Op een afgelegen eiland ligt het exclusieve Hotel The Stanhope. Hannah is eventmanager en organiseert het heropeningsfeest. De drank vloeit rijkelijk. Als de gasten 's nachts een duik in het water nemen verdwijnen er gasten. Er gaan veel geruchten rond over wat er gebeurd is. Hannah voelt zich schuldig, had zij iedereen moeten waarschuwen? Maar wie weet wat er echt gebeurd is? Hannah blijft met enkele collega's achter op het eiland, ze kunnen niet meer naar het vasteland. Hannah voelt zich eenzaam en is bang. Door de gebeurtenissen is ze panisch voor water. Dan ontdekt ze wat er echt gebeurd is en daardoor is ze haar leven niet meer zeker. 

Bovennatuurlijke krachten spelen een behoorlijk rol in het verhaal, wat ook erg mystiek is. De toekomst wordt voorspeld, tarotkaarten worden gelegd. In het boek staan ook illustraties in de vorm van tarotkaarten. Dit gecombineerd met het mooie beeldende, bijna filmische taalgebruik geven Sterftij een speciale, wat beklemmende sfeer, die voor de lezer bijna tastbaar is. Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld. Via Hannahs zus Kat komt de lezer alles te weten over de periode voorafgaand aan de periode op het eiland. Er wordt ontrafeld hoe alles in gang is gezet. Via Hannah het verhaal zelf, wat er gebeurd is en wat er speelt op het eiland. Door deze manier van opbouw van het verhaal leren we vooral Hannah goed kennen. Haar karakter wordt steeds meer gevormd en de lezer kan bijna met haar meedenken. De andere personages krijgen genoeg body mee om ze goed in het boek tot hun recht te laten komen. Vanaf het begin neemt Tremayne de lezer aan de hand het verhaal door. Aanvankelijk wat langzaam, maar naarmate het verhaal vordert gaat het tempo omhoog en stijgt de spanning. De lezer wordt verrast met enkele plotwisselingen waardoor het verhaal een bijzondere wending krijgt. 

Samen met het zeer verrassende einde waarin alle verhaallijntjes samen komen maakt dit Sterftij tot een goede psychologische, wat mystieke thriller.