Er is een feestje georganiseerd voor Alec Salter, hij wordt vijftig jaar. Echter hangt er een donkere schaduw over de feestvreugde; zijn vrouw Charlotte komt niet opdagen. Bij iedereen is wel bekend dat het geen gelukkig huwelijk is, maar waar is ze dan? Als een paar dagen later haar jas gevonden wordt en een ander lichaam wordt gevonden trekt de politie haar conclusies en sluit het onderzoek. Als jaren later de kinderen van beide families weer in contact komen met elkaar en er weer een moord wordt gepleegd weet rechercheur Maud Grey haar collega’s ervan te overtuigen om ook de cold case van Charlotte Salter er weer bij te pakken. 

Het boek begint als een nieuwsartikel, als een verhaal dat een verteller voorleest over een dorp in East Anglia waar een feest is en waar de hoofdpersoon niet komt opdagen. Bij vermissing kan er echt niets afgesloten worden en dat weet Nicci French heel goed weer te geven in het beschrijven van de gevoelens en de gesprekken die de kinderen met elkaar voeren. Als er een dode wordt gevonden en de politie trekt haar conclusies gaat ieder zijn eigen weg, maar hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Jaren later komen ze weer bij elkaar, ze zijn gegroeid in gedrag en ook in hun leven. Kort en krachtig geeft Nicci French dit weer. In de rest van het boek zijn ze vrij uitgebreid van stof wat het gevoel van een thriller wegneemt, het is meer een spannende roman. De aandacht is door de uitgebreide verhalen en dialogen soms moeilijk vast te houden. De uitspraken van de vader met dementie maken de lezer aan het twijfelen en geeft een nieuwe impuls aan het verhaal. De eigenlijke plot is wat vlak en niet heel spectaculair. De lezer kan het boek en het verhaal nu afsluiten, net als de kinderen van Charlotte Salter. 

Voor de liefhebbers van de boeken van Nicci French zit er een duidelijk en herkenbaar patroon in het verhaal, mensen voor wie dit het eerste boek is van dit schrijverspaar zullen hier even aan moeten wennen.