’s Ochtends maakt ze nog ruzie met haar vriend. Hij zou mee gaan naar de Sinterklaasoptocht maar moet ineens werken. Silvia is blij dat haar schoonzusje meegaat maar ziet er tegenop omdat er misschien wel aanslagen verwacht worden na de zwartepietendiscussie. Alles lijkt goed te gaan en met Nick op haar nek geniet ze van het feest. Dan gebeurt het ergste wat een moeder kan overkomen; een schot, er breekt paniek uit en het volgende moment is haar zoontje Nick van de aardbodem verdwenen. Zomaar! Of toch niet? De wanhoop, het verdriet en de woede die dan volgen gaan door merg en been. Dan pakt Silvia een verborgen mobieltje uit de kast en zoekt ze contact met haar verleden waar niemand verder iets van weet… Nick blijft weg en het leven gaat door. Behalve voor Silvia, David en hun familie. Tussen de feestdagen door wordt er hevig gezocht naar Nick. 

Het mooie van Ongrijpbaar is dat er geen tweede verhaallijn doorheen speelt waarin Nick en zijn ontvoerder aan het woord zijn. Daarom weet je als lezer net zo weinig als de mensen die op zoek zijn naar de ontvoerde peuter en groeit de angst dat het niet goed al zal gaan lopen. Silvia blijkt een dubieus verleden te hebben waarvan steeds meer details en verhalen door het verhaal heen sijpelen. Haar vriend en haar nieuwe familie weten er bijna niets van en dat probeert Silvia zo te houden, ten koste van alles en bijna ten koste van haar kind. 

Ongrijpbaar is een spannend boek dat ik niet weg heb kunnen leggen voordat ik het uit had gelezen. De schrijfstijl van Bianca Nederhof doet mij vergeten dat het een thrillerdebuut is voor haar. Ze lijkt heel ervaren in het kiezen van de spanningsmomenten en het ontvouwen van de plot. En ze weet de aandacht van de lezer tot het einde toe vast te houden.