Geen Bookspotinfo aanwezig. |
Oorspronkelijke titel:
Le serpent majuscule
ISBN: 9789401617239
Uitgever: Xander Uitgevers
Editie: E-book
Overige edities:
2022
 |
Omschrijving:
In de Quentin Tarantino-achtige thriller Het serpent van Pierre Lemaitre ontmoeten we Mathilde, ogenschijnlijk een bejaarde vrouw met een lief hondje, maar in werkelijkheid een koelbloedige huurmoordenaar. Als haar opdrachtgever besluit haar zelf uit de weg te ruimen, neemt ze het heft voor de laatste keer in eigen handen.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Saskia Imbert op 11 mei 2023:
Het serpent werd reeds begin jaren tachtig van de vorige eeuw geschreven door Pierre Lemaitre, maar bleef lang in de la liggen en raakte zo in de vergetelheid. Pas recent is dit rauwe en sarcastische verhaal uitgegeven. ‘Er bestaan geen keurige moorden, maar in sommige bespeur je meer haat dan in andere.’
Mathilde, drieënzestig jaar, is een bejaarde huurmoordenaar. Eens was ze een keurige en elegante dame, beschaafd en bedachtzaam. Nu is ze wat dikker, langzamer en bijziend geworden. Dit blijkt een perfecte dekmantel te zijn. Niemand zou haar verdenken van al die gruwelijke moorden die ze al heeft gepleegd. Maar de ouderdom begint haar toch parten te spelen. Er komen gaten in haar geheugen en ze twijfelt vaak aan zichzelf. Hierdoor loopt er uiteraard heel wat fout. Haar opdrachtgever wil haar uit de weg ruimen, maar dat blijkt geen eenvoudige klus te zijn. Mathilde is onvermurwbaar of toch niet?
Het verhaal start in 1985, in Parijs. Mathilde vermoordt koelbloedig een man en zijn teckel. Als er een paar maanden later weer slachtoffers vallen, ziet de politie een verband. Maar is dit wel het juiste? Pierre Lemaitre typeert zijn personages heel knap, bijna karikaturaal. Hij blikt af en toe ook terug naar het verleden door herinneringen. Mathilde was verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog en zette nadien haar acties voort met haar compagnon Henri. Ze verliezen elkaar uit het oog, maar er blijken toch nog gevoelens tussen hen te sluimeren.
‘Ze was een geest en een inspiratiebron, een muze en een talisman, ze was een godin en een duivelin.’
Hoewel de verhaallijn knap in elkaar zit, toch moet je je als lezer goed concentreren. Het geheel komt soms een beetje warrig over, maar dat past wel bij de inhoud, want subtiel gaat dit hilarische verhaal ook over dementie. Het serpent is zeker geen aanrader voor tere zieltjes. Maar als de sarcastische ondertoon en de humor van dit doldwaze verhaal kan worden ingezien, is dit echt een unieke en vermakelijke thriller.
Bezoekersreacties:
JN Kingma Postma (46) op 29 september 2022:
Recensie van:
Het Serpent
Als in de thriller Het serpent van Pierre Lemaitre de opdrachtgever van de bejaarde huurmoordenaar Mathilde besluit haar uit de weg te willen ruimen, neemt ze het heft in eigen handen.
Auteur: Pierre Le Maitre
De Franse schrijver en scenarist Pierre Lemaitre is opgeleid als psycholoog en is een autodidact in de literatuur, die sinds 2006 van zijn pen leeft. Naast zijn bekroonde literaire romans (winnaar van de prestigieuze Prix Goncourt) schreef hij zeer succesvolle thrillers. In Nederland en België verkocht Lemaitre inmiddels meer dan 90.000 boeken.
Wijze van lezen:
Boek ontvangen voor de Leesclub van Thrillzone o.l.v. Cees van Rhienen in ruil voor mijn deelname en recensie.
Uitgeverij: Xander
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Wat me aanspreekt zijn de grijze en groene kleuren. Het past bij elkaar. De hond, een Dalmatiër, kijkt mij recht aan. Hij doet mij denken aan de film 101 Dalmatiërs. Hij laat mijn hart voor dieren sneller kloppen. Waar ik me aan erger is dat hij niet helemaal op de foto staat. Waarom aan de rechterkant en niet in het midden. Of slaat de titel Het Serpent op hem. Zodat hij bepaald of hij goed wil poseren. Nu lijkt het alsof hij gehaast is of gestoord wordt en na het maken van de foto zo weer weg sprint.
De flaptekst vind ik informerend maar ook grappig. Wie verwacht nu een oude dame als huurmoordenaar. En gelijk maak je je zorgen omdat ze misschien té oud wordt voor het vak en zelf doelwit wordt. Maar deze tekst maakt wel dat ik gelijk wil gaan lezen. Of het een thriller als een Tararantino-film is weet ik niet. Ik heb nooit een Tarantino film gezien.
Het verhaal:
In de Quentin Tarantino-achtige thriller Het serpent van Pierre Lemaitre ontmoeten we Mathilde, een drieënzestig jarige vrouw, elegant en goedgekleed. In de buurt kent iedereen haar dankzij haar wandelrondjes met Ludo, haar dalmatiër. Niemand weet echter dat ze een koelbloedige huurmoordenaar is en dat ze áltijd keurig en onberispelijk werk levert. Mathilde is meedogenloos, kent de straten van Parijs op haar duimpje en er is geen brug waar ze de afgelopen dertig jaar geen pistool vanaf heeft gegooid.
Maar Mathilde wordt oud en slechtgehumeurd, en haar opdrachtgever maakt zich zorgen. Als Mathilde haar grip op de zaken verliest, moet ze zélf vrezen voor haar leven... En dat laat ze niet zomaar over haar kant gaan.
Mijn leesbeleving:
Voordat ik in dit boek begon te lezen kende ik de auteur Pierre Lemaitre niet. Maar door het open en eerlijke voorwoord had ik er veel zin in om dit boek te gaan lezen. Ik verwachte een diepgaande en bloedstollende thriller. Is het naast gruwelijkheden, dood en verderf ook een verhaal waarin de personages zichzelf etaleren. Leer je ze daadwerkelijk ten diepste kennen of blijft het oppervlakkig?
De spanning is sluimerend aanwezig is zo van wat zal de volgende stap zijn van de dader of van de recherche tot bloedstollend op het moment dat de dader op missie is in opdracht. En de gevaren van een haperend brein en welke tragische gevolgen dat kan hebben. Het voortdurende kat en muis spel van jagen of gejaagd worden sprak mij zeer aan.
Ik ondervond veel leesplezier omdat naast de nodige spanning er ook vileine humor in zat, het heel beeldend en filmisch las. Een situatie snel tot je doordrong omdat het zo beeldend beschreven werd.
De schrijfstijl is zeer beeldend en levendig voortdurend was ik onderdeel was van het verhaal als je las. Ik vergat de wereld om mij heen.
Het verhaal scoort voor mij hoog qua originaliteit want nog nooit las ik vanuit het perspectief van een dame op leeftijd die zeer ondernemend en actief is. Terwijl je bij haar verschijning een nette, aristocratische, achter de geraniums zittende dame verwachtte. Maar ik werd aangenaam verrast door de karakter beschrijving van Mathilde. Haar overpeinzingen over een tijd die achter haar ligt. Een diepgeworteld gevoel van passie en liefde die nooit ingelost werd. De intense tragiek van het verval van een mensenleven. Mentaal of fysiek. Buitengewoon mooi in beeld gebracht met ruimte voor emotie. En dat wat je aan de buitenkant ziet je ongelooflijk op het verkeerde been kan zetten.
Voor mij had dit verhaal psychologische diepgang omdat dit verhaal gelijk onderhuids gaat. Het laat je niet los. Hetzij je bouwt een band met diverse personages. Op vreemde wijze voel je compassie met hen, zie je hun worstelingen op gebied van gezondheid, van een ogenschijnlijk machtig imperium maar een eenzaamheid die kapot vreet. Maar ook de diepgaande speurtocht van een politieman, die graag goed werk wil leveren en tot get uiterste gaat. Maar die ook persoonlijke bagage mee zeult. Het verhaal raakt je of je dat nu wilt of niet.
De plot zag ik niet aankomen. Deze was voor mij overrompelend en onverwacht. Ik begrijp deze goed maar mijn hart huilde ook omdat ik me altijd zo hecht aan de personages. Maar dat is persoonlijk. Toen het verhaal uit was en ik het boek dicht deed was ik eerst boos maar dat bleek dus verdriet te zijn. Het was allemaal zo abrupt. Maar was het anders geweest als protocollen gevolgd waren, de geijkte paden? Misschien was het dan te langdraderig geworden en was de rode draad dan minder rood geweest.
Een thriller die naast gitzwart en duister ook de nodige sarcastische, spottende humor bevat. Die uitblinkt in het beschrijven van de psyche van de personages. Wat is belangrijk in iemands leven en waarom, diepgewortelde liefde voor elkaar, hunkeringen naar een tijd die ooit was. Steun vinden bij een dier om het leven aan te kunnen. Al met al een prima thriller.
Pierre Lemaitte heeft mij aangenaam verrast met deze thriller. Hij heeft er talent voor. Zijn andere boeken wil ik zeker nog lezen. Het zou mooi zijn als Het Serpent verfilmd kon worden. Ik zie het voor me.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren. De opbouw, spanning, personage uitwerking, de beeldende, filmische schrijfstijl zijn van een goede kwaliteit. Ook met de psychologische diepgang is goed rekening gehouden. Toch had ik nog wat meer achtergrond en intenties willen hebben an de personages maar dat is persoonlijk.
Cees van Rhienen bedankt voor de leesclub. De nieuwe opzet met de bookchat vond ik geweldig. Ik doe in de toekomst graag weer mee.
Oordeel:
|
|
|
|
|
