Moeraskou is na Poolcirkel het tweede deel van de trilogie die Liza Marklund over Wiking schrijft. Het boek begint met een proloog in augustus 1990. Helena, de vrouw van politieagent Wiking Stormberg, gaat met hun babydochter Elin in een reiswieg kruipbramen plukken bij het moeras in Stenträsk. Als ze niet meer thuiskomt gaan zoekploegen op pad. Ze vinden Elin bij het veenmoeras van Kallmyren bij Stenträsk maar Helena blijft spoorloos. Wel wordt haar jas met daarin haar portemonnee en autosleutels gevonden. De politie neemt aan dat ze in het moeras ligt. Omdat Helena nogal zwaarmoedig was, heeft dat mogelijk met haar verdwijning te maken. Dan maakt het verhaal een sprong naar 2020. Wiking is dan chef bij de regiopolitie in Lulea. Markus, de zoon van hem en Helena, ontvangt ineens een brief met een waarschuwing betreffende zijn werk bij een militair testcentrum. Wiking herkent het handschrift van Helena. Hij weet niet wat hij ermee aan moet, maar het laat hem ook niet los. 

Door terugblikken naar het verleden komt de lezer te weten hoe Helena en Wiking elkaar hebben leren kennen. En hoe Wiking terugkijkt op zijn oude liefde. Tegelijkertijd zijn er ook inbraken en moorden voor Wiking op te lossen en krijgt hij te maken met spionage. Als lezer blijf je je doorlopend afvragen of Helena toch nog leeft en waarom ze dan haar verdwijning in scene heeft gezet. Het laatste deel van de trilogie moet heel wat onbeantwoorde vragen beantwoorden, zeker met de heuse cliffhanger. Dat heeft de schrijfster prima gedaan. 

Moeraskou is een intrigerend verhaal om te lezen dat smaakt naar meer.