Drie jaar geleden verdween de toen vijfjarige Madison. Haar ouders hebben de hoop om haar terug te vinden nog niet opgegeven, al is de kans dat Madison nog in leven is klein. Ze huren Naomi Cottle, bijgenaamd ‘de kindvinder’ in. Naomi is zelf ooit ontvoerd en als geen ander begrijpt zij verdwenen kinderen. Deze zoektocht voert Naomi terug naar haar verleden, naar het pleeggezin waar zij is opgegroeid. Naomi herinnert zich niets van de tijd daarvoor maar hoe dieper zij het bos ingaat om Madison te zoeken, hoe dichterbij haar verleden komt. 

Diep in het duistere woud woont een meisje dat denkt dat ze een sneeuwmeisje is. Omdat ze altijd binnen moet blijven heeft ze een rijke innerlijke belevingswereld. Haar redding ligt in fantasie, hoop en liefde op een plek die je niet verwacht. 

Naomi was op haar twintigste begonnen met kinderen opsporen. Geeneens zozeer om het geld, als ze maar genoeg had om een hotelkamer te huren en de noodzakelijkste dingen te kopen. Elk jaar verdwenen er in de Verenigde Staten meer dan duizend kinderen en veel kinderen werden nooit meer teruggevonden. Toch zal ze nooit nee zeggen als mensen haar om hulp vragen. Madison is verdwenen in een bos en de ouders vermoeden dat het meisje is meegenomen. Het bos is overdekt met lagen sneeuw en toen het meisje verdween woedde er een hevige sneeuwstorm. Een bijna onmogelijke zoektocht want de kans is groot dat het meisje onder de sneeuw is terechtgekomen. Tijdens de zoektocht naar Madison bevindt Naomi zich vlakbij haar pleegmoeder en pleegbroer en wordt geconfronteerd met haar verleden. Een verleden met een zwart gat. 

Naast het indringende verhaal van Naomi is er het verhaal van het sneeuwmeisje. Een meisje dat vast wordt gehouden door een man. Een man die het niet slecht met haar voor heeft, merkt ze, en de toestand waar zij zich in bevindt laat ze gelaten toe. Haar fantasie is groot en dit helpt haar te overleven. Aan de ene kant lijkt het dat er al snel veel weggegeven wordt maar er blijven teveel twijfels hangen om hier een punt van te maken. De belevingen van Naomi en het sneeuwmeisje zijn zo indringend neergezet dat je alleen maar kunt meeleven en voor beiden kunt blijven hopen. Naomi die zo graag wil weten wat er vroeger met haar is gebeurd en het sneeuwmeisje dat blijft hopen op een bevrijding. Vragen over het verleden en de toekomst. 

De mooi samengestelde zinnen trekken de lezer in het verhaal en het is niet makkelijk het boek even terzijde te leggen. De diepste gevoelens worden blootgelegd en het is onmogelijk om zelf niet te voelen. Een verhaal van het sneeuwmeisje lijkt op een verzinsel en ook al is er dat duidelijke gevoel wie dat meisje is, toch is er ook onzekerheid. Als het erop lijkt dat de zoektocht van Naomi zijn vruchten gaat afwerpen zijn er situaties die je op het puntje van de stoel laten zitten en laten vrezen voor het ergste. Een verfijnd opgezette spanningsboog geven Het sneeuwmeisje een geladenheid waardoor dit boek niet alleen een scherp neergezette roman genoemd mag worden maar ook zeker het predicaat thriller mag dragen. En in dit opzicht een vrouwenthriller want alle elementen zijn duidelijk aanwezig.