Kate ontvangt na de begrafenis van haar tante een brief van haar, waarin ze Kate laat weten, dat ze twijfels heeft bij het overlijden van een goede vriendin. De tante van Kate heeft onderzoek gedaan naar dat overlijden en ze suggereert in de brief, dat ze zelf weleens vermoord zou kunnen zijn om dit onderzoek.

Kate is hierdoor behoorlijk van slag.

Om haar gedachten te verzetten vertrekt ze voor een korte vakantie naar Frankrijk. Daar leert ze Tania kennen. Tania is haar geheugen kwijt en weet alleen dat ze uit Nederland komt.

Ze besluiten samen naar Nederland terug te keren om op zoek te gaan naar het verleden van Tania en het onderzoek van de tante van Kate voort te zetten.

Lukt het ze elkaars mysterie op te lossen?

De cover met de handgeschreven brief sluit goed aan bij de inhoud van het boek. De brief start zonder proloog, maar met heel veel beschrijving en gemijmer. Het verhaal volgt hoofdzakelijk het perspectief van Kate. Hier en daar gebruikt de auteur de ik- en zij-vorm door elkaar: ‘Zo, dat heb ik wel verdiend na een dag vol emoties. Vandaag heeft ze afscheid genomen van haar zo geliefde tante Trudy.’ Af en toe is er een perspectiefwissel, maar dit wordt niet consequent toegepast. De schrijfstijl is aanvankelijk weinig dynamisch en te veel vertellend. Het is onnodig om elk kopje koffie, elk winkelbezoek en elke maaltijd te beschrijven. Een typische fout van een beginnende auteur is te veel onnodige details mededelen en elke dag van A tot Z willen beschrijven. Het uitlichten van actieve momenten in de zoektocht en de toepassing van het show, don’t tell principe, zou veel aangenamer lezen. Op andere momenten schakelt de auteur over naar uitgebreide dialogen, maar daar ontbreekt dan weer context. Een mix van beide stijlen leest vlotter. Verder is er veel herhaling, zowel inhoudelijk als van woordkeuze: ‘Een soort herdenkingsfeest voor haar tante waar ze dan wat goede vrienden van haar tante zou uitnodigen om haar tante te herdenken.’ 

Het is anderzijds nochtans duidelijk dat Saskia Voermans een volledig verhaal in haar hoofd heeft geplot, maar dit omzetten in aangenaam leesbare fictie vraagt betere uitwerking en redactie. De eigenlijke verhaallijn - los van de schrijfstijl - is op zich leuk bedacht en past binnen het genre cosy crime. Heel onverwachts komt er een verrassende plottwist. Alleen is het jammer dat daarna de ontknoping opnieuw wordt medegedeeld. Had de auteur ervoor gekozen om dit einde als verhaalkern uit te werken was het een veel interessanter boek geworden. De lezer zou dan het speurwerk meer zelf ervaren hebben. 

De brief bevat potentieel voor een consistente cosy crime, maar het ontbreekt nog aan een goede redactie.