Lisa Regan heeft een gedegen aandacht voor de werkwijze van de rechercheurs en voor het forensisch onderzoek, ze is hier heel nauwkeurig in. De zaak gaat allerlei onverwachte kanten op, Josie en haar collega’s doen veel veldwerk tijdens benauwend hete zomerdagen, terwijl de verwarring alleen maar groter wordt. Josie wekt als personage en als rechercheur sympathie op. Ze werkt instinctief, ze is slim, meevoelend en heel doortastend. Ze lijdt heel erg onder jeugdtrauma’s, die nog vaak opspelen en zorgen voor nachtmerries. Soms dreigt ze er helemaal aan onderdoor te gaan, maar door wilskracht overwint ze zichzelf. De complete verhaallijn van Josies leven loopt natuurlijk door binnen de hele serie, dus het is onvermijdelijk dat Regan zaken uit eerdere delen benoemt. Dit stoort echter niet in die mate dat het boek niet zelfstandig te lezen zou zijn. 

Regan heeft een prettige stijl, waaruit ook haar bijzondere inlevingsgevoel blijkt. Door de grote vaart in het verhaal houdt ze haar lezer aan het boek gekluisterd. De manier waarop Josie uiteindelijk afrekent met de demon uit haar jeugd is fenomenaal. Het is jammer dat de vertaling af en toe te wensen overlaat. De Nederlandse zinnen lopen soms niet lekker. En een toekomstige lezer moet zich in de boekwinkel vooral niet laten misleiden door de titel, deze suggereert wellicht een romantisch liefdesverhaal. Dat is het geenszins. De titel Haar koude hart is het resultaat van een ongelukkige vertaling van de oorspronkelijke Engelse titel: Cold Heart Creek, wat de naam is van een kreek die een prominente rol speelt in het boek. Maar toch valt helemaal aan het slot ook deze Nederlandse versie precies op zijn plek. 

Haar koude hart is een onderhoudend, ongebruikelijk verhaal en fijn om te lezen.