Normaal gesproken is Karen haar man altijd op tijd thuis, maar deze keer niet. Ze probeert hem te bellen, maar krijgt geen contact met Joost. Na een aantal dagen is daar het besef: Joost is vermist. Zijn auto wordt gevonden maar van Joost geen enkel spoor. Dan blijkt dat er 50.000 euro van de zakelijke rekening is verdwenen. Joost is rijschoolhouder en het duurt niet lang voordat er mensen op de stoep staan die hun vooruitbetaalde lesgeld terug willen hebben. Maar Karen heeft het geld niet. Voor Karen ontvouwt zich een nachtmerrie en het enige dat ze wil is dat Joost wordt gevonden. Als ze zelf op onderzoek uitgaat, omdat ze vindt dat de politie te weinig doet, komen er vreemde dingen aan het licht… 

Vermist bestaat uit twee verhaallijnen, beiden verteld vanuit de eerste persoon. De eerste verhaallijn is aan Karen gebonden. In de tweede verhaallijn maken we kennis met Sanne, een jonge vrouw die alles een beetje zat is. Gelukkig biedt haar nieuwe vriend een uitweg, ze gaan verhuizen naar Sint Maarten. Dat de vermissing van je man een grote impact kan hebben, laat Ellen op heldere wijze in Vermist zien. Niet alleen het gemis en de onzekerheid is aan de orde, maar ook wat de gevolgen van zo’n vermissing kan hebben. Bijvoorbeeld op financieel gebied. Dit wordt allemaal uitgebreid beschreven door Ellen en ze weet hierbij de gevoelens van Karen goed tastbaar neer te zetten. Je voelt de onmacht van Karen en als vanzelf leef je met haar mee. Ook voel je dat er meer aan de hand is en hierdoor blijf je nieuwsgierig en de spanning die dit met zich meebrengt zorgt ervoor dat je blijft doorlezen. Zo snel mogelijk wil je als lezer weten hoe het allemaal in elkaar steekt.

 ‘Ik zit als versteend en voel de onmacht. Mijn ogen gaan naar de oude leren sloffen die Joost in huis altijd draagt en die onder zijn lege stoel staan. Niemand snapt wat een vermissing betekent. De doodsangst, paniek, het rusteloze zoeken naar een oplossing.’ 

De twee verhaallijnen komen al snel in verband te staan en ondanks dat hierdoor al veel duidelijkheid geschept wordt en er enige voorspelbaarheid in komt, blijft er toch die vraag hoe het allemaal gaat aflopen. Dit samen met de prettige schrijfstijl van de auteur en de aanwezigheid van een lichte spanningsboog zorgt ervoor dat de interesse behouden blijft. Bij de ontknoping van Vermist blijkt dat een mens, gedreven door angst, tot veel in staat kan zijn. Iets wat je totaal bij een bepaald karakter niet zou verwachten. Deed mij denken aan het spreekwoord ‘stille wateren hebben diepe gronden’.  

Ellen heeft met Vermist een actueel thema meer openheid gegeven en laat hiermee zien wat voor gevolgen een vermissing kan hebben en wat het teweeg kan brengen. Door er een lichte spanning aan toe te voegen heeft Ellen een mooie, interessante thriller neergezet.