Nadat hij op de vlucht is geslagen voor zijn belagers vindt hij de sleutel van een huis – in het boek standaard het Huis genoemd, met een hoofdletter. In een van de kamers van dit Huis hangen allerlei voorwerpen aan de muur, en er staan vrouwennamen naast gekrabbeld. De vreemde namen zijn geschreven in Harpers handschrift, en dat terwijl hij deze vrouwen niet kent. Dan komt het besef. Hij ziet de gezichten van deze stralende meisjes voor zich, en ook de manier waarop ze moeten sterven. Om aan het Huis te kunnen ontsnappen moet hij al deze vrouwen vermoorden. 

Dat doden gaat Harper goed af. Immers, doordat hij reist door de tijd is het voor de politie onmogelijk om hem te pakken. Toch maakt Harper één grote fout. In 1989 overleeft Kirby Mazrachy de brute moordaanslag. Als ze vier jaar later stagiaire wordt bij de Chicago Sun-Times is ze vastbesloten haar bijna-moordenaar te vinden. Samen met Dan Velasquez, de journalist die destijds berichtte over haar zaak, komt ze steeds dichter bij de waarheid. 

Kirby is een mooi uitgediept personage. Ze is slim, gevat en beschikt over een heerlijke dosis humor. Seriemoordenaar Harper zoekt Kirby voor het eerst op in 1974. Ze is dan zes jaar. Hij belooft haar in de toekomst nogmaals te bezoeken, en drukt een oranje plastic pony in haar hand. Als onderpand. Dit stuk speelgoed speelt later nog een belangrijke rol in het boek. De moordaanslag op Kirby in 1989, die ze ternauwernood overleeft dankzij haar hond, wordt door Lauren Beukes tot in de gruwelijkste details beschreven. Dat geldt voor alle geweldsscènes. Het doet denken aan de manier waarop de Amerikaanse auteur Karin Slaughter schrijft. 

Stralende meisjes is dan ook zeker niet geschikt voor lezers met een zwakke maag. Het thrillerdebuut van de Zuid-Afrikaanse Beukes is zo’n boek dat erom schreeuwt verfilmd te worden. Het is origineel, beeldend geschreven, en blijft van begin tot eind boeien. Gelukkig zijn de filmrechten al verkocht aan Leonardo DiCaprio. Stralende meisjes is geen thriller die je lekker in het zonnetje, met het verstand op nul, in een paar uurtjes uitleest. Het is een verhaal waarbij je niet moet afdwalen met je gedachten. Een aantal keren moest ik echt terugbladeren in het boek om te kijken wie ook weer wie is. Er komen zoveel personages voorbij, dat dit soms verwarrend is. Het is jammer dat de Nederlandse vertaling nog teveel fouten bevat. Hier ligt dus nog een taak voor de eindredacteur. Maar dat is de auteur zelf niet aan te rekenen. Beukes heeft veel research gepleegd en dat merk je. Je maakt als lezer een fantastische reis door de vorige eeuw. De sfeer die Beukes beschrijft, is haast tastbaar. Op het eind vallen ook alle puzzelstukjes in elkaar. 

Stralende meisjes klopt van het begin tot het eind. Het is bijzonder knap om dat als schrijfster van een dergelijk ingewikkeld verhaal voor elkaar te krijgen.