Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Nynke Koenen op 23 mei 2019:
Misleiding is het eerste deel in een drieluik over Doggerland. Dit is een fictieve eilandengroep ten oosten van Groot Brittannië. Doggerland heeft wel echt bestaan, maar is inmiddels verdwenen in zee.
Het leven op de eilandengroep is zwaar. Het is er guur en het landschap is ruig. De cover laat eigenlijk niets aan de verbeelding over. Rechercheur Karen doet hier haar werk. Ze is een wat eenzame vrouw van in de vijftig met met een groot verdriet dat haar getekend heeft en heeft niet veel meer dan haar werk om voor te leven. Na het jaarlijkse oesterfeest keert Karen met een kater terug naar huis en moet diezelfde ochtend nog aan de slag met de gruwelijke moord op de ex-vrouw van haar baas. Gezien zijn relatie met de dode heeft Karen de verantwoordelijkheid over de zaak.
Als lezer wordt je tot in detail meegenomen in alle aspecten van het politiewerk: het eindeloos nagaan van tips, gesprekken met mogelijke getuigen en het bekijken van beelden van beveiligingscamera's. Het politiewerk is niet altijd even flitsend en dat wordt in Misleiding goed duidelijk. Het haalt echter wel de vaart uit het verhaal.
Hoofdstukken in het heden worden afgewisseld met hoofdstukken die zich afspelen in de jaren zeventig. Het is niet meteen duidelijk wat deze twee met elkaar te maken hebben, maar naarmate Karen meer gaat graven, wordt dit opgehelderd. De motieven voor de moord lijken zich te bevinden in een voormalige wooncommune. De collega's van Karen, waaronder haar baas, doen dit af als onzin en denken aan een eenvoudiger roofmotief.
Er worden veel karakters opgevoerd die goed zijn uitgewerkt. Uiteindelijk lijkt Karen haar zoektocht op te geven, maar dan komt alles in een sneltreinvaart. Het tempo en de spanning die je voelt in de laatste bladzijden zou wat meer in het hele boek voelbaar mogen zijn.
Thema's in Misleiding zijn familie en wraak. De karakters en hun achtergronden hebben zeker potentie om uit te groeien tot een boeiende serie.
Bezoekersreacties:
Sander (36) op 5 mei 2019:
Met Misleiding is het eerste deel van de Doggerland reeks ietwat traag van start gegaan. De beste Zweedse thriller sinds jaren, zoals op de achterflap wordt vermeld, is het in mijn ogen niet geworden.
Misleiding komt traag op gang omdat de schrijfster vrij gedetailleerd in gaat op personages, gebeurtenissen en omgeving. Dit doet ze op het randje van teveel informatie waardoor sommige lezers het mogelijk als te saai of te traag bestempelen.
Op ongeveer de helft van het boek komt er iets meer tempo is het verhaal. Gebeurtenissen volgen elkaar iets sneller op en er gebeuren meer zaken die de sfeer en situatie beïnvloeden. Naar het eind toe ontvouwd zich een onverwacht slot.
Adolfsson zorgt er wel voor dat de personages een persoonlijkheid krijgen waardoor de lezer zich hierbij een duidelijk beeld kan vormen. De personages zijn goed omschreven en over het grootste deel passen deze goed bij elkaar en de gebeurtenissen. De sfeer van het verhaal is door de keuze van minder sympathieke personages niet altijd even vriendelijk. Voor de lezer fijn omdat je zo een fijne afwisseling hebt tussen de onderlinge gemoederen
Het onderzoek waarin hoofdpersonage Karen terecht komt is ingewikkeld door de connecties van de betrokkenen. Het onderzoek verloopt traag, maar is duidelijk omschreven. Door een aantal terugblikken naar de jaren ‘70 krijg je op langzaamaan een beter beeld van het verleden van het slachtoffer. Wat dit voor connectie met het geheel heeft wordt in het laatste deel van het verhaal helder. Hier wordt de snelheid opgevoerd en ontstaat er toch nog een bevredigend gevoel.
Oordeel: