Omschrijving: We weten allemaal wie hij is, de man die wordt verdacht van een verschrikkelijke misdaad. Het monster. Maar wie is de vrouw die zich aan hem vastklampt op de trappen van de rechtbank? Het leven van Jean Taylor was heerlijk gewoontjes. Mooi huis, prima baan, knappe echtgenoot. Totdat haar man Glen de man werd die van die misdaad werd verdacht. Maar nu is Glen dood en is ze vrij om háár verhaal te vertellen. Jean Taylor gaat ons alles wat ze weet vertellen...
Jean Taylor is gelukkig en adoreert haar man tot het moment dat hij beschuldigd wordt van de vermissing van een meisje en hij in het bezit blijkt te zijn van kinderporno. Niet alleen de politie houdt zich met de zaak bezig, maar ook de pers stort zich op het verhaal. De weduwe begint als de man van Jean net is overleden. De hoofdstukken zijn toebedeeld aan de weduwe, de journalist, de rechercheur en de moeder van het vermiste meisje en worden dus ook steeds vanuit andere personen beschreven. Soms wordt dezelfde situatie vanuit verschillende personen beschreven en biedt zo weer een hele andere kijk op de gebeurtenissen. Alle voorkomende karakters zijn goed uitgewerkt en hebben iets eigens meegekregen, zoals de gefrustreerde politieagent die al die jaren deze zaak zo graag wil oplossen en de journalist op jacht naar een sappig verhaal.
Het is heel knap hoe goed de auteur het subtiele van de manipulatie en geestelijke mishandeling van Jean Taylor door haar man weet weer te geven. Ze noemt het niet, maar beschrijft de gedachten van Jean tijdens haar huwelijk en hoe haar man Glen alles bepaalde. De conclusies die hieruit getrokken kunnen worden laat ze over aan de lezer. Deze trend van manipulatie zet zich eigenlijk voort in de houding die de politie en de pers aannemen richting Jean. Iedereen weet wat goed voor haar is en zij laat het gebeuren. De hoofdstukken worden aangeduid met een jaartal; we beginnen in 2010 en komen daarna terecht in 2006 wanneer Bella vermist raakt. Ondanks de regelmatig wisselende tijdsperiodes zit er een duidelijke structuur in De weduwe en is het goed te volgen.
Fiona Barton heeft een journalistieke achtergrond. De inspiratie voor De weduwe deed ze op toen ze als journalist verslag deed over daders van criminele praktijken en zich afvroeg of hun vrouwen hier vanaf wisten of zichzelf toelieten er vanaf te weten. Het is beangstigend hoe een vrouw zo onder invloed kan staan van haar man. Dit is een veelbelovend debuut met een originele invalshoek en goed uitgewerkte karakters. Een echte psychologische thriller.
Onder water ***** Kat van den Hoven (44): Onder water bestaat uit 74 korte hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdperson...
Vijf voor twaalf **** Bianca Ellerkamp (53): Marjolein van der Gaag was jarenlang verslaggeefster van dagblad De Telegraaf. Toen ze voor een jaar...
Vijf voor twaalf ***** M.Piersma (78): Mijn dank gaat uit naar de Verhalenfabriek waardoor ik dit boek heb kunnen lezen en recenseren. 5 vo...
Dichter des doods ***** Kat van den Hoven (44): In oktober dit jaar werd Kick Ditzel zijn droom werkelijkheid, zijn debuutthriller Dichter des Doods...