'Beter dan Stieg Larsson' belooft de sticker op de cover van Lichthemel. De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit de rechercheur Malin Fors, haar dochter, de directeur van een bedrijf dat allerhande zorginstellingen bezit, de dader en in cursieve tekst spreekt een dode bejaarde man regelmatig tot de levenden. In een van zijn eerdere boeken Zomerengel laat Mons Kallentoft ook de doden tot ons spreken. De epiloog van Lichthemel wijkt qua schrijfstijl enorm af van de rest van het boek en lijkt door iemand anders geschreven te zijn. 

We leven gedurende een warme week in augustus mee met het rechercheteam. De schrijfstijl is net iets poëtischer dan ik van Scandinavische thrillers gewend ben. De hoofdpersoon in dit boek, Malin Fors, doet me denken aan Rebekka Holm uit de boeken van Julie Hastrup. Malin is een stoere, maar beschadigde rechercheur, net als Rebekka Holm. Ze is zeer gedreven om de zaak tot een goed einde te brengen en voert ondertussen een innerlijke strijd, waaronder problemen in de liefde en de strijd tegen de alcohol. 

De persoonlijke verhaallijnen van de individuen binnen het rechercheteam kan ik zonder het eerste deel over Malin Fors, Engelwater, niet altijd even goed volgen, omdat hierop wordt voortborduurd. Dit is de tweede serie boeken over Malin Fors. In de eerste serie kwamen de verschillende seizoenen aan bod. Van de eerste serie van vijf boeken zijn er twee in het Nederlands vertaald. In deze nieuwe serie gaat het om de vier elementen. Nu ik Lichthemel heb gelezen, ga ik zeker ook Engelwater lezen. Mons Kallentoft heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt. In totaal staan er tien boeken gepland over deze stoere rechercheur.