Leegte begint met een heftige proloog in de zomer van 1985. Anna Lund is in het Zweedse Hjalmarbaden net veertien geworden en verheugt zich op een dag samen met haar moeder. De twee asielzoekers die haar verkrachten bezorgen haar een trauma voor de rest van haar leven. Het verhaal gaat eenendertig jaar later verder. In juli 2016 huren Mariska en Patrick Spencer en Diego en Elvira Garcia het Zweedse huis van houthandelaar Aksel Lund. Hij heeft zijn voormalige ouderlijk huis opgeknapt en verhuurt het. De vrouwen zijn kinderartsen in Leiden. Marianne, de vrouw van Aksel, was in het Beatrixziekenhuis psychologe en is een goede vriendin van Mariska. Die wil graag op kraamvisite in Zweden, om baby Didrik van Marianne te zien. Aksel is niet gecharmeerd van de Nederlandse vrienden van zijn vrouw, wanneer zij een bezoek brengen aan het vakantiehuis. Mariska en Elvira vinden Aksel ook totaal niet sympathiek. Er zijn wat ongemakkelijke gesprekken waarbij Aksels zus Anna, een gevierd wetenschapper, ook nog wordt genoemd. De kinderen Sofia, Mateo, Quinten, Judith en Jasmine genieten van het buitenleven. Wanneer Mateo terug komt naar het huis zonder zijn zus Sofia gaan ze haar met zijn allen in het bos zoeken. Daarna wordt de politie ingeschakeld. Al snel blijkt dat Sofia is meegenomen. 

De twee gezinnen lijken alles te ondergaan, want ze zoeken zelf niet. Later wordt wel verteld over politieverhoren en de angst over Sofia, maar dat wordt je als lezer alleen verteld. Je beleeft het niet. Na zes weken gaan de gezinnen gewoon terug naar Nederland. Zes jaar later, op de dag van Sofia's verdwijning, verlaat Mariska in verwarde toestand haar huis. Ze stapt in de bus en dwaalt doelloos door Leiden. Patrick verdenkt zijn vrouw ervan een minnaar te hebben. Hij vertelt zijn kinderen dat hun moeder wel weer thuiskomt. Niemand maakt zich daarna druk om haar. Als Mateo en Quinten in het ziekenhuis belanden met onverklaarbare ernstige klachten die lijken op die van Mariska, schakelt Patrick toch de recherche in. Na het zien van de laatste beelden van Mariska in Leiden begrijpt hij ineens hoe het in elkaar zit. 

Twee gezinnen. Twee vermissingen. Genoeg stof voor een spannende thriller. Helaas is dat het niet, terwijl de schrijfster zeker wel potentie heeft en lekker schrijft. De lezer wordt van alles verteld, maar beleeft het niet mee. Dat is een gemiste kans en had een goede redacteur kunnen bijsturen. De ontknoping is nogal bizar. Leegte is een aangenaam boek om te lezen.