Onvindbaar
Laura McHugh

Onvindbaar


logo_bookspot_120x90_2018
Geen Bookspotinfo aanwezig.



Oorspronkelijke titel:
Arrowood (2016)

Vertaling: Fanneke Cnossen

ISBN: 9789023466086

Uitgever: Cargo

Verschenen: 2017

Pagina's: 320


Omschrijving:
Wanneer de tienjarige Arden op haar jonge tweelingzusjes past, ontsnappen ze even aan haar aandacht. Even later ziet ze de meisjes in een glimp in een onbekende auto voorbij snellen. Sindsdien is de tweeling spoorloos verdwenen.Twintig jaar later heeft Arden haar leven nog maar nauwelijks op de rails, haar ouders zijn gescheiden, haar studie lijkt te mislukken en de vraag of haar zusjes nog leven houdt haar nog altijd bezig. Als haar vader overlijdt, erft ze het familiehuis dat sinds het drama leegstaat, en besluit ze terug te keren naar haar geboortedorp. Daar blijkt al snel dat haar herinneringen aan die verschrikkelijke middag niet kunnen kloppen, en ze gaat op zoek naar de man die korte tijd verdacht werd van de verdwijning. Arden is vastberaden om de waarheid te achterhalen, maar het stadje en het familiehuis geven hun geheimen niet zomaar prijs.






Oordeel VrouwenThrillers.nl:

Recensie Amanda de Leeuw van op 20 september 2017:

Onvindbaar is de tweede thriller van Laura McHugh. In 2014 debuteerde zij met het zeer goed ontvangen Het gewicht van bloed, waarvoor zij de International Thriller Writers Award 2015 in ontvangst mocht nemen. De cover met de meisjes en het huis op de achtergrond, in combinatie met de titel lijkt veelbelovend. Een quote van Karin Slaughter erbij maakt nog nieuwsgieriger.

Wanneer de achtjarige Arden op haar bijna tweejarige tweelingzusjes past en ze heel even wegloopt, zijn de meisjes verdwenen. Arden vangt nog net een glimp van ze op in een wegrijdende auto. Twintig jaar later lijkt van alles mis te gaan in haar leven en na het overlijden van haar vader erft ze het huis Arrowood, van waaruit haar zusjes zijn verdwenen. Wanneer ze haar intrek neemt in het oude huis en in contact komt met een knul die geïnteresseerd is in cold cases, komen allerlei onaangename zaken aan het licht. Arden wordt aan het twijfelen gebracht over wat er echt gebeurd is op de dag dat haar zusjes verdwenen.

Onvindbaar is een fijn en vlot boek om te lezen. De fijne schrijfstijl van McHugh nodigt uit om te gaan zitten en mee te leven met de problemen en gedachten van Arden. Arden wordt goed uitgediept, langzaamaan wordt steeds meer over haar uitgelegd. Doordat dit goed verdeeld wordt over het verhaal wordt steeds een klein tipje van de sluier opgelicht. Met enige regelmaat worden door haar dromen en gedachten stukken uit het verleden uiteen gezet. Het hoofdzakelijke onderwerp van het boek is dat het menselijk brein een kei is in het spelen van spelletjes. Dat wordt hier ook wel bewezen. De plot is niet overal even krachtig en spannend, zakt op sommige punten wat in wanneer Arden teveel in haar gedachten blijft hangen. Ondanks dat blijft wel constant een onbestemd gevoel sluimeren, dit zorgt ervoor dat je toch wilt doorlezen. Naarmate het einde nadert is de verrassing al niet heel groot meer, hoe de plot uiteindelijk in elkaar steekt en dit is jammer. Daarbij staan er de nodige foutjes in wat betreft leeftijden en het aantal jaren dat alles geleden is. Dan is Arden acht als haar zusjes verdwijnen en dan weer tien. De tweeling is bijna twee als ze verdwijnen, maar Arden heeft het erover dat ze 20 jaar later bijna negentien zouden zijn. Mijns inziens een beetje een slordig tijdsschema of een slordige vertaling. Jammer dat dit niet is opgemerkt. Ondanks alles is Onvindbaar een prettig en boeiend verhaal waarin het heden en verleden van Arden goed worden uitgewerkt, maar helaas wel wat voorspelbaar.


Bezoekersreacties:



Stephanie Van Liesho (28) op 23 oktober 2017:
Een tweeling met de rug gekeerd naar de camera, op de achtergrond het troebele beeld van een felverlicht huis. De cover vormt de ideale samenvatting van waar het verhaal om draait: Arden Arrowood erft het familiehuis na het overlijden van haar vader. Een huis met een hele historie, waar ze sinds de verdwijning van haar tweejarige tweelingzusjes niet meer naartoe is geweest. Een gebeurtenis die ze maar moeilijk kan loslaten en waar ze zich verantwoordelijk voor voelt. Vastberaden om de situatie te kunnen afsluiten, gaat ze op zoek naar nieuwe sporen. Uit de vele contacten met oude en nieuwe vriendschappen blijkt al gauw dat haar herinneringen aan de dramatische gebeurtenis niet helemaal correct blijken, maar wat is er dan wel gebeurd? Wie heeft er iets gezien? Maar vooral, wie verzwijgt er iets? Het gedicht van Mary Elizabeth Frye, ‘Do not stand at my grave and weep’, zet meteen de juiste toon: ‘Sta bij mijn graf en hou je groot. Ik ben niet daar. Ik ben niet dood.’ Deze slotzin van het gedicht prikkelt je nieuwsgierigheid en past helemaal bij de rest van het verhaal. Moeten we het letterlijk nemen: is de tweeling niet dood?

Laura McHugh maakt gebruik van prachtige, beeldende omschrijvingen van het oude huis met de lange geschiedenis, waardoor je meteen in de juiste sfeer zit. De wetenschap dat verschillende naamgenoten van Arden op jonge leeftijd hun dood vonden in dit huis, de enge geluiden, verborgen ruimten en rare telefoontjes vormen maar een deel van de gebeurtenissen die je de kriebels bezorgen. Naarmate het verhaal vordert, mis je echter wat spanning en mag er eens iets gebeuren wat een beetje schot in de zaak brengt. Ook de personages blijven over het algemeen jammer genoeg oppervlakkig uitgewerkt, wat er wel voor zorgt dat iedereen een mogelijke verdachte is. Een storend element is het feit dat er foutieve informatie wordt weergegeven op de achterflap. Waar Arden volgens de cover tien jaar was toen haar zusjes verdwenen en dit nu twintig jaar geleden is, is ze in het verhaal acht jaar op het moment van de verdwijning en blijkt het slechts zeventien jaar geleden. Jammer dat deze fout niet werd ontdekt. Mijn eindoordeel: hoewel de achterflap iets spannender doet vermoeden, is het zeker geen slecht verhaal. Misschien niet de naam ‘thriller’ waardig, maar eerder ‘mysterieuze roman’. Laura McHugh houdt je geprikkeld om de waarheid te achterhalen en laat je niet achter met onbeantwoorde vragen.

Oordeel:

Diane Kooistra (42) op 6 september 2017:
Haar zusjes zijn jaren geleden verdwenen, gewoon op een middag uit de tuin terwijl Arden even niet keek. Dat was de ommekeer van haar leven. Haar ouders en zij gingen hier letterlijk kapot aan en aan de vrolijke jeugd kwam een einde. Dan komt Arden naar jaren in bezit van het huis waar alles gebeurde. Ze gaat er wonen en heel veel herinneringen komen boven. Haar geboortedorp lijkt wel een afspiegeling van haar leven, bijna een spookdorp zoals het beschreven wordt. Het enige dat Arden wil is weten wat er met haar zusjes is gebeurd, ze beseft niet dat ze daarbij zelfs na 20 jaar nog gevaar loopt. Dit boek leest soms wat moeizaam weg door de vele herinneringen die er spelen, dat maakt het verhaal wat traag. De auteur schrijft hier ook best uitgebreid over, dat had van mij iets minder gemogen. Ik houd van een verhaal met wat meer vaart. Toch blijven de vragen rondom de verdwijning van de tweeling door je hoofd spoken. En als de auteur op een gegeven moment toch ingrediënten aan het verhaal toevoegt ben je na het lezen van het plot toch blij dat je dit boek gelezen hebt. Er worden tegenwoordig veel boeken geschreven over vermissingen, dit boek viel mij op, misschien juist door de cultuur en sfeer van het verhaal. Arden keert terug naar het verleden en door de langzame vooruitgang van het verhaal is dit boek weer net even anders. Minder puzzelen maar meer sfeer.
Oordeel:

Pas verschenen >
Bloedband

Bloedband
Jet van Vuuren

Roofdier

Roofdier
Toni Coppers

IJzige val

IJzige val
Ulf Kvensler

De nachtdienst

De nachtdienst
Esther Verhoef
(Midprice)

Onderstroom

Onderstroom
Linda Jansma

Doodvonnis

Doodvonnis
Andreas Gruber

De boekenmoord

De boekenmoord
Sandra Berg

De vergissing

De vergissing
K.L. Slater
(E-book)

Speelplaats

Speelplaats
A.M. Ollikainen

Website Security Test