Op een typische Engelse kostschool wordt een moord gepleegd. En daarna pleegt een van de docenten zelfmoord. Detective Jazz Hunter wordt op de zaak gezet, dan blijkt de kostschool geheimen uit het verleden te verbergen. Omdat daar het antwoord ligt op de meerdere misdaden die gepleegd worden moet Jazz alle zeilen bijzetten om deze zaak op te lossen. Met een ex-man die de druk opvoert en een vader die gezondheidsklachten heeft krijgt ze behoorlijk veel voor haar kiezen. Na een boeiend proloog begint het verhaal pas echt. Lucinda Riley laat de lezer vlot kennismaken met de school, de sfeer en de hoofdpersonen in het verhaal. De dialogen zijn soms wat aan de lange kant waardoor de aandacht van de lezer sneller verslapt. Het is leuk en ontspannen om te lezen hoe bijvoorbeeld de vader van Jazz haar plaagt omdat hij het in zijn tijd zonder computers moest doen. Aangezien het verhaal in 2006 is geschreven, is de technologie ook nog niet zo ver als nu. Dat merkt de lezer aan kleine dingen zoals telefoons die anders werken en het ontbreken van sociale media. Het is een kleine wereld waar het verhaal zich in afspeelt, mensen kennen elkaar van vroeger en hebben een geschiedenis met elkaar. De geslotenheid van een Engelse gemeenschap speelt daarbij ook een rol. Op het moment dat de lezer de draad van het verhaal wat dreigt kwijt te raken geeft Lucinda Riley nog een kleine samenvatting van het geheel. Dan voert ze op een gegeven moment de spanning, die weg lijkt te zakken, weer op en geeft de lezer een plot mee die nog lang na het lezen blijft na sudderen. Dit einde maakt het doorlezen meer dan de moeite waard. 

De geheimen van de kostschool zou een mooi begin van een nieuwe serie geweest zijn met een sympathieke detective en een mooie omgeving die vraagt om mysterie en misdaad. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.