Als de invalide Philippa dood wordt aangetroffen begint Krell aan een raadselachtige zoektocht. Het is niet direct duidelijk waaraan de vrouw overleden is en of er iemand verantwoordelijk is, laat staan wie de verantwoordelijke eventueel zou moeten zijn. Dat het een erg vreemde zaak is, is gelijk duidelijk. Voor Krell wordt het alleen maar vreemder als hij een nieuwe partner toegewezen krijgt. Merrilee is verre van een typische rechercheur van de New Yorkse politie en Krell ziet er dan ook erg tegenop om met haar samen te werken. 

Het verhaal heeft direct iets mysterieus. De omstandigheden rond Philippa's dood roepen veel vraagtekens op. Toch ligt de nadruk hier niet direct op. Er wordt veel moeite gedaan om elk personage goed uit te laten komen en hoewel het even duurt om ze allemaal een plekje te geven, blijkt dit een grote charme van het verhaal te zijn. Vooral Krell en Merrilee worden breed uitgemeten en het is leuk om te lezen hoe dit onmogelijke duo samen tot een conclusie moet proberen te komen. Het wordt steeds duidelijker dat er veel meer achter Merrilee schuilt dan ze haar collega's wil laten denken en ook Krell blijkt niet de brombeer te zijn zoals hij zich graag voordoet. De brede uiteenzetting van deze personages laten goed zien dat dit om een eerste deel van een serie gaat en maakt absoluut nieuwsgierig naar meer verhalen omtrent hen. Natuurlijk gaat het uiteindelijk om de dood van Philippa en hoewel dit plot heel goed uitgewerkt is en een zekere diepgang heeft, blijkt het niet deze verhaallijn die de interesse wekt. 

Het Delfts blauw mysterie is een daadwerkelijk mysterie waarin de lopende verhaallijn van hoofdpersonages Krell en Merrilee de boventoon voert. Het leest als een veelbelovende tv-serie die de aandacht van lezers zeker zal trekken.