Bezoekersreacties:
Wendy Wenning (49) op 21 juni 2016:
Inge is een 23-jarige politieagente. Tijdens een fietstocht ziet ze wat in het bos liggen, het blijkt een vondeling te zijn. Ze brengt het kind zo snel mogelijk naar het ziekenhuis en hoopt dat het kind het gaat redden. In het ziekenhuis ontmoet ze Liesbeth. Liesbeth is een ervaren rechercheur en vangt Inge op. Inge en Liesbeth kunnen meteen goed met elkaar opschieten met als gevolg dat Inge Liesbeth mag assisteren in een zedenzaak. Het betreft de verdwijning van Sophie Vrolijk. Van dit meisje is een naaktfoto gevonden, op de mobiel van een pedofiel. Maar van Sophie geen spoor…
Voordat er aangevangen wordt met het eerste hoofdstuk van Niemand die me ziet, lezen we een verdrietig verhaal van iemand die haar oma erg mist. Haar oma die twee jaar geleden is overleden. Voor deze persoon erg aangrijpend, want haar oma was alles voor haar. Haar ouders zien niet dat hun kind lijdt onder dit verlies, dit kind heeft het gevoel dat ze er helemaal alleen voor staat…
‘Ik huil hard, er is niemand die me hoort. En er is niemand die me ziet, al twee jaar niet.’
Het boek bestaat uit 11 lange genummerde hoofdstukken en deze worden afgewisseld met korte hoofdstukken voorzien van een datum. De hoofdstukken voorzien van datum worden verteld vanuit de ik-vorm en zijn van doordringende aard. De genummerde hoofdstukken verhalen zich vanuit de derde persoon. Niemand die me ziet is het debuut van Simone Grimberg en wat als eerste opvalt is de filmische schrijfstijl. Daarnaast weet de auteur de personages karakteristiek weg te zetten waardoor de lezer zich een duidelijke voorstelling kan maken. Al zal niet elke lezer open staan voor de bijzondere aanleg die Inge bezit. Mijn oordeel is dat dit het verhaal iets unieks meegeeft en het personage zich op deze wijze onderscheidt. Beide personages, zowel Inge en Liesbeth, met hun specifieke karakters, zijn personages waar nog veel ontwikkeling in zit.
De auteur heeft zich bij het schrijven van dit verhaal laten inspireren door waargebeurde gebeurtenissen bij de Politie Gelderland-Midden. Simone heeft bij het vertellen van dit verhaal hulp gehad van een zedenrechercheur die daar werkzaam is. De auteur heeft zich goed verdiept in het reilen en zeilen van een rechercheur en de gedetailleerde beschrijvingen dragen mee aan de geloofwaardigheid van het geheel.
Eerst lijkt het of Niemand die me ziet gewoon een spannende misdaadroman betreft. Agenten die een aantal spannende zaken moeten oplossen, soepel en toegankelijk geschreven, een verhaal met sympathieke personages, leuk om te lezen en dat is het dan. Dan kom je met dit boek toch bedrogen uit. Niemand die met ziet is een verhaal waar verschillende thema’s in verweven worden. Aangrijpende thema’s waardoor het diepgang krijgt. Het gevaar van loverboys staat centraal, en dat dit fenomeen extreme vormen kan aannemen wordt in dit verhaal op angstaanjagende wijze duidelijk. Dit debuut heeft een indruk achter gelaten. De auteur heeft mij kunnen overtuigen van haar talent. Een spannend geschreven verhaal die door de thematiek inhoud heeft en door de beangstigende passages wordt er het benodigde thrillereffect gecreëerd.
Oordeel:
