Door een tragisch ongeluk komt de negentienjarige zoon van de premier om het leven. Niet veel later ontvangt de premier een bericht: Jullie zoon was niet de eerste, maar hij is evenmin de laatste.

Rechercheurs Roy en Sophia worden ingeschakeld. Hun onderzoek krijgt een onverwachte wending wanneer jongemannen overlijden die een nauwe band hadden met de zoon van de premier. De sleutel tot de ontknoping van de zaak lijkt in het verleden te liggen. Een verleden dat haar geheimen niet graag prijsgeeft.

Terwijl de premier van het land en zijn vrouw weer wat nader tot elkaar proberen te komen, gebeurt er iets vreselijks. Ze vinden, na een fijne avond uit, hun zoon Noah die dood in zijn gamestoel zit met een strop om zijn nek. Aangenomen wordt dat het zelfmoord is. Dan verschijnt er op de online condoleance pagina voor deze jongen een vreemd bericht, en dit zorgt ervoor dat zijn dood in een geheel ander daglicht komt te staan. Het is aan rechercheurs Roy de Busser en Sophia Karsten om uit te zoeken wat er aan de hand is. Dat dit een bijzonder lastige zaak is, wordt al snel duidelijk. Toch bijten ze zich erin vast, en dat terwijl ze zelf ook de nodige problemen hebben om mee te dealen. 

Het verhaal start met een persoon die in de ik-vorm zijn verhaal begint te vertellen. Wie hij of zij is, is niet duidelijk maar dat dit een getroebleerd persoon is staat vast. Het geeft meteen een duister gevoel en het is nieuwsgierig makend. Is dit wellicht de moordenaar? Later in het verhaal komt deze persoon nog een aantal keer aan bod. Daarna gaat het verhaal verder, in de derde persoon, en wordt de lezer met een ongelooflijke snelheid het boek ingetrokken middels de proloog. Hoewel het daarna wat voortkabbelt zijn er nog genoeg spannende stroomversnellingen. Hierdoor is het makkelijk om de aandacht bij het boek te houden. De hoofdstukken zijn lang maar wel opgedeeld in paragrafen, dus lezen ze toch lekker vlot weg. De wat complexe personages nemen de lezer mee in het verhaal en de zaak die opgelost dient te worden. Hun persoonlijke leven komt veelvuldig aan bod en dat zorgt voor meer diepgang. De lezer kan meespeuren naar de dader, maar ook meeleven met de persoanges. In de hoofdstukken wordt er steeds vanuit het perspectief van een ander personage verteld. Dit zou verwarrend kunnen zijn maar de auteur grijpt regelmatig terug naar bepaalde feiten zodat men bij de les blijft. Op het moment dat het boek zijn einde nadert en de lezer weet hoe de vork in de steel zit, komt er nog een schokkende wending. Deze zorgt ervoor dat dan pas echt alles duidelijk wordt. 

Kansloos is een knap in elkaar gezette psychologische thriller die heerlijk wegleest en die menig lezer ademloos achter zal laten.