Sarah Harman is een Amerikaanse auteur die in Londen woont, ze werkte voorheen als buitenlandcorrespondent voor het NBC News. Haar debuutroman Alle moeders haten mij won de prestigieuze Lucy Cavendish Prize for Fiction, de prijs die ook het succes van Ik ben Eleanor Oliphant inluidde. 

Alle moeders haten mij volgt Florence Grimes, een voormalige zangeres in een populaire girlband die nu haar leven wijdt aan haar tienjarige zoon Dylan. Tijdens een schoolreisje verdwijnt Alfie Risby, de pestkop van Dylan. Wat maakt dat Dylan al snel als hoofdverdachte wordt aangewezen. Florence doet er alles aan om haar zoon vrij te pleiten, maar het enige probleem is dat de andere moeders haar niet kunnen uitstaan. Bovendien begint Florence te twijfelen of Dylan misschien niet zo onschuldig is als zij zou willen geloven. 

Harman weet op een doordachte en subtiele manier de onzekerheden van het alleenstaande ouderschap en de druk van sociale oordelen vast te leggen. Florence, met haar kleurrijke verleden als zangeres, wordt geconfronteerd met een situatie die haar moederliefde tot het uiterste test. Haar vastberadenheid om Dylan te beschermen, ondanks de tekenen die erop wijzen dat er misschien meer aan de hand is, maakt haar een intrigerend, complex maar realistisch personage. Harman maakt slim gebruik van deze dynamieken om de menselijke kanten van haar personages te belichten. De moeders onderling voegen namelijk het interessante element van sociale druk toe aan het verhaal, en hun afwijzing van Florence zorgt zowel voor humor als voor een onderhuidse spanning. 

Alle moeders haten mij kent een langzame opbouw van de spanning, wat ervoor kan zorgen dat de eerste hoofdstukken wat gedetailleerd over komen op de lezer, maar tegelijkertijd de lezer diep in de wereld van Florence trekt. Het verhaal is vooral psychologisch en emotioneel beladen, en Harman slaagt erin de twijfels van Florence over haar zoon en haar plaats in de gemeenschap overtuigend te schilderen. Hoewel het boek dus niet de snelheid en actie van een traditionele thriller heeft, biedt het wel verrassende wendingen en een sterk ontwikkelde plot die de lezer lang in de greep houdt. Het kan eerder getypeerd worden als een spannende roman over schuld, bescherming en de vaak complexe relatie tussen moeder en kind, met een scherpe blik op de verwachtingen die anderen van ons hebben. 

Harman levert een origineel en gelaagd verhaal dat de lezer aan het denken zet over moraal en de keuzes die we maken voor de mensen van wie we houden.