Kangoeroe in de polder leest niet als een thriller, maar als een literaire roman. De lezer volgt hoofdpersoon Kiki in een grote periode van haar leven. Het verhaal speelt zich af in de jaren 70 tot en met 90 en in het eerste deel van het nieuwe millennium. De korte hoofdstukken lezen vlot, maar het voortdurend switchen tussen de verschillende periodes is zo nu en dan verwarrend. De lezer moet telkens even stoppen en de draad van het verhaal in die betreffende tijdsperiode weer zien op te pakken. 

Het verhaal van de jonge Kiki, haar broer en haar ouders is met zekere afstand geschreven. De auteur heeft het over het meisje, de jongen en hij als het over de vader gaat. Die hij blijkt een dominante man te zijn die zijn hele gezin lichamelijk en geestelijk mishandelt. De auteur legt dit er niet al te dik bovenop, maar de hints en de zo nu en dan duidelijke scènes zeggen meer dan genoeg. De moeder, de broer en Kiki proberen elk op hun eigen manier te overleven, maar ook als Kiki inmiddels volwassen is en studeert, weet haar vader het haar nog moeilijk te maken. Haar kreten om hulp worden vaak niet gehoord en haar bezoeken aan het politiebureau worden niet serieus genomen. Lang blijft Kangoeroe in de polder alle kenmerken vertonen van een literaire roman en pas in het laatste deel worden de thrillerelementen uit de doeken gedaan. 

Katja Bongers heeft met Kangoeroe in de polder een indringend en aangrijpend verhaal neergezet over familieverhoudingen, huiselijk geweld en de wil om te overleven.