Geen Bookspotinfo aanwezig. |
ISBN: 9789041415387
Uitgever: Ambo|Anthos
Verschenen: 2011
Pagina's: 336
 |
Omschrijving:
Femke Wolzak, partner bij advocatenkantoor Wolzak, Spreeuwenberg en Spreeuwenberg, duikt na een moeilijke zaak onder bij haar vriend Ben. Al snel begint ze te wennen aan een leven buiten de stad. Ze mist het hectische bestaan nauwelijks. Als bonusmoeder in Purmerend komt ze tot rust en tot haar recht. Die rust is echter maar schijn en de geborgenheid van het gezin blijkt bedriegelijk. Na een gruwelijke schietpartij waarbij Ben levensgevaarlijk gewond raakt, komt binnen een paar seconden een einde aan Femkes rustige leventje. Ze keert terug naar Amsterdam en belandt weer midden in de wereld van misdaad en straf.
Extra informatie:
- Maskerade is het vierde boek met hoofdpersoon Femke Wolzak.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Isa Maron op 6 februari 2011:
Tess Franke
Thrillerrecensent Gert Jan de Vries heeft er veel voor over om zijn eigen thrillers te verkopen. Hij werd voor de gelegenheid Tess Franke, moeder van twee dochters en getrouwd met een advocaat die door zijn werk zodanig bedreigd werd dat het gezin ‘onlokaliseerbaar’ werd gemaakt. Ze leefden ondergedoken in de VS. Ergens in 2005 schrijft deze Tess Franke zogenaamd een brief aan uitgeverij De Geus waarin ze stelt (de brief stond integraal op de website van de uitgever): ‘Natuurlijk las ik in mijn jeugd ook Agatha Christie en Baantjer, maar die konden me niet zo boeien. Het is alsof die een spelletje doen, slimme puzzels ontwerpen voor respectievelijk de hogere klassen en de bevolking van Almere.’ Dat kan ik beter, besloot ze. Het schrijven van haar debuut noemt ze in haar brief ‘therapeutisch’. Ze bestrijdt er naar eigen zeggen de heimwee naar Amsterdam mee.
Bij wijze van publiciteitsstunt rond het verschijnen van Maskerade kwam Tess Franke begin februari 2011 uit de kast en gaf toe NRC thrillerrecensent Gert Jan de Vries te zijn, gewoon een man met een kantoorbaan. Het zelf schrijven kriebelde al jaren, maar hij vond dat je als recensent geen thrillerschrijver kunt worden. Totdat een kennis overleed. ‘Beter een stiekeme schrijver dan geen schrijver’, had hij gedacht op die begrafenis toen bleek dat deze persoon zijn eigen schrijversambities nooit waar had gemaakt. Gert Jan de Vries – ik ken hem niet – kan blijkbaar niets zonder groot drama. Er moeten wel bedreigingen en doden aan te pas komen, en een leugen hier en daar.
Maskerade
Misschien dat Maskerade vanwege het bovenstaande zo heet. Het is het vierde boek over Femke Wolzak, strafpleiter in Amsterdam. Femke wordt bedreigd door een crimineel die ze blijkbaar in het derde boek tegen het lijf gelopen is. Waarom hij haar naar het leven staat wordt in Maskerade niet duidelijk, dus we moeten maar aannemen dat daar in het vorige boek voldoende reden voor gegeven is. De crimineel schiet haar vriend neer, zij schiet de crimineel neer. Vriend overleeft, maar ligt lange tijd in coma.
In de tussentijd worstelt Femke met zijn ex en tweeling. Op het stoffige advocatenkantoor waar ze werkt ondervindt ze ook problemen. Haar partners vinden haar prestaties onvoldoende. Ze werkt aan de zaak van crimineel Alwin, net als in boek twee, zelfde soort misdrijven, zelfde onschuld. Getuige in deze zaak is de crimineel die Femke naar het leven staat. Het OM speelt een vies spelletje en Alwin lijkt het slachtoffer te worden, terwijl Femke’s stalker vrij dreigt te komen.
Voor wie graag in de rechtszaal verblijft en graag lange dialogen tussen advocaten, OvJ’s, rechters en getuigen leest, is Maskerade een fijn boek. Helaas zit er niet zo veel spanning in. Met het vrijpleiten van crimineel Alwin, waar ik als lezer geen band mee heb, voel ik me niet zo verbonden. Het is niet onbelangrijk, maar lijkt eerder een zijlijn van het verhaal, niet de drijvende kracht. De ontwikkelingen in Femke’s leven zijn ook niet echt spannend. Het leukste detail is wel dat haar vriend als hij bijkomt problemen met zijn geheugen heeft. Dat is mooi triest neergezet. De ontknoping, waarvoor we ineens naar Venetië moeten verhuizen, is wat abrupt en geforceerd. De laatste woorden zijn voor de vrouwelijke advocaat-generaal, die het hele boek op een ongeloofwaardige manier rondkonkelt. Zij is onzeker, maar wordt geholpen door de flamboyante strafpleiter van de criminele getuige, die ze her en der in de kroeg treft.
Het is jammer dat als Gert Jan de Vries met de hand op zijn hart beweert dat het er in juridisch Nederland echt zo aan toe gaat, wij daar natuurlijk niks meer van geloven.
Bezoekersreacties:
|
|
|
|
|
