Als lezer krijg je snel het gevoel dat er iets niet klopt zowel bij de echtparen als bij het ogenschijnlijke perfecte paar dat hen begeleidt. De methodes van Grace en Miles gaan steeds verder en worden steeds vreemder. Hoewel de therapiesessies nodig zijn om de personages uit het boek te leren kennen waren deze fragmenten wat moeilijk om doorheen te komen. Wel is er ondertussen veel ongeduld want de tekst op de achterflap van De laatste toevlucht belooft een heel spannend verhaal. De personages in dit verhaal zijn heel divers en goed beschreven, je kunt als lezer op een gegeven moment bijna inschatten hoe iemand zal reageren en dan word je alsnog verrast. Dat is zo mooi aan een psychologische thriller. 

'Je bent een leugenaar. Je deugt niet. Ik zou je moeten vermoorden. Je zou dood moeten zijn.' 

In het begin leest De laatste toevlucht bijna als een roman, maar omdat de auteur tussen de regels door steeds kleine aanwijzingen geeft wordt er toch een zekere spanning opgebouwd. Als de personages dan worden overvallen door het noodweer wordt alles op scherp gezet en is er dreiging van meerdere kanten. Er komt meer snelheid in het verhaal en het wordt dan echt spannend. De plot zit heel sterk in elkaar en de lezer wordt verrast. Tóch een psychologische thriller. Het deed mij een beetje denken aan een van de boeken van Agatha Christie, en dan in een nieuw jasje. Ik zeg niet welke want dan verklap ik de plot. De cover deed denken aan een vakantiethriller en dat is het uiteindelijk ook! 

De laatste toevlucht is een boek die de lezer op het einde voldoende beloont voor haar geduld.