Als advocate Femke Wolzak de verdediging van een verkrachter op zich neemt, wordt dat haar niet in dank afgenomen. Haar firma Wolzak, Spreeuwenberg en Spreeuwenberg doet namelijk geen zedenzaken. Het conflict tussen de partners loopt hoog op. En niet alleen neemt ze nog een verkrachtingszaak aan, ook waart er een lustmoordenaar rond door Amsterdam – een zieke geest, een man zonder medelijden en zonder gezicht, die akelig dicht bij Femke in de buurt komt.
In haar eer is een vindingrijke thriller, spannend tot de laatste pagina. Femke Wolzak is een sympathiek en scherpzinnig personage, met wie je je graag wilt identificeren. Gedurende het boek krijgt Femke veel op haar bord: ze neemt een verkrachtingszaak aan die nogal tragisch eindigt, ze heeft problemen met haar partners Spreeuwenberg en Spreeuwenberg, ze neemt nóg een verkrachtingszaak aan en ondertussen komt een lustmoordenaar letterlijk en figuurlijk steeds dichterbij. Daarnaast besteedt Femke veel aandacht aan haar vriend Ben, die aan ernstig geheugenverlies lijdt (nadat hij in het vorige deel ernstig gewond raakte door een aanslag op zijn leven). Én er zijn problemen met de ex van Ben, die de tweeling Cindy en Wendy op onmogelijke tijden bij Femke en Ben langsbrengt. In haar eer heeft dus veel verhaallijnen. De eerste zaak is op een derde van het boek al afgelopen, weliswaar op een dramatische manier, maar toch enigszins onbevredigend. Twee opeenvolgende verkrachtingszaken, drie vertelperspectieven: het boek was sterker geworden in een soberder versie.
Dit is het vijfde deel in een reeks over deze advocate. Toch is het verhaal heel goed te volgen wanneer je de andere delen niet hebt gelezen. Hoogstwaarschijnlijk weet je als lezer de personages echter méér te waarderen wanneer je de andere delen kent. Femke’s vriend Ben is niet helemaal op waarde te schatten omdat hij zich in bepaalde gevallen als een kleuter gedraagt en andere keren zeer welbespraakt is. De oorzaak ligt in zijn geheugenverlies, toch komt hij het minst overtuigend over. Femke’s vriendin Mary (‘Triple M’) is teveel een karikatuur met haar overdreven Amerikaanse tongval. De beste stukken zijn geschreven vanuit het perspectief van de lustmoordenaar. Ze zijn rauw, grof en bijzonder spannend. Af en toe enigszins ‘over the top’, maar toch behoorlijk angstaanjagend. Op het laatst wordt de lezer nog op het verkeerde been gezet. Een goede vondst, en dit had wel wat langer mogen duren. Nu voelde het als een speldenprikje. Al met al is In haar eer een lekkere thriller, en ondanks enige bezwaren ben ik tijdens het lezen gehecht geraakt aan Femke Wolzak. Ik ben benieuwd naar het volgende deel in de reeks – ik twijfel er niet aan dat dat zal komen.