Robotham kreeg het idee voor Door mijn ogen zo’n twaalf jaar geleden. Hij logeerde toen met een vriend in Londen, in hetzelfde appartement als waarin zijn nieuwe boek zich afspeelt. Het was een hete zomer en hij opende het raam van zijn kleine kamer voor wat frisse lucht. Aan de overkant merkte hij een vrouw op. De triestheid die zij uitstraalde, vond hij overweldigend. Robotham vroeg zich af wat er met haar was gebeurd. Het was erg pijnlijk om haar zo te zien, en toch kon hij het niet laten om haar te blijven observeren. 

Marnie Logan, de hoofdpersoon in Door mijn ogen, is gebaseerd op deze vrouw. Haar man Daniël wordt sinds een jaar vermist en Marnie kan niet bij zijn bankrekening of levensverzekering. Door geldgebrek heeft ze grote moeite om haar twee kinderen, Zoë en Elijah, te onderhouden. Bovendien wordt ze bedreigd door Patrick Hennesey, een gangster bij wie haar man grote schulden had. Radeloos en depressief zoekt ze hulp bij de klinisch psycholoog Joe O’Loughlin. Tijdens een van hun sessies vertelt Marnie hem dat ze al haar hele leven het gevoel heeft dat ze wordt bekeken. 

Tijdens het leegruimen van Daniëls werkplek stuit Marnie op een boek en een dvd. Ze ontdekt dat haar man als verjaardagscadeau bezig was een overzicht van haar leven te maken. In ‘Dit is je leven’ komt ze interviews tegen met vrienden, leraren en collega’s uit haar verleden. Marnie is in shock te ontdekken dat de dvd op het eind nog ongemonteerd beeldmateriaal bevat, waarin haar eerste echte vriendje haar de meest vreselijke dingen toewenst. Zij zou zijn leven hebben verwoest. 

Niet lang daarna wordt er een lijk uit de rivier gehaald, en Marnie is de laatste die deze persoon heeft gesproken. Helemaal overstuur vraagt ze Joe O’Loughlin om hulp. Joe gaat samen met zijn vriend en tevens gepensioneerd politieman, Vincent Ruiz, op onderzoek uit. Wat ze ontdekken, doet zelfs Joe twijfelen aan Marnie’s integriteit. Wie is Marnie werkelijk? En wat heeft zij te verbergen? 

Door mijn ogen wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Zo volgen we Marnie, Joe, Ruiz en dochter Zoë. Deze hoofdstukken worden afgewisseld met fragmenten verteld door een ik-persoon. Wie dit is, blijft tot lang geheim. Maar het zorgt ervoor dat je het boek niet kunt wegleggen. 

Robotham zet je constant op een verkeerd spoor. Mijn sympathie voor Marnie sloeg om in wantrouwen, en vervolgens had ik weer medelijden met haar. Heel verwarrend. Ik dacht dat ik op de helft van het boek precies wist hoe de plotlijn in elkaar zat. Maar had ik dat even goed mis. Onverwacht zat er weer een twist in het boek, en nog een. Ik hou daarvan! Dat is zoals een thriller moet zijn. 

Het feit dat ik zo meeleefde met alle personages toont aan hoe een goede auteur Robotham is. Klinisch psycholoog Joe O’Loughlin is een sympathiek personage die al sinds Robothams debuut De Verdenking (2004) regelmatig de hoofdrol speelt. Maar de schrijver duikt net zo gemakkelijk in het hoofd van een vrouw. Marnie is dan ook levensecht opgetekend. Niet verwonderlijk als je weet dat de auteur als ghostwriter vijftien autobiografieën schreef van beroemdheden. Zo schreef hij met het levensverhaal van ex-Spicegirl Geri Halliwell onder háár naam een bestseller. Gelukkig levert Michael Robotham nu onder zijn eigen naam thrillers af. Die overigens ook bestsellers zijn. En terecht. 

Door mijn ogen is een must read.