. Hockeybelofte Valérie staat op het punt om in de voetsporen van haar beroemde vader te treden, als jongste in de historie van Kampong ooit. Wanneer ze tijdens haar debuut wedstrijd plotseling in elkaar zakt op het veld en met spoed wordt afgevoerd naar het Ter landen ziekenhuis.
Is het een epileptische aanval? Of is er meer aan de hand? De dokters tasten nog volledig in het duister en aanvullende onderzoeken zijn noodzakelijk. Terwijl de tijd voorbij tikt is de angst en onzekerheid groot. Achtenveertig uur geleden zag hun leven er nog heel anders uit, nu is het veranderd is een nachtmerrie met hun dochter op de Medium Care.
Neurochirurg Justus Zuiderwijk ontfermd zich over haar en ontdekt dat er veel meer met haar aan de hand is en vindt een spinale tumor in Valéries wervelkolom. Zo snel mogelijk opereren luidt het advies. Een routineklus zo beweerde men, maar tijdens de operatie treden er complicaties op met als gevolg een neurotrauma. Valérie ging lopend het ziekenhuis in en kwam er invalide uit.
Terwijl hun wereld instort schieten ze in de overlevingsmodus. Hockey was haar levenselixer nu is het nog maar de vraag of Valérie ooit nog zal kunnen lopen? Hoe heeft dit kunnen gebeuren in een toonaangevend academisch ziekenhuis? Zijn er cruciale fouten gemaakt? Die voorkomen hadden kunnen worden? Eveline is ervan overtuigd dat er iets is gebeurd in de operatiekamer wat onder het groene laken had moeten blijven. Ze volgt haar moederinstinct en gaat op zoek naar harde bewijzen om de waarheid boven tafel te krijgen. En wil nog maar één ding, de verantwoordelijke aan de schandpaal nagelen, dit mag nooit meer gebeuren.
Alle drie struggelen ze op een andere manier door het leven. Eveline Johansen maakt zich grote zorgen over haar dochter en de drang naar gerechtigheid. En voor neurochirurg Justus en medisch afdelingshoofd neurologie Ferdinand wordt dit een hoofdpijndossier.
Justus studeerde cum laude af als arts en is samen met wannabee kunstenares Isabella. Arts worden was zijn roeping, hij wil mensen beter maken en het ziekenhuis is zijn leven maar hij is het altijd maar op zijn tenen moeten lopen zat, hij voelt zich niet gewaardeerd als arts in het ziekenhuis waar hij werkzaam is. Zijn leidinggevende Legende Ferdinand van Grunsven, hoogleraar en markant vakman en voelt zich bovenal verheven boven iedereen en wordt op handen gedragen. Hij zwaait al vele jaren de scepter en heeft altijd het laatste woord en ga je tegen hem in, dan kan hij het je behoorlijk zuur maken. Thuis heeft deze bullebak niets te vertellen, zijn vrouw Laurette is daar de baas. Ferdinand en Justus zijn als water en vuur en Justus is het niet eens met het beleid van Ferdinand.
Antoinette is onder de huid van de personages gekropen waardoor ze je ze uitvoerig leert kennen en je geheel tegen je wil in zelfs hier en daar sympathie krijgt voor iedereen, knap staaltje werk.
De angsten, het wantrouwen, wanneer je je moet overleveren aan de kunde en onkunde van artsen. Wat als ze nooit geopereerd was?
Na de broeierige proloog gaat het verhaal rustig van start en dan ineens boem, schering en inslag. De angstaanjagende gebeurtenis vliegt je naar de keel en hiermee is de toon gezet.
Het verhaal zit voortreffelijk in elkaar, ik ben ervan onder de indruk. Na het lezen valt alles op zijn plaats.
Uitgedokterd is geen bloederige thriller maar een echte psychologische thriller met een heel zwaar en indrukwekkend thema, die onder de huid kruipt. In Uitgedokterd stelt Kalkman medische missers die onder de radar verborgen hadden moeten blijven aan de kaak. Fictief maar ik ben ervan overtuigd dat dit in het dagelijkse leven aan de orde van alle dag is. De werkdruk, bureaucratie, het beleid wat ten koste gaat van de patiënten, vriendjespolitiek, reputatieschade, verzekeringsmaatschappijen en machtsmisbruik in een wereld waarin alles om geld draait! Het is goed te merken dat ze een gedegen research heeft gedaan.
Het psychologische aspect van het verhaal is zeer goed belicht en uitgewerkt. De verstrekkende gevolgen van een medische misser, voor de patiënt in kwestie en hun gezin maar ook voor degene die hiervoor verantwoordelijk zijn.
Wat doe jij met degene waarvan jij denkt dat hij of zij verantwoordelijk is voor het leed wat jouw kind is aangedaan? Wat drijft iemand?
Wie is er in deze casus nu fout? Het afdelingshoofd? De neurochirurg? De regering? De verzekeringsmaatschappijen? Of een opeenstapeling van alles bij elkaar? Eén ding is zeker; de patiënten zijn het grootste slachtoffer.
Volg altijd je eigen intuitie. Het moederinstinct, moeders weten alles en zijn als leeuwinnen als je aan hun kostbaarste bezit, hun kind komt.
Met Uitgedokterd heeft Antoinette Kalkman een indrukwekkende aangrijpende psychologische thriller die onder de huid kruipt neergezet. Met zeer goede uitwerking van het psychologische aspect van het verhaal. Over de verstrekkende gevolgen van een medische misser, voor een ieder die hiermee te maken heeft, slachtoffer en het gezin, maar ook de verantwoordelijken. Het verhaal zit voortreffelijk in elkaar. Waar gehakt wordt vallen er spaanders? Of is dit te makkelijk gedacht? En bestaat er zoiets als gerechtigheid?
'Uitgedokterd, indrukwekkende aangrijpende psychologische thriller. Als de leugen regeert zal de wraak dan zoet zijn? Mustread!'
Oordeel:
Karin (62) op 5 januari 2024:
Voor de blogtour mocht ik Uitgedokterd van Antoinette Kalkman lezen. Met dank aan Godijn Uitgeverij.
Valerie, de dochter van Matthijs en Eveline, raakt door een medische misser invalide. Eveline weet bijna zeker dat er fouten zijn gemaakt tijdens de operatie. De veelbelovende hockey carrière kan Valerie nu vergeten. Eveline is vasthoudend en vastberaden om de onderste steen boven te halen en de schuldigen ter verantwoording te roepen. Hoever zou jij gaan voor je kind?
De vrouw op de cover van Uitgedokterd lijkt de lezer recht aan te kijken met haar indringende blik.
Voordat het verhaal gaat rollen, is de eed van Hippocrates te lezen.
De proloog start spannend. Wie, wat, waar zijn de vragen die oppoppen.
Vanuit drie verschillende perspectieven wordt het verhaal verteld. Boven de hoofdstukken staat de naam van Eveline, Justus of Ferdinand. Alles wordt in de eerste persoon geschreven zodat de lezer al snel empathie of apathie voelt voor een personage.
Eveline is journaliste en erg vasthoudend. Als moeder is ze als een leeuwin die haar jongen verdedigt. Ze wil wraak en gerechtigheid.
Justus is neurochirurg en heeft een zwakke persoonlijkheid.
Ferdinand is naast leidinggevende van Justus ook zijn zwager. Dit maakt het niet altijd eenvoudig.
Antoinette Kalkman heeft een fijne schrijfstijl, kordaat en beeldend.
De personages worden realistisch neergezet. Bijvoorbeeld is de emotie van Eveline erg goed te voelen tijdens het lezen.
De spanning is opbouwend om te eindigen in een knal.
De titel Uitgedokterd is in tweeërlei betekenissen uit te leggen. Goed gevonden!
Kalkman verweeft verschillende thema’s in Uitgedokterd, zoals: de hoge druk in de zorg/ziekenhuis, het aandeel van de verzekeraars, de financiën waar het ziekenhuis mee te dealen heeft en ook bepaalde ego’s en macht.
Antoinette Kalkman heeft met Uitgedokterd een zeer realistisch voelende thriller geschreven. De aanleiding hiervoor was een opname van haar eigen dochter in een ziekenhuis.
Alle opbrengst van deze thriller gaat naar de stichting ALS.
Oordeel:
Terug naar Uitgedokterd...
|
