Jasleen Martens staat op het punt om de overstap te maken van de afdeling moordzaken bij de NYPD naar de FBI. Op haar laatste werkdag krijgt ze de vraag om even bij een dodelijk ongeval langs te gaan, een uitgemaakte zaak. Echter wordt meteen duidelijk dat Jasleen zeer volhardend en kritisch van karakter is, ze zet overal vraagtekens bij. Als ze na een zelfstandig onderzoek ontdekt dat er veel meer aan de hand lijkt te zijn en dat deze zaak zich afspeelt in zowel Nederland als New York, betrekt ze haar nieuwe mentor van de FBI hierbij. Ook hier wordt haar theorie afgedaan als een ongelukkig toeval, totdat Jasleen hem weet te overtuigen van de aanwijzing veertien die telkens opnieuw opduikt. 

Van den Broek heeft Jasleen neergezet als een uitermate sterke, eigenzinnige, ietwat eenzame vrouw die leeft voor haar werk. Haar relaties verlopen wat moeizaam; zo sluimeren er heel wat onbeantwoorde gevoelens in de richting van haar oude partner en heeft ook de band met haar familie wat deuken opgelopen. Jasleen heeft een oudere zus die verslaafd is en een jonger broertje dat op achtjarige leeftijd op mysterieuze wijze is overleden. Veertien woorden begint met enkele korte hoofdstukken die een aantal bizarre ongelukken beschrijven. De spanningsboog is direct gespannen en het boek aan de kant leggen wordt vrijwel onmogelijk. Ook de hoofdstukken die volgen zijn vrij kort, maar eindigen op ingenieuze wijze telkens met een kleine cliffhanger waardoor dit boek leest als een trein. 

Het originele plot en de kleurrijke personages die voorbijkomen maken van Veertien woorden een interessante en actuele leeservaring. Het nawoord van Ronald van den Broek belooft veel goeds, nu hopen dat hij zich aan zijn woord houdt en we nog langer en vaker mogen genieten van de avonturen die Jasleen Martens nog gaat beleven.