Op de cover staat een rivier met op de voorgrond een plant die in in een rood-achtige kleur warmte afstraalt. Dit sluit goed aan bij de titel. Het verhaal is vanuit de ik-persoon geschreven waardoor je ook steeds meer bij het verhaal wordt betrokken. Britt leer je kennen als een zelfstandige, zelfverzekerde vrouw, maar achter dat masker schuilt iemand die kampt met een moeizame jeugd. Ze heeft een moeilijke relatie met haar ouders en wordt niet gesteund in haar beslissingen. Tijdens haar studie leert ze Michiel kennen en na hun studie vieren ze hun vriendschap met een etentje. Dan meldt hij haar dat hij voor drie maanden naar Columbia gaat en stelt haar voor keuzes. In het verhaal komen flashbacks uit het verleden voor, die zorgen voor een steeds beter begrip voor Britt. De schrijfstijl is kort en krachtig, zonder veel opsmuk en met de korte hoofdstukken zorgt dit ervoor dat het makkelijk leest en je hierdoor goed in het verhaal komt te zitten. De plot is goed opgebouwd met daarin een aantal mooie wendingen. Door die wendingen wordt de psychologische spanning steeds groter en op een hele subtiele manier opgeschroefd met een onverwachte ontknoping. 

Anke Verbraak heeft na diverse korte verhalen de stap genomen om een thriller te schrijven en Water en wolfskers is het resultaat ervan. In Water en wolfskers heeft de auteur zich verdiept in het uitwerken van de personages met een psychische bagage. Dit heeft ze op een mooie manier weten te verwerken in het verhaal. De auteur heeft met Water en wolfskers een sterk debuut afgeleverd waarbij de nieuwsgierigheid naar een volgende thriller is gegroeid.